Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 4

RON'S POV

We zijn al een halfuur geleden vertrokken naar Zweinsveld, Harry en Ginny zijn er nog steeds niet. Natuurlijk maakt mijn moeder zich grote zorgen. "Mam, kalmeer, ze komen heus wel!" probeer ik haar te kalmeren. Dan zie ik twee personen door de Hoofdstraat komen, hand in hand. Het zijn Harry en Ginny. "Waar deden jullie zo lang over?" vraagt Hermelien als ze bij ons aangekomen zijn. "We moesten even wat dingen uitpraten." Antwoordt Ginny. Ze straalt. "Wat hebben jullie gedaan?" vraag ik, grijnzend naar Harry. "Hij heft je verkering gevraagd, hè?" vraagt Hermelien lachend. Ginny knikt, haar wangen worden rood. "Ik dacht al zoiets." zeg ik lachend. De fluit van de Zweinsteinexpress gaat. Iedereen moet instappen. Ik neem Ginny's koffer over. "Zoeken jullie maar vast een plekje."Zeg ik terwijl ik naar de bagagewagon loop. Ze knikken en stappen de trein binnen.

HERMELIEN'S POV

Ik zoek samen met Harry en Ginny een coupé, helemaal aan de andere kant van de trein vinden we er een. Hier komt tenminste wel het snoepkarretje als eerst. We gaan zitten, Ginny natuurlijk naast Harry, maar hij legt zijn hoofd tegen het raam en staart naar buiten. Ginny legt haar hoofd op zijn schouder. "Hoe gaat het met jou en Ron?" vraagt ze nieuwsgierig. "Goed, hoor." antwoord ik. "Je weet best wat ik bedoel."Zegt ze lachend. "We... uhm... hoe zeg je dat?" begin ik. "Hebben jullie gezoend in de geheime kamer?" vraagt Ginny. Ik voel mijn hoofd rood worden. "Ja dus!" Lacht Ginny. Dan komt Ron binnen. Ginny en ik proberen onze lach binnen te houden. "Wat is er?" vraagt hij. Dan barsten we in lachen uit. "Wat?!" vraagt hij nogmaals. "laat maar, het is niet belangrijk." zeg ik, terwijl ik mijn tranen van het lachen wegveeg. "Blijkbaar wel."zegt hij, hij gaat naast me zitten. Ik kruip tegen hem aan en kijk Ginny lachend aan. Ze knipoogt.

"iets van het karretje, kinderen?" hoor ik een stem zeggen. "Hermelien?"hoor ik Ginny's stem. Ik open mijn ogen. "Sliep je?" zeg Ron. Ik ga rechtop zitten en wrijf door mijn ogen. Het begint al te schemeren. "Willen jullie iets?" vraagt de vrouw van het snoepkarretje. We kopen wat Smekkies, Chocokikkers en pompoencakejes.

"Harry, wil jij ook nog wat?" vraag ik. Ginny stoot hem aan. "Wat is er?" vraagt hij geïrriteerd. "Hermelien vroeg of je ook wat te eten wilt." zegt Ginny. "Nee, ik hoef niks."Zegt hij nors en hij staart weer naar buiten. Ginny kijkt me verbaasd aan.

GINNY'S POV

Ik kijk Hermelien met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Kom Ron, we gaan even... eh.. Marcel en Loena zoeken."Zegt Hermelien en ze staat op. "Waarom?" vraagt hij. "Kom gewoon mee!"Zegt Hermelien dwingend en ze trekt hem aan zijn arm de coupé uit. Ik richt me tot Harry. "Wat is er aan de hand?" vraag ik voorzichtig. Hij zucht. "Je weet dat je alles aan me kan vertellen." Stel ik hem gerust. "Er is gewoon zoveel gebeurd, ik weet niet eens waar ik heen ga als we terug zijn in Londen. Mijn oom en tante zijn weg, het Grimboudplein is verwoest en de Lekke Ketel is gesloten." vertelt hij. "Je kan vast wel even bij ons komen wonen." zeg ik geruststellend. "Maar daarna? Wat is mijn toekomst?" ik zie de tranen in zijn ogen. "Zolang nodig is kom je bij ons wonen, daarna zien we wel." Zeg ik en ik geef hem een kus op zijn wang. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij op zijn beurt zijn hoofd op dat van mij. Pas als ik mijn ogen heb gesloten, voel ik hoe moe ik ben. Ik luister naar zijn ademhaling en val in een diepe slaap.

HARRY'S POV

Ginny slaapt, ik wilde wel, maar kon het niet. Honderden vragen spoken door mijn hoofd. De trein stopt en Ginny slaapt gewoon door. Ik ben niet van plan haar wakker te maken, daarom tilde ik haar op en nam haar mee de trein uit. Ik zie mevrouw Wemel, George, Hermelien en Ron staan. "Zal ik haar overnemen?" vraagt George. "Nee, het lukt wel." Zeg ik. "Leg haar dan op je rug."Zegt Ron en hij helpt me Ginny op mijn rug te leggen. Ze slaapt nog steeds gewoon door, ze moet wel heel moe zijn geweest. We lopen het station uit, naar de auto van de Wemel's, die nog altijd magisch vergroot is. We passen er makkelijk met 9 mensen in. Het hadden er 10 moeten zijn. Fred... Flitst het door mijn hoofd. Ik heb George nog nooit zo mismoedig gezien. Hij lacht niet meer en kijkt bijna niemand aan. Als we thuis zijn, trapt hij de deur open en rent naar binnen. Ik kan nog net zien hoe de tranen over zijn wangen lopen. Ik pak Ginny voorzichtig op en loop het huis binnen, meteen naar haar kamer. Ik leg haar op bed en ga naast haar zitten. Ik voel hoe mijn oogleden zwaar worden, en met Ginny's hand vast val ik in slaap.

GINNY'S POV

Ik open mijn ogen. Ik lig in mijn eigen bed. We zaten toch in de trein? vraag ik mezelf af. Ik draai me om en zie Harry liggen. Hij is zo schattig als hij slaapt. Ik geef hem voorzichtig een kus op zijn hoofd en loop op mijn tenen de kamer uit, naar beneden. Ik zie iedereen al aan tafel zitten. "Goeiemorgen!" Groet Ron me vrolijk. "Goeiemorgen allemaal." zeg ik. "Waar is Harry?" vraagt Ron als ik ben gaan zitten. "Boven, hij slaapt nog."Antwoordt ik. "Oké, ik maak hem wel even wakker." zegt Ron en hij staat op. "Ronald Wemel, hier blijven. Die jongen verdient zijn rust!" kapt Mam hem af. "Dan ligt hij nog de hele dag op bed, ik wilde een potje gaan zwerkballen." moppert hij, terwijl hij in zijn stoel terugploft. "Hij komt heus wel als zijn beste vriend op hem wacht." lach ik.

***

"Mam, mag ik hem nu gaan halen?" zeurt Ron. "Als iemand hem gaat halen is het Ginny."zegt Mam. Ik voel mijn wangen opgloeien. "Moet ik hem gaan halen dan?" vraag ik. "Ja is goed, maar wel rustig." waarschuwt mam me. "Ja ja, komt goed." zeg ik lachend, terwijl ik naar boven loop. Ik open de deur van mijn slaapkamer, hij ligt nog rustig te slapen. Ik ga voorzichtig naast hem op bed zitten en aai hem over zijn hoofd. "Harry, wakker worden." zeg ik zacht. "Ron wil gaan zwerkballen." Hij opent langzaam zijn ogen. "Eén goedemorgen, slaapkop. Het is 3 uur." zeg ik lachend. Hij gaat rechtop zitten en rekt zich uit. "Goed geslapen?" vraag ik. "Ja hoor, lekker bed heb je." zegt hij. "Kom je? Ron wil zo graag gaan zwerkballen, hij zeurt er al de hele ochtend over." lach ik, terwijl ik opsta. Hij springt op en loopt achter me aan naar beneden. "Hèhè, eindelijk!" zucht Ron als we beneden zijn. "Pak je bezem, Harry. Jij en Ginny tegen mij en Geor-" voor hij zijn zin af heeft gemaakt, kapt mam hem af. "Ronald, je broer is boven. Je laat hem met rust!" "Prima, jongens tegen de meisjes dan?" Hij kijkt hoopvol naar Hermelien. "Ron, je weet dat ik niet kan Zwerkballen." zegt ze meteen. "Ahh, toe? Voor mij?"Probeert hij nog. "En dan zeker van mijn bezem afvallen? Mooi niet!" zegt ze vastbesloten. "Anders gaan we toch gewoon oefenen?" Stel ik voor. "Dat is dan nog de enige optie." Zegt Ron. Ik lach om hem en loop achter hem aan naar buiten. Ik zie mijn bezem staan, en daarnaast staat Harry's Vuurflits. De bak met de Slurk, twee Beukers en de kleine snaai staat ernaast.

HARRY'S POV

Met de wind suizend i mijn oren, duik ik met de Slurk onder mijn arm op de doelen af die Ron bewaakt. Ginny staat vrij, dat moet ook wel, want we zijn met 3. Ik gooi de Slurk naar haar toe, ze vangt hem en gooit hem door het doel, waar Ron net te laat aankomt. "40-20 Ron, je staat achter!"Roept ze vrolijk. "Ik ben zo aan de beurt, dan pak ik de Snaai!" Roept hij terug. "Echt niet, Harry pakt de Snaai!" Roept Ginny. Ik lach vrolijk. "Dat zullen we nog wel zien!"Roept Ron. We landen naast de bak met ballen. De twee Beukers proberen nog altijd te ontsnappen. "Ron tegen Harry! Klaar?" zegt Ginny. "Klaar!"Zeggen ik en Ron in koor. Ginny opent het doosje van de Snaai en het kleine gouden balletje schiet weg. Ik spring op mijn bezem en ga het balletje achterna. Ik hoor Ron achter me aankomen en ik beveel mijn bezem sneller te gaan. De Snaai neemt een scherpe bocht naar links, ik volg. Een oudere bezem zal deze bocht niet halen, ook Ron's bezem niet. Ik kijk snel om en zie nog net hoe Ron met een luide 'plof' op de grond neerkomt. Ik kijk weer voor me en zie de Snaai op nog geen meter afstand voor me. Ik strek mijn arm en sluit mijn vingers om het koude balletje. Ik land op de grond en zie Ron, hij kijkt behoorlijk. Maar dan lacht hij en slaat me vriendschappelijk op mijn schouder. "Zwerkbalkampioen Potter flikt het weer!" lacht hij.