Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 10

LOENA'S POV

"JA, NATUURLIJK' zeg ik en hij schuift de ring om mijn vinger en hij staat op. Ik spring in zijn armen en druk mijn lippen op die van hem.

MARCEL'S POV

We gaan vandaag weer naar huis. Dus we zijn de spullen aan het inpakken, ik heb al sinds gisteravond een enorme glimlach op mijn gezicht. "Ze zei Ja!" denk ik bij mezelf. Mijn Verloofde. Ze weet niet dat ik nog een verrassing voor haar heb. Ik loop met de koffers te sjouwen en Loena zegt " Lieverd, je bent toch een tovenaar". "Oh ja" zeg ik beschaamd. Ik pak mijn toverstok en mompel "Wingardium Leviosa" en de koffers zweven omhoog, ik stuur ze naar de slaapkamer. Ik laat ze zakken en maak ze open. Loena doet met een someer spreuk alle spullen in de twee koffers. Als ze daarmee klaar is, stopt ze haar toverstok weer achter haar oor."Ben je er klaar voor?'' vraag ik. Ze knikt en ik pak haar hand en we verdwijnselen.

GINNY'S POV

We wachten op Loena en Marcel. Marcel heeft een verrassing voor Loena, terwijl zij in Parijs waren heeft Marcel de laatste dingen geregeld voor dit huis. Natuurlijk hebben wij hem wel een beetje geholpen, want hij is niet altijd even slim. En wij staan hier als verrassing voor Loena. Ik hoor het vertrouwde geluid van iemand die verschijnseld. We roepen 'VERRASSING'. "Marcel, wat is dit?". "Dit is ons nieuwe huis" zegt hij. "Wat een mooi huis, de Nargels vinden het prachtig" zegt Loena. Ik kuch even om een grinnik te verbergen en loop naar voren en zeg "Kom we gaan binnen kijken". "Oh nee wacht, eerst wil ik weten hoe het was in Parijs". "Ja, vertel" zegt de rest. Marcel loopt naar Loena toe en fluistert iets in haar oor. Ze knikt. "Nou Parijs was heel erg leuk en we hebben veel mooie dingen gezien" zegt Marcel."En we zijn verloofd" voegt Loena er droog aan toe. Er barst een gejuich los. "Gefeliciteerd!" gil ik. Mevrouw Wemel haast zich naar de twee toe en omhelst ze. "Eerlijk gezegd dacht ik dat Ginny en Harry de eerste zouden zijn." "RON!" zeg ik. "Wat is er?" vraagt hij. "Dat kun je toch niet zomaaar zeggen!" "Waarom niet, het zal vast niet met lang duren" zegt hij. Iedereen moet nog harder lachen om de ruzie tussen Ron en mij. "Irritante broer die je ook bent!" "En jij moet ook je mond houden!" zeg ik boos tegen Harry, die ook aan het lachen is. Ik trek Loena mee en zeg "Kom Loena, we gaan je huis bekijken." "Oke" We doen de deur open en komen in een grote hal. Aan de muur van de hal hangen allerlei ingelijste exemplaren van de Kibbelaar. "Oooh, wat zal papa dit leuk vinden" zegt Loena. We lopen door en komen in een ontzettend mooie woonkamer. De kamer is erg licht en heeft groen/gele accessoires, Loena's lievelingskleuren. De portretten die Loena ooit geschildert had ip het plafond van haar kamer, zaten nu op de muur. De rest van het huis is net zo mooi en speciaal als de woonkamer. "Het is echt een huis voor Loena" denk ik bij mezelf. We lopen weer naar buiten en zien dat iedereen uitgelachen is. "Gelukkig" denk ik. Het is echt een heel erg mooi huis, nog mooier dan ik me kon voorstellen" zegt Loena dromerig.

HERMELIEN'S POV

"Ron! kom je nou!" roep ik. Hij is nu al 10 minuten bezig om zijn schoenen en jas aan te doen, want hij vergeet telkens weer iets. "Jahaa" hoor ik hem roepen en 10 seconden later doet hij de deur achter zich dicht. Hij komt naar me toe "Heb je nu alles?" vraag ik hem voor de zekerheid. "Ja" antwoord hij met een kleine twijfel in zijn stem. "Oke, dan kunnen we eindelijk gaan" Hij pakt mijn arm vast en we verdwijnselen naar het nest. We komen precies midden in de woonkamer terecht. In eerste instansie ben ik blij dat we hier weer zijn. Maar nadat dat ik begin te twijfelen of hier wel iemand is.. Ron begint keihard te schreeuwen "MAM, PAP, GINNY? en ik roep er snel achteraan "Is hier iemand?". We komen tot de conclusie dat hier niemand is. "Waar is iedereen?" vraag ik aan Ron. "Geen idee" zegt hij. Dan valt me het briefje op de keukentafel op. Ik loop er heen en lees het hardop voor: "Lieve Hermelien en Ron, wij zijn als verrassing voor Loena, naar hun nieuwe huis. Als jullie thuiskomen, komen jullie dan ook? Liefs Pap en Mam. Ron is ondertussen naast me komen staan. Het eerste wat door mijn hoofd gaat is "hebben zij nu ook al een huis! Vervolgens vragen ik en Ron tegelijk "Waar is dat dan?". Ron vraagt gelijk "Is er wat?" waarschijnlijk hoorde hij dat mijn toon een beetje geïrriteerd was. "Niks hoor" zeg ik met een geforceerde glimlach. Ik vind het niet leuk om tegen hem te liegen maar dit is een leugentje om eigen bestwil. Want ik wil niet dat hij er achter kom dat ik jaloers ben. "Hermelien, laten we een patronus met een boodschap sturen, jij weet toch hoe dat moet?" verbreek Ron mijn gedachten. "Ja dat klopt, goed idee!" zeg ik verbaasd. Je hoeft echt niet meer zo verbaasd te doen hoor, ik ben niet meer zo dom als vroeger" grinnikt hij. Ik lach en zeg Expecto Patronum, en er komt een zilveren otter uit mijn toverstok. "Aan: Arthur en Molly Wemel, waar zijn jullie precies want dan komen we naar jullie toe." En mijn patronus zwemt door het raam weg. Ron en ik gaan op de bank zitten en nog geen halve minuut later komt er een wezel door het raam, en we horen de stem van Arthur die ons precies verteld waar we heen moeten. "Hé, dat is ook in Goderic's Eind, is dat niet dezelfde straat waar Harry en Ginny wonen?" vraagt Ron. "Geweldig, ze wonen ook nog eens in dezelfde straat" denk ik chagrijnig. "Nouwkhomdanganwhe" roept Ron vanuit de keuken. "Wat zeg je ik kan je niet verstaan?" roep ik terug. Ron komt uit de keuken lopen met zijn mond vol chocolade, hij slikt en zegt "ik zei: nou, kom dan gaan we, maar wil jij trouwens ook een chocokikker?" "Ja, graag" zeg ik. Ik vang de chocokikker en stop hem snel in mijn mond voor dat hij wegspringt. Ron begint te lachen en zegt "je hele mond zit onder de chocola" Ik word rood en veeg het snel weg. "Kunnen we dan nu eindelijk gaan" vraag ik als Ron is uitgelachen. We verschijnselen precies 1 meter naast Ginny en die schrikt zich helemaal rot. Als ze van de schrik bekomen is krijgen we een rondleiding door het huis. "Het is echt een huis voor Loena" zegt Ginny. Ik knik en het jaloerse gevoel in mijn buik word steeds heviger. Ik negeer het en begin een gesprek met Ginny. Na een tijdje kijk ik om me heen en ik merk dat Ron weg is. Ik haal mijn schouders op. "Vast naar Harry ofzo"

RON'S POV

"Harry,Harry kom eens?" fluister ik zo zacht mogelijk "Hu waar ben je?" "Hier" sis ik. Harry komt naar me toe gelopen en vraagt hoe het was in Australie en of alles gelukt is. Ik vertel dat het allemaal prima is gegaan en dat Hermelien haar ouders weer heeft terug gevonden. "Maar ik wou het eigenlijk over iets anders hebben" Hij kijkt me verbaasd aan. "Jeweetwel over die verrassing" "Ooh dat!, ja het is allemaal geregeld, het is nu van jullie. Ik glimlach "Echt ontzettend bedankt, je bent de beste vriend die iemand zich maar kan wensen" "Ik haal Hermelien alvast, dan kan jij je voorbereiden" zegt Harry. Ik knik en begint me te concentreren op de plek waar we heen moeten. Hermelien komt aangelopen met een verbaasd gezicht. Ik zeg niks en pak haar hand vast. 1 seconden later staan we tussen 2 witte villa's. Hermelien kijkt me verwijtend aan "Ron wat doen we hier?"