ZOO - ostatni Obiekt

Dragony

Dragony (smoki) - olbrzymie gady zamieszkujące niemal całą Ziemię. To dumne, waleczne i pełne zwinności istoty, które panowały nad światem wiele tysiącleci przed człowiekiem.
Każdy osobnik może dożyć ponad dziewięćset lat za względu na niezwykłe zdolności uzdrawiania oraz wytrzymałość.

1. Historia gatunku.
Według legend pierwszy dragon imieniem Priam pojawił się wraz z powstaniem świata. Podróżował w czarnej przestrzeni, szukając odpowiedniego miejsca na osiedlenie się i w końcu je znalazł. Z ognia, który sam potrafił tworzyć, narodziły się bliźniaki: Filia i Filius. Mimo że Priam zapoczątkował ród dragonów, to Filia i Filius uznawani są na rodzicieli całego gatunku. Należy jednak pamiętać, że przekłady Klanów mogą się różnić.
Kiedy ludzie zaczęli tworzyć pierwsze cywilizacje, w smokach widzieli bogów, duchy niosące pomoc, a czasem w gniewie niszczące wioski. W wielu krajach pozostały szczątki dawnych kultur, w których dragony pełniły ogromną rolę jako istoty magiczne.
Jednak upadek potęgi smoków nastąpił już na początku średniowiecza. W tamtych czasach rozwijające się chrześcijaństwo potępiało wszelkiego rodzaju kulty pogańskie. Choć najbardziej znane są procesy czarownic, wampirów i wilkołaków, polowania na dragony również miały miejsce. Działania mające na celu zniszczenie tego gatunku sprawiły, że na świecie pozostało zaledwie 20% osobników. Jednak dzięki licznym atakom ludzi, smoki zdobyły nowe umiejętności pomagające wtopić się w otoczenie. Właśnie wtedy pojawiła się zdolność przybrania ludzkiej postaci. Dragony nauczyły się języków oraz zachowań człowieka.
Tam, gdzie chrześcijaństwo nie namieszało rdzennej ludności w głowach, smoki wiodły prym wśród innych bóstw i mogły żyć jak dawniej.
Kolejne stulecia odcisnęły piętno na ich zachowaniu. Klany osiedlały się w miejscach z ekstremalnymi warunkami środowiska, by zmniejszyć szansę na odkrycie przez człowieka. W późniejszych latach coraz rzadziej przyjmowały smoczą postać, a niektóre osobniki podjęły decyzję o przeniesieniu się do miast. Jednak wciąż pozostawały grupy żyjące dziko.
W obecnych czasach dragony wciąż rozwijają się na uboczu i rzadko zbliżają się do ludzkich siedlisk. Zakładają osady w górach, lodowcach, na odległej Syberii, w oceanach i surowej pustyni. W niektórych rejonach wspierają osady nadal wierzące w ich potęgę, jednak dla innych pozostają zagadką.

2. Klany.
Są to stworzenia stadne, funkcjonują w dobrze zorganizowanych grupach nazywanych "klanami". Jeden klan może stanowić od czterdziestu do nawet trzystu osobników. W strukturze rządów najważniejszy jest przywódca, posiadający władzę absolutną; tuż po nim równie istotną rolę pełnią doradcy - najczęściej partner i najstarszy potomek oraz wybierani członkowie Rady.
Władza jest przekazywana dziedzicznie na pierworodnego syna, jednak w wyjątkowych sytuacjach lub decyzji przywódcy stanowisko może przejąć młodszy potomek.

3. Zdolności.
Po za możliwością zmiany postaci dragony opanowały również inne istotne moce.
Zdolności uniwersalne:
- zmiana kształtu;
- zmiana rozmiaru;
- hibernacja;
- znajomość wszelkich języków.
W zależności od podgatunku (o tym niżej) pojawiły się:
- władanie ogniem;
- odporność na wysoką temperaturę lub zimno;
- oddychanie pod wodą.

4. Podgatunki: środowisko a wygląd.
W wyniku rozproszenia dragonów po całej Ziemi można wyróżnić wiele podgatunków, które powstały w zależności od miejsca życia.
Smoki żyjące w zimnych częściach świata (dragony lodu) wykształciły wiele mechanizmów ochronnych przed niską temperaturą. Ich skóra może zmieniać kolor z niemal białej, lekko błękitnej na czarną. Jasna barwa zapewnia kamuflaż, a ciemna przeciąga promienie słoneczne ogrzewając smoka. Ich ciała są smukłe, jednak pod łuskami znajduje się gruba warstwa tłuszczu. W przeciwieństwie do innych podgatunków ich przednie kończyny przekształcone są w skrzydła zakończone ostrymi kolcami służącymi do przytrzymania ofiary. Zioną specjalnym rodzajem ognia, który bardzo szybko zamarza, w mgnieniu oka zabijając przeciwnika. Doskonale widzą w ciemnościach, co jest przydatne podczas Nocy Polarnych. To jeden z niewielu podgatunków, które przez większość czasu pozostają w smoczej postaci. Są niezwykle agresywne i wrogo nastawione do obcych, przez co określa się je jako zdziczałe. Mają zadziorny charakter, często walczą między sobą, jednak zamieszki rzadko kończą się śmiercią.
Te, które żyją w wysokich górach, (dragony wiatru) posiadają silne serca oraz pojemne płuca umożliwiające długie i szybkie loty. Dawniej wierzono, że mieszkają wśród chmur, jednak w rzeczywistości osiedlają się w skalnych jaskiniach ukrytych wewnątrz gór. Mają łagodne usposobienie, są niezwykle opiekuńcze względem młodych, często także ludzi potrzebujących pomocy. Ich przypominające pióra łuski przybierają najróżniejsze barwy od złotawych po srebrzyste, jednak nigdy nie pojawił się smok o czarnych lub czysto brązowych kolorach. Posiadają ogromne skrzydła i łapy zakończone zakrzywionymi pazurami. Wyjątkami są dragony z gór Azji, które nie posiadają kończyn, a ich ciała przypominają węże.
Niższe partie gór zasiedlają dragony nazywane górskimi lub skalistymi. Wyglądem przypominają gigantyczne żółwie. Nie posiadają skrzydeł, a ich ciała otacza gruby nieregularny pancerz przypominający skały. Są raczej spokojne i powolne, jednak potrafią szybko biegać, a przygniecenie przez ich potężne cielska jest śmiertelne. Potrafią ziać ogniem.
Dragony wodne zamieszkują głębokie oceany, rzadziej morza i zatoki. Są ślepe za względu na małą ilość światła, która dociera do głębin. Tracąc wzrok, zyskały doskonały węch, słuch i możliwość wyczuwania pola elektromagnetycznego ryb. To jedyny podgatunek, który nie potrafi używać ognia oraz nie stosują zmiany rozmiaru. Morskie ciemności i głębokość chronią je przed odkryciem, jednak wychodzą na brzeg, by się rozmnażać i rodzić młode. Mają ciemne ubarwienie od zieleni przez granaty po czernie. Nie posiadają skrzydeł, czesto porównuje się je do węży wodnych. Są rzadko spotykane ze względu na wycofanie i niezbyt ciekawski charakter. Wolą towarzystwo swoich pobratymców.
Dragony ognia zamieszkują wnętrza wulkanów oraz pustynie. Nie potrzebują wiele wody, a siły czerpią ze słońca. Potrafią pochłaniać płomienie, by wykorzystać je na własny użytek oraz tworzyć własny ogień. Posiadają długie kończyny i parę ogromnych skrzydeł, u samców pojawiają się również rogi i trójkątne wyrostki ciągnące się wzdłuż kręgosłupa po koniec ogona. Najczęstszym umaszczeniem są żółcie i pomarańcze, rzadziej czerwienie. Z natury są spokojne i niesprowokowane nie atakują. W walce i miłości są zawzięte, brutalne i zaborcze. Chronią terenu klanu za wszelką cenę.
Dragony leśne zamieszkują lasy tropikalne Ameryki Południowej. Wyglądem przypominają uskrzydlone jaszczurki. Ich gładka skóra przyjmuje barwy zieleni. Mają długie kończyny z ostrymi pazurami pomagające przy wspinaczce oraz niewielkie skrzydła służące do szybowania. Łatwo je spłoszyć, jednak zawzięcie bronią swoich gniazd. Rdzenna ludność tamtych terenów wie o możliwość zmiany kształtu, a kiedy smoki odwiedzają ich wioski, witają je jak braci.

5. Narodziny.
Rozwój młodego w ciele matki w dragonów jest wyjątkowy. Samica nosi w sobie Energię Życiową zamiast zarodka lub innych terminów używanych przy rozmnażaniu ssaków. Tuż przed narodzinami matka oddala się od klanu, by móc w samotności powołać nowe życie. Energia powstaje z połączenia sił dwóch partnerów, a kiedy osiągnie maksimum, formuje się z niej jajo. Przez kolejny tydzień smoczyca opiekuje się niewyklutym potomkiem, oczekując wylęgu. Kiedy młode przebije skorupę, jest już samodzielne: potrafi chodzić, a nawet latać, zdobywać pokarm i porozumiewać się z pozostałymi. Matka wraz z potomkiem wraca do siedliska klanu, gdzie przez kolejną noc świętuje się narodziny. Ma to zapewnić zdrowie i długie życie nowego członka stada.

6. Pierwsze lata życia.
Młode może przybrać ludzką postać dopiero po ukończeniu ósmego roku życia. Jako smoczątko żyło beztrosko, jednak po opanowaniu przemian uczy się zasad funkcjonowania w świecie opanowanym przez człowieka.

7. Wierzenia.
Oprócz swego rodzaju "chrztu" dragony posiadają niezwykle dobrze rozwiniętą kulturę oraz religię. Tak jak Filia i Filius byli sobie przeznaczeni, tak ich potomkowie z góry mają zapisanych partnerów. Jedno nie może żyć bez drugiego. Nawet przed dopełnieniem więzi nie potrafią oddalić się od siebie. Takiego związku nie można zerwać, choć niektóre klany zdobyły wiedzę o tym, jak zabić tylko jednego z związanych. Partnerzy potrafią odczytać swoje emocje, czasem też myśli.
Dragony wierzą, że po śmierci ich dusze trafiają do nowego świata, którym włada Priam, a smoki nie muszą chować swoich prawdziwych postaci. W zależności od środowiska odbywa się pochówek zmarłego. Smoki lodu zamykają ciało w lodowej bryle i wyrzucają ją do oceanu by opadła na dno, dragony ognioziejne palą zmarłych oraz symbolicznie zapisują ich imiona na papierze, by spłonął wraz z nim. W ten sposób proszą Priama o opiekę.

8. Stosunki między klanami i innymi istotami.
Nie wszystkie podgatunki są pokojowo nastawione. Nie tak rzadko jak się wydaje dochodzi do wojen między poszczególnymi klanami. Powodem jest zyskanie terytorium oraz członków stada (odgrodzenie od świata sprawia, że często dochodzi do związków kazirodczych). Kiedy spór nie może zostać zażegnany przywódcy proszą o pomoc Mediatorów - inne istoty pomagające zakończyć konflikt.
Pozostałe gatunki nadnaturalne nie interesują się życiem dragonów, a dla większości są po prostu prehistoryczne, legendarne lub wymarłe.

fragment Dziennika Mediatora Vincenta Horaya.

I oto obiecany rozdział. Może nie jest zbyt ciekawy, ale mam nadzieję, że dzięki niemu lepiej poznacie moje wyobrażenie dragonów.

Do następego!