Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 7

HARRY'S POV

"Harry, Ron. Kom eens." Horen Ron en ik meneer Wemel zeggen. We kijken elkaar verbaasd aan. Dan staan we op en lopen naar de keuken. Meneer Wemel staat aan het aanrecht met een brief in zijn hand. Er zit een bruine bosuil op een van de keukenstoelen. "Wat is er?" vraagt Ron. "Bill heeft een brief gestuurd. Fleur is vannacht bevallen van een dochter. Ze zijn is het St. Holisto" zegt meneer Wemel. Hij gooit onze jassen naar ons toe een steekt zijn hand uit. Wij pakken zijn hand vast en het volgende moment staan we in de wachtruimte van het St. Holisto. Meneer Wemel loopt naar de receptie en komt even later weer terug. "Kamer B124" zegt hij en we lopen naar de kamer toe. Meneer Wemel gaat de kamer in, Ron en ik gaan op een stoel buiten de kamer zitten. Ik hoor de stemmen van meneer en mevrouw Wemel, Bill en Fleur en waarschijnlijk een Heler. Dan komt mevrouw Wemel naar buiten, ze omhelst Ron en ik volg. "Gefeliciteerd, mevrouw Wemel" feliciteer ik haar. "Dankje wel schat." zegt ze. "Mogen we naar binnen?" vraagt Ron. "Tuurlijk" zegt mevrouw Wemel en ze loopt de kamer weer in. Fleur ligt op bed, Bill zit op een stoel en meneer Wemel houdt hun dochter vast. " 'Arry, Ron" zegt Fleur. Ze ziet er mooi uit maar wel dolgelukkig. "Hoe heet ze?" vraag ik. "Victoire Wemel" zegt Bill. "Wat een prachtige naam en heel toepasselijk" zegt ik lachend. "Ja, Inderdaad. Dat is ook de reden waarom we haar Victoire hebben genoemd." zegt Bill trots. Want is vandaag precies 2 jaar geleden, dat we de slag om Zweinstein hebben gewonnen.

Ginny's POV

Ik til mijn koffer in de trein en werp nog een laatste blik op het kasteel, wat de laatste 7 jaar mijn 2e thuis was. Een traan rolt over mijn wang en ik doe geen moeite om hem weg te vegen. Ik blijf nog even staan, dan hoor in opeens een stem in de verte mijn naam roepen. 'Hermelien' denk ik. Ik stap snel de trein in en ga opzoek naar haar en Loena, na een paar minuten heb ik ze gevonden en ga ik bij ze zitten. "En wat gaan jullie doen in de vakantie?" vraagt Loena. Hermelien antwoord als eerste "Ik ga samen met Ron opzoek naar mijn ouders in Australië." zegt ze. "En jij Ginny?" "Ik ga samen met Harry werken aan ons nieuwe huis in Goderic's Eind" antwoord ik glimlachend. "Ik ga met Marcel naar Parijs" zegt Loena gelukzalig. "Oeeh romantisch hoor" zeg ik lachend. Loena wordt knalrood waardoor ik en Hermelien niet meer bijkomen van het lachen. "We vinden het wel heel leuk voor je hoor, Loena." zegt Hermelien wanneer we uitgelachen zijn. "Oké dus we gaan dus alle drie wat leuks doen" zeg ik. "Nou ja 'leuk'." zegt Hermelien. "Ik ga opzoek naar mijn ouders met de bedoeling hun geheugen weer terug te krijgen" zegt ze verdrietig. "Oh kom op Hermelien, het lukt je heus wel!Je bent de beste van je jaar, jij hebt geholpen Voldemort te verslaan." zegt Loena troostend. "IK HEB EEN IDEE!" roep ik opeens. Loena en Hermelien schrikken zich dood door mijn plotselinge uitbarsting. "Als we alle drie terug zijn van onze 'vakantie', kunnen we een soort meidendag houden. Gewoon shoppen op de Wegisweg en de hele dag bijpraten" zeg ik. "Goed idee! zegt Hermelien, een stuk opgewekter dan net. "Drie jaar geleden had ik nog helemaal geen vrienden en nu heb ik jullie en zelfs nog meer vrienden, jullie zijn definitief de beste vrienden van de hele werld" zegt Loena blij. Ik en Hermelien geven haar een knuffel.

HERMELIEN'S POV

Ik kijk uit het raam en zie in de verte het station liggen. "We zijn er bijna!" zeg ik tegen Loena en Ginny. "Eindelijk!" zucht Ginny. "Ik heb Harry echt gemist. En ik heb superveel zin om aan ons huis te gaan werken." "Ik ga voor het eerst het land uit, ik heb er ook veel zin in!" zegt Loena. "We gaan toch wel contact houden?" vraag ik. "Natuurlijk, we gaan gewoon elke week brieven schrijven!" zegt Ginny. De trein begint vaart te minderen. "We zijn er bijna." zeg ik en we beginnen onze spullen in te pakken. We pakken onze dieren, Knikkebeen spint vrolijk vanuit zijn mand en Arnold(Ginny's Ukkepulk) reageert op Knikkebeen's gespin. Schokkend komt de trein tot stilstand. Zoals gewoonlijk sprint Ginny meteen de trein uit, zonder haar spullen mee te nemen, en even later zie ik haar in Harry's armen springen. Ik lach om haar en loop samen met Loena de trein uit. Ik kijk om me heen, op zoek naar het vertrouwde rode haar. Als ik het na vijf minuten nog niet heb gevonden, word ik toch wel zenuwachtig. En precies op dat moment voel ik twee handen voor mijn ogen. "Rara, wie ben ik?" zegt een stem achter me. "Hmmm... laat me raden, rood haar, op Ginny na de jongste Wemel, een niet afgestudeerde Griffoendor die nu een Schouwer is." Noem ik lachend op. Hij haalt zijn handen weg en geeft me een knuffel. "Ik heb je gemist." fluister ik. We lopen, nadat we Harry, Ginny(die we eerst van elkaar moesten bevrijden.) Loena en Marcel hebben gevonden, naar de auto van de Wemel's.

Ginny's POV

Ik ren zo snel mogelijk de trein uit, er niet bij nadenkend dat mijn spullen nog in de trein staan. Ik struikel bijna over mijn voeten als ik die ene jongen met zwart haar en groene ogen zie. Ik spring in zijn armen, hij valt bijna om, doordat ik met bijna al mijn kracht tegen hem aansprong. "Ik heb je ge-" probeert hij te zeggen. Maar voordat hij zijn zin of kan maken, druk ik met al mijn liefde mijn lippen op die van hem, tussendoor zeg ik zacht "Ik ga nooit meer weg, ik blijf altijd bij jou." Ik laat nog niet los, maar dan voel ik een hand om mijn bovenarm. Ik laat Harry los en kijk om. Ik zie Hermelien hoofdschuddend lachen. Harry zet me weer op de grond en we lopen achter Hermelien aan, ik probeer niet in de lach te schieten. Als we eenmaal weer bij het Nest, gaan Hermelien en Ron meteen hun tas in pakken.