Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 22

GINNY'S POV

Tijd voor het feest! Mam en pap hebben aangeboden hun tuin te gebruiken. Gelukkig vond Loena het goed dat we andere kleding aandeden. Ron heeft een zwart gala gewaad aan en Hermelien en ik chique zwarte jurkjes. We staan in de tuin te wachten tot de twee tortelduifjes arriveren. Dezelfde witte tent staat op die er ook was bij de bruiloft van Bill en Fleur. Er klinkt mooie muziek en het buffet staat vol met lekker eten. Hermelien heeft Ron al weg moeten halen bij het eten, de vreetzak!

 Een luide knal trekt onze aandacht en opeens staan Marcel en Loena bij de ingang van de tent. Loena heeft haar lange bruidsjurk verwisselt voor een witte jurk die tot haar scheenbenen komt, haar lange blonde haar hangt stijl op haar rug. En ik moet eerlijk zeggen: stijl haar staat Loena echt prachtig. Marcel draagt zijn nog steeds zijn bruidegoms pak. Ze komen de tent binnen onder luid gejuich en gelukswensen. 

Als iedereen weer gekalmeerd is , zoeken we een tafel. Hermelien, Ron, Harry en ik zitten bij het gelukkige stel aan tafel. Obers lopen rond en voorzien iedereen van eten en drinken. Ik besef me dat dit het eerste huwelijksfeest is sinds de bruiloft van Bill en Fleur. Alleen liep die bruiloft helaas vreselijk af. Als iedereen toe is aan het dessert, roept meneer Wemel: "Tijd voor de speeches!" Mam en pap gaan als eerst. Ze versterken hun stem zodat iedereen in de zaal hun duidelijk kan horen. 

"We willen Marcel en Loena het allerbeste wensen. Jullie hebben veel geluk met elkaar. Tijdens de Slag om Zweinstein zijn veel slachtoffers gevallen, het is fijn om te zien dat er ook nog geluk is ontstaan." begint mam. "We hopen ook dat jullie elkaar trouw zullen blijven en samen een gelukkig leven tegemoet gaan!" zegt pap. "Op Marcel en Loena!" roept mam. "Op Marcel en Loena!" herhaalt de hele zaal. Mam er pap gaan weer zitten en er volgen nog meer speeches van onder andere Meneer Leeflang en een aantal oude afdelingsvrienden van Marcel en Loena. Marcels Oma, die nog eens benadrukt dat ze nooit had verwacht dat Marcel zou trouwen en ze wenst Loena veel succes. Daarna komen nog speeches van Harry, Ron en een paar mensen waar van ik de naam niet meer weet, na die mensen zijn Hermelien en ik aan de beurt. 

"Jullie kennen Marcel en Loena wel, maar wie zijn ze eigenlijk?" begint Hermelien, we hebben deze speech al weken geoefend. "Laten we beginnen met Loena, ze ziet en weet allerlei dingen waarvan niemand, buiten haar vader om dan, ooit van gehoord heeft, maar toch laat ze zich hierdoor niet tegenhouden." zeg ik.  "En Marcel, ja waar moeten we beginnen?" zegt Hermelien. "Marcel is meer dan één keer in de problemen gekomen door zijn, laten we zeggen, onhandigheid." grinnik ik. De zaal moet ook lachen omdat iedereen snapt waar ik het over heb. "Maar daartegenover is Marcel wel slim en is hij ontzettend goed in Kruidenkunde, hij had vaak hogere cijfers dan ik en dat wil wat zeggen." lacht Hermelien. 

"Marcel, Loena, jullie zijn echt enorm goede vrienden en jullie zijn lief. Ook hebben jullie allebei een groot hart. Jullie passen zo goed bij elkaar en we hopen dat jullie elkaar nooit meer laten gaan." Eindig ik onze speech. Iedereen applaudisseert als we gaan zitten. "Bedankt voor alle speeches, ze hebben ons echt geraakt!" Zegt Loena, ze lijkt oprecht geraakt door wat iedereen heeft gezegd. "En nu is het tijd voor het feest." zegt Marcel blij. Iedereen staat gelijk op, behalve een paar bejaarden dan. De tafels worden deels aan de kant geschoven en iedereen zoekt een danspartner. Ik loop natuurlijk gelijk naar Harry. Hij legt zijn hand op mijn heup en neemt mijn hand in de andere. Hij trekt me dicht tegen zich aan en ik leg mijn kin op zijn schouder. Dit soort momenten zijn mijn favoriete momenten. Gewoon dicht bij Harry zijn, niks hoeven zeggen en je concentreren op elkaars bewegingen. 

Na een klein kwartier gedanst te hebben, zoeken we allebei iemand anders op. Harry gaat op zoek naar Hermelien en ik ga naar George. Hij heeft in de tijd dat ik met Harry was op een stoel gezeten en in het niets gestaard. Ik loop naar hem toe en steek mijn hand uit. Hij kijkt op. "Je mist hem, hè?" Vraag ik meelevend. Hij knikt en haalt zijn neus op. "Mag ik je opvrolijken?" vraag ik met een voorzichtige lach. Hij glimlacht en pakt mijn hand vast. Ik trek hem overeind  en leg mijn hand op zijn schouder. "Waarom heb je Angelique niet uitgenodigd?" Vraag ik na wat rondgedanst te hebben. "Ik heb haar wel uitgenodigd, maar ze kon niet komen. Ze had een verjaardag van haar oma." zegt George zuchtend. Ik laat zijn hand los en sla mijn beide armen om zijn middel. Ik leg mijn oor tegen zijn borstkas. Daar hoor ik het rustige geklop van zijn hart. "Ik mis hem ook." Zeg ik zacht. George geeft me een stevige knuffel, maar laat al snel weer los.

HERMELIEN'S POV

"Gin, vind je het erg als ik George van je overneem? Ron zoekt je namelijk." Zeg ik. "Nee, natuurlijk niet." Glimlacht Ginny en George draait zich naar me toe. "Hoe gaat het met je?" Vraag ik als Ginny is weggelopen. "Gaat wel." Zucht George. "Waarom vraag je dat?" "Ik zag je zitten en had medelijden. Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe het voelt, maar ik wil wel dat je weet dat iedereen zich zorgen om je maakt. Ik heb met je moeder gepraat. Ze wil dat je je winkel weer opent, Ron en ik willen je daar mee helpen als je dat zelf ook wilt, natuurlijk." Leg ik uit. George's ogen worden groot. "Ik weet dat je hier tegen op kijkt, maar ik denk echt dat het het beste voor je is." zeg ik en ik neem een stap terug. "Zeg niet meteen nee, denk er even over na, oké?" zeg ik nog en dan loop ik weg. Ik zie Harry bij Marcel en Loena staan. Ik loop naar ze toe. "En, hoe vinden jullie het feest?" Vraag ik aan Loena en Marcel. "Echt super!" Zeggen ze tegelijk. Ik glimlach. "Hoe laat is het eigenlijk?" Vraagt Harry. "Bijna 12 uur, hoezo?" Antwoordt Marcel. "Ik moet gaan." zegt Harry abrupt en hij sprint de massa dansende mensen in. Marcel en Loena kijken me verbaasd aan. "Ik heb geen idee!" zeg ik lachend.

Ik kijk verbaasd om als ik knallen hoor. Iedereen loopt de tent uit en kijkt naar de gitzwarte hemel. Dan wordt er wat de lucht in geschoten en het volgende moment is de lucht verlicht met vuurwerk. 'Harry' denk ik lachend. Het vuurwerk blijft maar komen, tot er op een gegeven moment twee enorme letters verschijnen, een M en een L. Dan verschijnt er een groot hart omheen. Net zo snel als het vuurwerk was verschenen, is het ook weer afgelopen. Iedereen applaudisseert en juicht als Ron en Harry achter het Nest vandaan komen. "Oké, wiens idee was dit?" Vraagt Marcel met een enorme glimlach als ze bij ons zijn aangekomen. "Eigenlijk dat van George, hij had nog een enorme voorraad vuurwerk staan. We vroegen of we het mochten gebruiken en hij heeft het helpen opzetten en installeren." Vertelt Ron. "Heel erg bedankt!" Zeggen Loena en Marcel en ze omhelzen de twee jongemannen. 

GINNY'S POV

"Heel erg bedankt dat iedereen dit met ons wilde mee maken! We zijn heel blij dat jullie allemaal gekomen zijn!" Zegt Marcel. Het feest is afgelopen en iedereen gaat weer naar huis, maar Ron, Hermelien, Harry en ik hebben aangeboden om te helpen opruimen. Als iedereen weg is wil Marcel gelijk beginnen met opruimen. Ik houd hem tegen. "Nee, wij ruimen dit wel op, gaan jullie maar!" Zeg ik tegen hem. "Maar.." sputtert hij tegen. "Dit was jullie bruiloft, dit is jullie tijd dus ga maar!" Zeg ik dwingend met een glimlach. Hij geeft het op, pakt Luna op in bruidsstijl en verdwijnselt. 

Ik ga naar de rest toe en stuur met behulp van mijn toverstok de tafels en stoelen het Nest in. Hermelien verzamelt het afval, Ron zorgt voor het servies en Harry ruimt de extra dingen op, zoals het podiumpje en de muziek instrumenten van de band die had gespeeld. Na een klein half uurtje is alles opgeruimd en besluiten we nog wat te gaan drinken bij ons thuis. Even later zitten we allemaal aan de keukentafel met een boterbiertje voor onze neus. "En, wanneer zijn jullie aan de beurt?" Vraagt Hermelien na een korte stilte. Ik voel mijn wangen opgloeien en kijk Harry aan. "We hebben nog niks gepland. Geef ons even de tijd!" Zegt hij lachend. "Hermelien, ik denk dat het tijd is om naar huis te gaan." Zegt Ron met een norse blik. "Ah, Ron. Je moet toch ergens tegen kunnen!" Zeg ik en ik geef hem een zachte stomp tegen zijn schouder.