Butterflies in my stomach (Completed)

Foundation week.1

"He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in the hearts of men; yet they cannot fathom what God has done from beginning to end." Ecclesiastes 3:11

Xeni's POV

"What?! As in best!? Nakakalurky naman! Kaya naman pala siya absent ngayon."-Sagot ni Monette na nanlalaki ang mga mata at kumukunot ang noo.

"Sshhh, Monita ang lakas ng boses mo. Ano ba." Saway ko sa kanya.

-_-'

Pinigtitinginan na kami dito ng mga kaklase namin e. Start na kasi ng Foundation week at nasa assembly hall kami at nakikinig ng speech ng principal. Well dapat nakikinig pero nagtsitsismisan kami.

At dahil sa medyo malayo kami sa unahan, fourth year na e ay kinulit ako ng wagas ni Monita para ikwento sa kanya ANG MGA NANGYARI!

Waaah.

T_T

Medyo fresh pa ang lahat.

"Gaaah! Bakit di mo agad sinabi sakin?"-nakapout na tanong ni Monette.

"Kaasar to. Sinasabi ko na nga sayo ngayon diba? Tsaka hanggang ngayon, nahihirapan pa din ako na tanggapin at isipin na nangyari yun.."

Ang hirap. Sobra.

"Alam mo Xeni..." mahinahong sabi sakin ni Monette kaya lang bigla siyang tumigil.

"...Ano?"

"Hehehe.. Uy gusto ng advice ko!! WHAHAHA." Sagoy niya at ngumiting nakakaasar.

Minsan tinatanong ko sa sarili ko kung bakit ko ba naging bestfriend to.

"Aissh. San ba kita napulot?"

>_>

"Haha, joke lang. Masyado ka kasing malungkot e. Hmm. No one can please everybody dear. You can't please both Liam and Renz at the same time at paniguradong mauulit ang nangyari kahapon. What matters most is what you feel and your happiness. Yes, nasaktan, nasasaktan at masasaktan si Renz na bestfriend at kapatid na rin para sayo pero kailangan na niyang tanggapin ang pagkatalo niya at ang katotohanan. Pero ang haba talaga ng hair mo Xe, he really loves you. Lalo na yung sinabi niyang hindi siya basta-basta susuko. Martyr ah." Sabi ni Monette habang nakatingin sa unahan at pasulyap-sulyap sakin. Medyo nakayuko kasi ako at nakasandal, inaabsorb ang sinasabi niya.

" I know.. and he doesn't deserve the pain." Sambit ko at napahinga na lang ng malalim.

"Pain is inevitable, suffering is optional. Normal ang masaktan, hindi 'yan maiiwasan."- Monette.

"Aissh, pero ang sama pa rin sa pakiramdam e."

"Wait, ano na nga pala ang status niyo ni Liam?! Tell me. Kayo na?!" Medyo malakas na sambit ni Monette na nakapagpabago ng usapan.

"Ewan, friends? Hindi pa naman siya nanliligaw e or something. Hindi pa kami nakakapag-usap ulit."

"Yiiie! Magkakalovelife ka na rin Xeni!! Waaah. "

"Hay nako Monita. Mas excited ka pa ata sakin. Tska quiet ka lang." Sagot ko pero medyo kinikilig ako ng konti. Hahaha.

"See, nag-bablush ka oh, aminin. Haha."

>///<

"Ganoon ba ka-obvious?" tanong ko. At bigla na lang nagtayuan ang mga kaklase ko at nagpalakpakan. Tapos na pala ang speech. At tawa naman ng tawa itong si Monette sa tabi ko.

***

"Yahoo! Gala na tayo. Let's enjoy sabi nga sa speech ng principal." masayang tugon ni Monette.