Our Story Will Never End // Harry Potter (Dutch)

CHAPTER 28

HARRY'S POV

Ik werp een blik op de deur en schuifel heen en weer. "Harry, blijf nou eens stilzitten, jij bent hier niet degene die iemand ten huwelijk gaat vragen." zegt Ginny geïrriteerd. Ik draai mijn blik naar Ginny. "Het zijn wel mijn 2 beste vrienden, het moet goed gaan."

Toen Ron gisteravond vertelde dat hij Hermelien ten huwelijk wilde vragen, was ik totaal verbaasd. Ik had verwacht dat Ron nog wel even zou wachten maar ik had het dus mis. Natuurlijk had Ron geen enkel plan. Ideeën? Ja hoor, die heeft hij in overvloed maar dan ook een plan om het uit te werken, dat is andere koek.  We hebben uren lopen brainstormen, over wat de beste manier was, wat de beste plaats was en natuurlijk wat hij moest zeggen.

Uiteindelijk kwamen we op de Geheime Kamer uit. Eigenlijk was het Marcel die met het idee kwam. Hij zei dat het een plek moest zijn met een speciale betekenis. Ik had toen plagend gezegd dat het de plek moest zijn waar ze hun eerste kus hadden. Rons oren werden knalrood en hij mompelde iets over tanden en gruzielementen. Nadat ik de puzzelstukjes bij elkaar had gelegd, bleek die plaats dus de Geheime Kamer te zijn. En zo werd het dus de Geheime Kamer.

De deur opent en Ginny vliegt omhoog. Ik trek haar gelijk weer terug. Ron en Hermelien komen door de deur gelopen. Hun gezichten verraden niks. "En?" hoor ik naast me. "Ginny!" sis ik. "Ja hallo, ik wil gewoon weten of mijn broertje gaat trouwen en hoe hij dat dan in hemelsnaam voor elkaar heeft gekregen." zegt ze op normaal volume terug. Ik rol met mijn ogen. "Zijn jullie klaar?" hoor ik Hermelien geamuseerd vragen. Ginny en ik worden rood. "Nou als die twee daar ook klaar zijn met hun discussies, hebben Hermelien en ik een aankondiging." gaat Ron verder. "Alsof jullie niet de hele tijd discussiëren." hoor ik Ginny zachtjes zeggen.

"We gaan trouwen!" zeggen ze in koor. Een luid applaus stijgt op vanuit de menigte. "Ik geloofde altijd al in je, broertje!" zegt Ginny vrolijk. Ron zend haar een vuile blik. Ginny pakt Hermelien bij de arm. "Maar Hermelien, je bent niet op je hoofd gevallen toch? Gewoon even voor de zekerheid." fluistert ze hard. Hermelien lacht maar Ron vindt het iets minder grappig. "Harry, hou die vriendin van jou eens in bedwang." zegt hij tegen mij. Ik grinnik. "Uhum Ron, volgens mij is de correcte term verloofde." zegt Ginny. Iedereen begint te lachen en zit vol vermaak te kijken naar  de broer en zus die elkaar gek maken.

***

"Het was geweldig om weer eventjes terug te zijn." bedank ik Anderling. "Het was ook prettig om jullie gezichten weer eens te zien Potter." antwoord ze. Ik lach. "Ik zie dat u weer over gaat op mijn achternaam professor." We lachen eventjes. Een voor een nemen we afscheid van mensen van Zweinstein en stappen de trein in. We vinden een coupe met een mooi uitzicht op Zweinstein.

De trein komt langzaam in beweging. Ik zucht en richt mijn blik op het kleiner wordende Zweinstein. George kijkt uit het raam, er rolt een enkele traan over zijn wang. Ginny legt een hand op zijn schouder. Het afscheid met Zweinstein was voor George het zwaarst omdat hij zijn broer achter moest laten. Ik kijk de coupe rond. Iedereen zit er een beetje neergeslagen bij.

Loena's hoofd rust op Marcel's schouder en ze kijken naar buiten. Hermelien zit een boek te lezen terwijl ze haar benen over die van Ron heeft gelegd. Ginny zit bij George, ze voeren zachtjes een gesprek. Het ziet er uit alsof Ginny George een beetje wil afleiden. We horen gerammel en een idee vormt zich in mijn hoofd. Ik pak wat geld uit mijn koffer en loop naar buiten.

"Hallo jongeman, iets van het karretje?" vraagt de snoepdame vrolijk. "Ja doe maar van alles wat." antwoord ik, Ik krijg een tasje met allerlei soorten snoep. Smekkies, chocokikkers, peperduiveltjes. droptoverstokken, chocoketels en nog veel meer. Met mijn handen vol loop ik wel terug naar de coupe. Ik schuif de deur weer open en gooi alles op het tafeltje.

Op Ron's gezicht verschijnt een glimlach. Hij begint te lachen. De rest kijkt hem vreemd aan dus hij verteld het verhaal over de allereerste treinreis van Ron en mij. Na dat verhaal begint de rest ook te lachen en pakt iedereen wat snoep. De sfeer was gelukkig snel weer opgeklaard, de rest de treinreis hebben we snoep gegeten en herinneringen op gehaald.

"Harry, weet je nog dat ik dacht een spreuk had om Schurfie geel te maken." verteld Ron lachend. Hermelien begint ook te lachen. "Ja, dat weet ik ook nog zo goed, je bakte er echt niks van." Ron haalt zijn neus op. "Het was ook geen echte spreuk." antwoord hij ter verdediging. "Dat was misschien mijn schuld." zegt George. Iedereen begint te lachen.

"Toen kwam Hermelien binnen en die liet even zien hoe je een toverstok echt moet gebruiken."  herinner ik weer. Hermelien word rood en de rest begint nog harder te lachen. "Ik was inderdaad een beetje betweterig toen." geeft Hermelien toe. "Niet een beetje." zegt Ron binnensmonds. Hermelien geeft hem een klap op zijn hoofd met het boek dat ze aan het lezen was.

De trein vermindert vaart en we zien de eerste verschijning van perron 9 3/4 al verschijnen. We beginnen onze koffers uit de rekken te halen en wachten tot de trein compleet stil staat. Met onze koffers in onze handen lopen we de trein uit. Als we alle 6 uit de drukte zijn gekomen lopen we naar de taxi.

"Waar moeten jullie heen?" vraagt de taxichauffeur. "Goderics Eind." antwoord ik. Hij knikt en rijdt weg. We wensen de rest een goede nacht zodra de taxi stopt voor ons huis. Ik stap uit en pak de koffers van Ginny en mezelf. Ginny loopt voor mij en pakt haar sleutel en opent de deur zodat ik er door kan lopen met de koffers. Ik zet de koffers in de gang neer en pak Ginny bij haar middel.

"Het is toch fijn om weer in ons eigen huisje te zijn." fluistert Ginny in mijn oor. Ik glimlach en kus haar. Ze slaat haar armen om mij heen en loopt langzaam naar achter. We komen bij de trap aan en ik til haar op. "Mag je dit niet alleen doen als we getrouwd zijn?" zegt Ginny uitdagend. "Laat ik me daar nou eens niks van aantrekken." zeg ik terug. Ik zet haar neer en ze trekt me op het bed. Ik kus haar en fluister zacht in haar oor "Ginny Wemel, ik hou van je."