Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 35

GINNY'S POV

Vandaag is de dag. De dag waarop Harry en ik 3 jaar getrouwd zijn. Ik ga overeind in bed zitten en zie dat er een kaartje op mijn nachtkastje staat.

Lieve Ginny, Het spijt me heel erg dat ik op deze speciale dag moet werken maar om het toch nog een beetje goed te maken is hier een ontbijtje. Veel liefs Harry.

Ik glimlach en kijkt naar het ontbijt dat naast het kaartje staat. Ik weet dat Harry een belangrijke functie heeft binnen het ministerie maar toch vind ik het erg jammer dat hij er vandaag niet vanaf het moment dat ik mijn ogen open deed bij kon zijn. Ik eet het ontbijt op en stap uit bed. Terwijl ik mijn ochtend routine doe, bedenk ik wat ik vandaag allemaal moet doen. Ik moet nog een verslag schrijven voor mijn werk. Ik ben sinds kort junior verslaggever voor de Ochtendprofeet. Ik speel niet meer full-time bij de Holyhead Harpies dus ik wilde iets anders gaan doen en via via kwam ik op deze functie uit. Wie had dat ooit gedacht dat Harry, Hermelien, Ron en ik alle 4 bij het ministerie zouden uitkomen. Harry is nu schouwer en af en toe valt hij nog een wedstrijd in bij Pullover United. Hermelien werkt nu op het Departement van Toezicht op Magische Wezens en Ron is net zoals Harry een schouwer geworden.

Ik buk op iets op te pakken en ik voel mijn maag omdraaien, ik ren naar de wc en gooi mijn maaginhoud eruit. Ik zak uitgeput naast de wc neer. Mijn hoofd tolt en ik ben misselijk. Ziek zijn op je trouwdag, echt ontzettend goed gepland. Ik strompel terug naar bed en doe mijn ogen dicht zodat het tollen in mijn hoofd misschien minder wordt. Langzaam zak ik terug in slaap.

"Fijne trouwdag Ginny!" Een luide stem wekt me uit een onrustige slaap. Ik doe versuft mijn ogen open en zie Hermelien staan. "Je sliep nog, sorry! Ik wilde je alleen even feliciteren." Verontschuldigt Hermelien zich. Ik glimlach zwak maar voor de tweede keer vandaag moet ik naar de wc rennen. Ik zit uitgeteld naast de wc als Hermelien binnenkomt. "Ginny, wat is er? Ben je ziek?" Vraagt ze ongerust. 

"Ik denk het wel, dit is namelijk al de tweede keer vandaag dat ik moet overgeven." Zeg ik zachtjes. Hermelien trekt een bedenkelijk gezicht en voelt aan mijn voorhoofd. "Je hebt tenminste geen koorts. Waar heb je precies last van?" Ik denk even na. "Misselijk, overgeven, mijn maag draait om als ik ook maar aan een beetje eten denk en ik heb veel kramp in mijn buik." Antwoord ik uiteindelijk. 

"Misschien heb je wel een voedselvergiftiging opgelopen." Oppert Hermelien. Ik kijk haar aan. "Vast niet, ik heb vast gewoon iets verkeerds gegeten gister en dat viel niet zo lekker. Het gaat vast zo wel beter." Zegt ik geruststellend. "Toch vind ik dat je even naar het ziekenhuis moet. Gewoon om te checken dat het niks ernstigs is."

Ik zucht en protesteer maar zonder succes want 10 minuten later lopen we in het St. Holisto's. We checken in bij de balie en gaan in de wachtkamer zitten. "Ik vind dit niet nodig Hermelien, er is vast niks aan de hand." Hermelien wil in discussie gaan maar ze wordt afgekapt door een heler die mijn naam roept. "Mevrouw Potter, ik ben Heler Gideon, aangenaam kennis te maken." Ik schud zijn hand en loop mee naar binnen. "Mevrouw Potter, wat zijn uw klachten?" Ik herhaal wat ik tegen Hermelien heb gezegd. De heler denkt even na en staat dan op. "Om dingen uit te sluiten ga ik u een beetje een vreemde vraag stellen. Kunt u in dit potje plassen?" Ik schiet een beetje in de lach en pak het aan om vervolgens naar de wc te lopen. Als ik het 5 minuten later ingeleverd heb, wordt ons gevraagd om nog even in de wachtkamer te wachten.

"Nou dat was vreemd." Zeg ik lachend als we weer buiten zitten. "Dat doen ze heel vaak hoor, dan kunnen ze aan de hand daarvan checken wat er misschien aan de hand is." Legt Hermelien uit. We kletsen een beetje totdat Heler Gideon ons weer roept. Hij heeft een minder ernstige blik op zijn gezicht dus ik ontspan weer redelijk. "Mevrouw Potter, ik heb waarschijnlijk leuk nieuws voor u." Zegt de heler vriendelijk. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Wat is er dan?" Hermelien slaakt een kreetje en mompelt iets van "natuurlijk, waarom heb ik daar niet aan gedacht?" Nu ben ik nog verbaasder. Heler Gideon neemt het woord. "Ik wil u het feliciteren want u bent zwanger!"

***

Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik ben zwanger. Harry en ik krijgen een kindje! Ik heb de enorme glimlach nog niet van mijn gezicht afgekregen sinds dat ik het nieuws heb gekregen. "Hoe ga je het eigenlijk vertellen?" Vraagt Hermelien. Ik denk na. Hoe ga ik het vertellen? Opeens krijg ik een idee. 

 "Harry en ik geven vanavond toch ons 3 jarige jubileumfeest?" Hermelien knikt. "Als ik nou een taart bak waarop staat 'je wordt papa!' en daarmee Harry verras? Dan weet gelijk de rest het ook en dan hebben we gelijk iedereen gehad." Lach ik. Hermelien schud enthousiast haar hoofd op en neer. "Dan moeten we maar snel beginnen met voorbereiden." Zeg ik vrolijk. "Het is inderdaad maar goed dan we allebei vrij hebben vandaag." Stemt Hermelien in.

Samen ruimen we het hele huis op en versieren we het mooi voor het feest van vanavond. Terwijl ik begin aan de taart voor Harry, dekt Hermelien alvast de tafel en begint ze daarna aan het voorgerecht. 3 uur later hebben we alles voorbereid en is het klaar voor vanavond. Ik ben helemaal uitgeput en plof neer op de bank. "Gin, je moet nu wel rustiger aan doen. Zwanger zijn is niet niks." Zegt Hermelien met een spoor van ongerustheid in haar stem. "Weet ik en geloof me dat voel ik ook, ik ben nog nooit zo moe geweest na alleen maar koken." Zucht ik. Hermelien grinnikt zachtjes. Ik kijk op de klok. 14:36 uur. Harry komt pas rond 5 uur thuis en het feest begint om half 7. Dat betekent dat ik nog even een paar uurtjes kan slapen. Met die gedachte val ik in slaap op de bank.

***

"Gin, Gin!" Hermelien schud me wakker. Ik kom overeind en wrijf in mijn ogen. "Het is half 5 dus ik dacht misschien wil je je wel even gaan opfrissen." Zegt Hermelien wijzend op mijn met vlekken bedekten kleren. "Dat is misschien wel een goed idee." Ik glimlach naar Hermelien en loop naar boven. Eenmaal boven gooi ik de vieze kleren in de was en neem ik een snelle douche. Als ik klaar ben met douchen, loop ik naar de kast en haal daar een elegant maar toch simpel zwart-zilver jurkje uit. Mijn haren bind ik in een hoge staart zodat het zo meteen niet in de weg zit met het eten. Ik check nog een keer mijn spiegelbeeld en loop naar beneden. Als ik beneden kom zitten Harry en Hermelien op de bank te praten. Ik leg mijn handen op zijn ogen.

"Drie keer raden." Zegt ik lachend. "Volgens mij is dat mijn prachtige vrouw." Hoor ik hem zeggen. Ook al is het al 3 jaar geleden, ik moet nog steeds elke keer blozen al hij dat zegt. "Hoi lieverd." Zegt Harry voordat hij mij een kus geeft. Ik geef hem een kus terug en daarna schop ik hem naar boven omdat hij zich moet omkleden voor het feestje. Hermelien heeft al die tijd vertederend toegekeken. "Hou je mond." Lach ik als ik zie wat voor blik ze op haar gezicht heeft. "Waar is Ron eigenlijk?" "Hij is net terug dus hij zal er zo wel aankomen." Antwoordt ze. En zoals ze had voorspeld kwam hij 5 minuten later ook binnenlopen.

Langzaam aan druppelt iedereen naar binnen en kan het feest beginnen. Harry en ik nemen de felicitaties in ontvangst en wijzen de mensen waar ze kunnen gaan zitten. Mam en pap zijn er als allereerst maar niet veel later komen ook Fleur en Bill binnen met de 4-jarige Victoire, de 2-jarige Dominique en hun jongste kind, hun baby Louis. Ook Percy en Audrey zijn er met hun kinderen, Molly van 1 en hun pasgeboren dochter Lucy. Als allerlaatste komen Charlie, George,Angelique, Loena en Marcel binnen en dan is iedereen er. Het is een drukte van jewelste maar hoe kan dat ook anders met onze grote familie. Als iedereen zit, schuifel ik nerveus heen en weer. Ik heb geen idee hoe Harry gaat reageren en ik wil zo graag dat hij net zo blij is met dit kindje als ik. Ik sta op en het wordt langzaam  stil. 

"Harry, ik heb en verrassing voor je dus als je even je ogen dicht wil doen dan ga ik de verrassing halen." Zeg ik blij en nerveus. Iedereen inclusief Harry kijkt me vreemd aan maar hij doet gehoorzaam zijn ogen dicht. Ik kijk Hermelien aan en die staat op en loopt met mij mee naar de keuken. "Het komt goed Gin, hij gaat dit geweldig vinden." Stelt ze me gerust. Met z'n tweeën tillen we de taart op het dragen we hem naar de tafel. We zetten hem voor Harry neer. "Je mag je ogen open doen." Zegt ik nu echt ontzettend nerveus. Harry kijkt naar de taart en kijkt vervolgens naar mij. Zijn gezicht spreekt boekdelen. "Serieus?" Vraagt hij zacht. Ik knik niet meer in staat een woord uit te brengen. Er rolt een traan over zijn wang terwijl hij mij optilt en kust. "Dat is zo ontzettend geweldig." Zegt hij schor. "We krijgen een kindje."