Ang storya ng sobrang pangit. #Wattys2016 (COMPLETED)

Chapter 1.

Chapter1: Angel POV.

"Andyan nanaman yung monster ng School na ito. Hahahaha."
"Tabi-tabi kayo, baka kainin kayo yan."

"Hahaha. Ganda nung name kasu yung may-ari. Hayop! Hahaha."

Here we go again... actually sanay na ako sa mga ganyan. Hindi na dapat paapekto sa mga bagay na wala naman kabuluhan. Oo nga't pinanganak sila na gwapo at maganda kipapangit naman ng ugali.

Sabi ng Mimi ko. "Wag kang paapekto sa mga sinasabi nila. Hindi nila alam ang totoong ikaw. Maganda ka sa paningin namin Anak."

Hayy! Daretso lang ako sa room namin nung may pumatid sakin.

"Ang lampa mung pangit ka." sabi ni Lucy na prinse-prinsesa dito sa room namin.

"Ano bang problema mo?" sabi ko nalang.

"Yan muka mo ang problema ko. Ang pangit eh. Tara nga." sabi niya bago sila umalis. Kasama mga kampon niya.

Tawanan nanaman yung mga classmates ko. Hahahahaha. Sobrang saya niyo eh. Sana mahighblood kayo!

Ako na! I admit na pangit talaga ako eh. Kailangan na ipamuka? Ouch ah. Ako ba naman kasi ang, panot, morena, singkit, may braces, kulot ang buhok, malaki ang glass, lawlaw yung damit, hanggang paa yung palda, maraming pimples, badoy pumorma, walang taste, pinaglihi sa mangkukulam, pinaglihi sa sama ng loob. Ano pa ba ang pwedeng ipintas sa sarili ko?! In short, I'm a monster! Roar!! Hahaha. Natatawa lang ako sa sarili ko. Bakit ko babaguhin yung sarili ko? Tss. Tsaka wala akong time.

Ako nga pala si Angel Berganio. Kilalang monster sa Bahaghari National High School ko. 15 years old. Di halatang 15 kasi parang 51 daw ako. Hahaha. Ok, sabing sanay na ako sa mga pamimintas nila. Halos araw-araw na nga eh except weekends. Wala raw nagkakagusto sa katulad ko? Eh ano naman ngayon? Tsaka I'm not interested with guy nu. Kahit ganito ako eh choosy rin ako. Myghad! Hahaha.

"Ms. Berganio are you listening?! Lutang kana naman!" tss. Ako nalang parating nakikita ni Ma'am Algebra. Di porket pangit eh ganyanan na? Ouch ah.

"Ma'am iniisip nanaman niya yung kakainin niya mamaya. Hahaha."

"Ma'am wag ka ng magtaka kung bukas may patay na. Hahaha." Hahaha. Funny funny funny!

"Stop class!" sabay tingin sakin. "Kung hindi ka nakikinig you better go out!"

Go out daw?
Ok. Kinuha ko yung gamit ko at lalabas na sana nung...

"Dito ka lang. Wag kang umalis. Wag mo akong iwan." sabi ng aking prinsipe.*pok* joke lang. Hahaha.

"Saan ka pupunta? Bakit ka lalabas?" akala ko ba?!

"Ang gulo niyo Ma'am sabi mo kanina aalis na ako pero bakit pinipigilan niyo ako ngayon?" sabay ihip sa bangs ko. "So GRRR." sabi ko sabay labas sa room namin.

Ang lagkit nanaman ng tingin sakin ng mga tao dito.

"Roar!" sabi ko sa mga nakatingin at mukang natakot ata sila. Hahaha.

Mula sa rooftop kitang-kita mo ang magandang view na nasa itaas. Mga naglalaro sa field. Sarap ng hangin dito.

"Please? Sara wag mo akong hihiwalayan!" huh? Saan naman nanggagaling yun? Mukang may nag-aaway. Alam ko yung boses na yun eh.

"Ayoko na sayo Sam. Fling lahat ng ito. Bakit ayaw mung maniwala? May mahal na akong iba!" sabi ng babae. Sumilip ako at nakaluhod ang isang lalake. Oo nga si Sam Umali. Yung vocalist ng sikat na banda sa School. At yung babae eh, si Sara Montemayor yung sikat na dancer dito samin. In short, mga sikat na couple sa school.

"Please Sara! I beg you!"

"Kahit lumuhod ka pa, wala ka ng magagawa! Kaya mabuti pa kalimutan muna ako!

Umalis na si Sara at umiiyak na si Sam. Mahal na mahal niya talaga si Sara.Nagtago ako sa isang pader dito sa rooftop! Nako patay! Nakita kung nagwawala na si Sam pero natatakot akong lapitan siya.

"Ano miss, nakita mo lahat?!" lumalapit siya sakin. Umaatras naman ako. Nakakatakot eh.

Ang sama ng tingin niya sakin.

"H-hindi p-po K-kuya, wala p-po akong n-nakita." sabi ko ng nauutal. ;3 nakakatakot siya.

Nakalapit na siya at naiiyak na ako. T.T baka bugbugin yung pangit kung muka. Pangit na nga, dadagdagan pa!

"Kanina ka pa jan eh! So, narinig mo lahat?! Tsaka Kuya? Mas muka ka ngang matanda sakin!" sabi niya na nakangisi na umiiyak. Nakalapit na siya sakin.

"Anong feel na nakasaksi ka ng sikat na umiiyak?!" wow ah! Ni hindi ko nga siya kilala. Kilala ko lang siya na sikat sa school pero di ko siya kilala. Yabang!

"Sikat ba? Hindi nga kita kilala eh!" nakakabanas eh.

"Wow miss!" pinunas na niya yung luha siya! Bakla. "Sa pogi kung ito hindi mo ako kilala?!" Nakakabanas eh. Tss. Like duh?! Oo nga't sikat siya pero diko siya Idol!

"Pogi po ba?! Bakit hiniwalayan ka ng GF MO?!" akmang sasampalin na niya ako nung biglang tumulo nanaman yung luha niya. Ok, guilty much! ;3

"Uhm, sorry na! Hindi ko po sinasadya. Uhm, ang hangin mo po kasi tsaka ang yabang po!" sabay ihip ulit sa bangs ko.Tumingin siya sakin na nakasingi nanaman. Baliw!

"Hindi niya ako mahal. Niloko lang niya ako. Niloko lang ako ng taong mahal ko. Hindi pala masaya maging sikat eh, kahit na nasayo na ang lahat, wala parin." aww. Naaawa tuloy ako eh. ;(

"Shh, sorry kung nasabi ko yun ah. Wag kang pong mag-aalala diko po yun sasabihin sa iba. Bye po." aalis na sana ako nung hinawakan niya yung kamay ko.

"Are you Angel Berganio right?!" sabi niya sakin. OMG! Kilala niya ako?!

"Yup. Bakit mo ako kilala?"

"Sikat ka bilang Monster eh. Ampangit mo! Hahaha." wow ah!

"Yabang mo, iyakin ka naman eh!" sabay takbo ko. Hahahaha.OMG!

Ang galing niyang magsalita iyakin din pala!Buti nga sakanya!

Ang yabang OK na sana eh, kasu ANG YABANG EH!!!