Betrayal and Acceptance

Chapter 32- Sorry

MISHA'S POV

Months have passed.

Girl Classmate- "Uy! Break na ba talaga kayo ni Jaz?"

Me- "Ewan, wala akong boyfriend na gaya nya."

As you can see BV ako. Di nya ako pinapansin mula nung pagdating ni Tricia. Tapos ngayon naman naglalandian ng palakang si Tricia. May kasalanan ba ako? At eto pa ha, pinagkalat lang naman ni Tricia na sila na ng boyfriend ko. Ex ko pala.

Dumaan si Jaz sa harap namin na parang bored na bored. Sinundan ko naman sya.

Misha- "Uy! Jaz pwede ba tayong mag-usap?"

Jaz- "=_= Yeah? Sabihin mo na, madami pa akong gagawin."

Sinampal ko sya. Di ko na napigilan ang luha ko. Now we're making a scene.

Misha- "Ano ba ang problema mo hah?! Bat mo 'to ginagawa? Pati ba naman ikaw iiwan ako. Please, wag mo naman ako ganituhin."

Jaz- "Tsk, tingnan mo nga ang sarili mo! Nagmamakaawa ka sa lalaki?! *smirk* Di ko alam na ganyan ka na kadesperada Misha."

Misha- "B-bakit?"

Jaz- "Nagtatanong ka kung bakit? Dahil hindi na kita mahal, hindi kita minahal! Got that?!"

*slap*

JAZ'S POV

Sorry Misha, ayokong gawin 'to pero di pwede eh. Sasaktan ka ni Dad kung di ko 'to gagawin. Kahit na kamuhian mo pa ako basta wag ka lang nilang saktan.

LIESHA'S POV

-cellphone conversation-

Tricia- "Bwahahaha!! Ang dali nilang paghiwalayin. Thanks to you."

Liesha- "No prob"

Wala nga bang problema? I think meron eh. Nakukonsensya na ako. Naghihirap sila dahil sa akin. Pinaalis ko ang Dad nya which is Dad ko din sa company ng parents ko. Ako din ang dahilan kung bakit nagkaroon ng arranged marriage si Jaz. At oo, magkasabwat kami ni Patricia. I met her the day after tomorrow ng libing nila mommy.

Tama ba ang ginagawa ko? Sinisira ko ang buhay ng kapatid ko. Sinira nga nila ang buong buhay ko. Namuhay ako ng malungkot dahil sa kanila. Nawalan ako ng pamilya dahil sa kanila. Sapat na ba yun na dahilan para igaya ko ang buhay ko sa buhay ni Misha?

Tricia- "Uy girl! Gotta go!" toot2x

Kung magtatanong kayo kung nasan ako nakatira, sa condo ako tumutuloy.

*Ding-Dong*

Lumabas ako sandali para tingnan kung sino ang nagdoorbell.

Liesha- "M-miguel?! O_O"

Miguel- "Sumama ka sakin."

MIGUEL'S POV

Dinala ko si Liesha sa garden ng building na tinitirahan nya.

Miguel- "Kamusta ka na?"

Nakatungo lang sya. Nakaupo kami sa bench dito.

Liesha- "Ayos lang naman."

Tinitigan ko sya.

Miguel- "Ayos ba talaga?"

Napahuh naman sya. Tumingin din sya sakin.

Miguel- "Wag kang magkunwaring masaya ka sa ginagawa mo. Sa tingin mo Liesha, sino ang mas nahihirapan, ikaw o si Misha? Sa tingin ko kasi ikaw eh. Kung ano man ang dahilan mo kung bakit mo 'to ginagawa, alam kong hindi paghihigante ang kalutasan nun."

Nakatitig lang sya sakin na wari mo'y nag-iisip.

Miguel- "Tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mong masaya ka."

Liesha- "M-miguel.."

Bigla-bigla nalang nya akong niyakap.

Liesha- "Hindi! *sob* Hindi ako masaya! Naiinis ako dahil may masaya syang pamilya. Naiinis ako dahil maraming nagmamahal sa kanya!"

Niyakap ko sya pabalik habang umiiyak sya. Maya-maya ay kumalas sya sa pagkakayakap ko.

Liesha- "A-alam ko na ang dapat kong gawin. Samahan mo ako sa school."

Ngumiti sya kaya ngumiti din ako.

Nagpahatid kami sa driver nila. Tahimik lang sya pero nakangiti.

Liesha- "Stop the car!"

Bumaba sya sa kotse.

Teka, san sya pupunta?"