Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 18

HARRY'S POV

"Wat? Hoe-waarom?" stamelt Ginny stomverbaasd. "Ik heb geen idee, maar wat ik wel weet is dat ik het zo snel mogelijk uit ga zoeken." zeg ik en ik geef haar een kus op haar hoofd en verschijnsel naar het nest. Eenmaal daar aangekomen, komt Hermelien het huis uitgestormd. "Harry, ben je serieus naar Plank gegaan?" vraagt ze verwijtend. "Ja, en ik heb er geen spijt van." zeg ik nors. Hermelien zucht en slaat haar armen over elkaar heen. "Waar ben je achter gekomen?" vraagt ze. "Ik weet wie die Beuker op Ginny af heeft gestuurd." begin ik. Hermelien kijkt me vragend aan. "Cho." zeg ik. "Harry, alsjeblieft. Hou op met deze onzin, het kan zo echt niet meer!" zegt Hermelien, ze begint kwaad te worden. "Ik weet dat het Cho was, dit verzin ik niet. Ik heb het zelf gezien, Hermelien." zeg ik. "En ik heb zojuist besloten dat ik Cho eens ga opzoeken." En met die woorden verdwijnsel ik. 

RON'S POV

Hermelien komt met een enorm chagrijnige blik het huis binnen. Ik hoorde Harry's stem toen ze buiten was. "Oké, wat is er gebeurd?" vraag ik als ze naast me neer ploft op de bank. "Harry is ervan overtuigd dat Cho de beuker op Ginny heeft afgestuurd. Hij moet echt eens ophouden met deze onzin." snuift ze kwaad. "Ach, laat hem toch. Hij wil gewoon iemand de schuld geven." zegt mam vanuit de keuken. Ze komt naar ons toe. "Is het geen goed idee om met kleine Teddy langs Ginny te gaan?" vraagt ze. "Goed idee, mam, ik kan me voorstellen dat Ginny Teddy heeft gemist." zeg ik en ik sta op. Ik trek Hermelien omhoog. Ze wil naar boven lopen, maar ik houd haar tegen. "Jij gaat buiten even afkoelen, heethoofdje van me." zeg ik grinnikend. Ze zucht. "Hup, naar buiten." zeg ik nogmaals als ze niet beweegt. Ze gromt even, maar loopt dan toch naar de deur. "Goedzo!" zeg ik lachend. Dan loop ik naar boven en vind ik Teddy op de grond van zijn kamer. "Hey, kleine man. Ga je mee naar Ginny?" vraag ik. Hij lacht vrolijk en zijn haar verandert in geel. Ik lach om hem. "Mooi zo! Kom, dan gaan we!" zeg ik en ik zet hem op mijn arm. Ik loop naar buiten en vind Hermelien op het tuinbankje. Haar otterpatronus zwemt vrolijk om haar heen in de lucht. Ik pak mijn toverstok en zeg zacht: "Expecto Patronum." Er komt een glanzende terriër uit de punt van mijn toverstok. De hond rent naar Hermelien's otter en begint er vrolijk naar te happen. Hermelien draait zich om en er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht. "Sorry dat ik zo tegen je uitviel. Ik wil gewoon niet dat Harry teleurgesteld wordt." zegt ze en ze kijkt me schuldig aan. "Het is al goed, en bovendien, wat als Harry wel wat ontdekt?" zeg ik. "Ron..." zucht ze. "We wachten het wel gewoon af, oké? Kom, dan gaan we." zeg ik en ik steek mijn hand uit. Hermelien twijfelt even, maar pakt dan toch mijn hand vast. Verscheidende seconden later staan we in de wachtkamer van het ziekenhuis. We lopen meteen door naar Ginny's kamer, de route weten we inmiddels maar al te goed. Als we Ginny's kamer binnenlopen, zien we Harry door de kamer ijsberen en Ginny die perplex op een stoel voor zich uit zit te staren. "Wat is hier aan de hand?" vraagt Hermelien verbaasd. "Harry heeft net verteld dat Cho de beuker op mij af heeft gestuurd." zegt Ginny. "Harry.." zucht Hermelien. "Maar waarom zou Cho dat doen?" vraag ik. "Ooh, Ron, je bent soms toch zo blind! Ze is jaloers." zegt Hermelien. "Jaloers?" zeg ik verbaasd. "Ja, Ron, je weet toch dat ik in ons vijfde jaar iets met haar heb gehad?" zegt Harry. Hij rilt even. Ik kijk naar Ginny en zie nog net de jaloerse blik uit haar ogen verdwijnen. "Ga door." zeg ik. "Nou, toen zijn we een soort van uit elkaar gegroeid en toen werd ik verliefd op Ginny en na een tijdje kregen we verkering." Legt Harry uit. "Ja ja, je hoeft het er niet in te wrijven dat je een relatie hebt met mijn zusje, kom tot je punt." zeg ik. Ginny stuurt me een dodelijke blik. "Oké, ik denk dus dat Cho me nog steeds leuk vindt en daarom nog steeds achter me aan zit. Maar waarschijnlijk staat volgens haar Ginny in de weg." vervolgt Harry zijn verhaal. "En nu?" vraagt Hermelien. "Ik ga Cho opzoeken en het haar gewoon vragen." zegt Harry. "Ik ga met je mee." zegt Ginny. "Gin, je kan amper lopen. Laat staan helemaal naar Londen verschijnselen." zeg ik. "Toch ga ik mee." zegt ze koppig. Harry zucht. "Ginny, luister. Je kan bijna niet lopen en de Helers zullen je echt niet laten gaan." zegt Hermelien. "Hermelien heeft gelijk, Ginny." zeg ik. "Maar ze heeft me zowat de dood in gejaagd! Ik wil eens een hartig woordje met haar spreken." houdt Ginny vol. Ze staat op, blijft weliswaar voor een paar seconden op haar benen staan, maar het gaat niet bepaald soepel. Ze zet een paar stappen in de richting van Harry. Maar halverwege geven haar benen het op en ze valt bijna om. Maar Harry snelt naar haar toe en vangt haar net op tijd op. Ginny glimlacht en drukt kort haar lippen op die van Harry. Ik slaak een geërgerde zucht. Harry zet Ginny weer op haar bed. "Ik ga even naar Cho, alleen!" zegt hij en hij verdwijnseld. Ginny zucht. "Kom, Gin. Het komt best goed." zegt Hermelien troostend. "We hebben trouwens iemand voor je meegenomen." zeg ik. Teddy lacht als ik hem bij Ginny op schoot zet. "Hey, Teddy. Ik heb je gemist." zegt Ginny met tranen in haar ogen.