Colors Of Your Heart (Acosta Sisters Series #2)

Kabanata 28

Kabanata 28

Caught

"My baby is a fast learner, I see." Nakangising sabi ni Kenzo habang ako naman ay humuhulma ng isang bowl na katamtaman lang ang laki.

Well, this is pretty challenging. Akala ko madali lang siyang gawin noong una but hell, I'm wrong. Nakakangalay at kailangan talaga ng tiyaga.

So, I'm trying to make a perfect bowl dahil noong unang tumapak ako rito sa secret hide out ni Kenzo, ang dami kong nasayang na clay dahil lahat ng nagawa ko'y puro sira at panget.

I remember the time I'm embarassed to continue doing it. Halos sumuko na ako sa iritasyon dahil wala akong nagawang maganda at tama. Pero ang lalaking ito'y hindi ako sinukuan kaya kahit papaano, sa limang araw na pagpunta punta ko rito, medyo kaya ko na kahit walang tulong niya.

But still I'm not contented. I really want to have a progress. Gusto ko yung kaya ko ng tapatan si Kenzo, yung kayang gumawa ng mga asparagus, jar, teapot and so on. At napu-frustrate na ako sa sarili ko kasi nasimulan ko ang bagay na ito. I mean, ako 'yong tipo ng tao na kapag nagustuhan ang ginagawa, na-challenge, gusto ko na siyang imaster. Kaya hindi ko talaga alam kung maganda nga ba ang dulot nito sakin o hindi.

"You know I'm still no good compare with you kaya huwag mo akong binobola kung ayaw mong masipa." Nakasimangot na sabi ko.

Mahina naman siyang natawa. Tuwang tuwa pang nakikita kung paano ako mapikon at mairita.

"Baby, don't be too serious with pottery. You're too fond of that. Sana pala hindi na kita dinala rito." Natatawa pa ring aniya.

Umirap ako. "Ha! I bet I'm so lucky that you brought me here. Don't worry I'm not very fond... I just wanna beat your ass." I said cockily without pausing what I'm doing. "Tsaka pwede ba stop calling me baby! As if I'm your girlfriend, duh." Pagtataray ko.

Umupo siya sa tabihan ko. Napakislot naman ako ng konti dahil malapit na malapit siya sakin.

"Then, do you want me to call you little girl?" Bulong niya sa tapat ng tenga ko which made me gasp a little bit.

Lihim akong lumunok at iniwas ang sarili sa kanya. Palagay ko'y masisira ang ginagawa ko kung mananatili ako sa kaninang posisyon. And good God! My heart is now pounding so much I can't even handle. Damn, heart! Lumalala ka na talaga.

"Little girl then?" Aniya habang may nanunudyong mga ngiti.

Umirap ako sa ere. Hindi na siya sinagot sa kalokohan niya. Ngunit pagbaling ko sa kanya, naghihintay siya ng sagot kaya nagtaas ako ng isang kilay, tinarayan siya sabay umirap ulit.

...hanggang sa nakaisip ako ng pilyang ideya na pwedeng ibato sa kanya kaya ngumisi ako.

"Hmm. Pwede naman pero..." Sambit kong sinadyang itigil ang sasabihin para makuryoso siya hanggang sa mainis.

Tumatawa naman ang kaloob-looban ko nang mamataan siya sa peripheral vision na naiinip sa sasabihin ko. Pero pinili kong manahimik para mas lalo siyang mainis. Knowing Kenzo, he doesn't have a word patient in his vocabulary.

And that's for calling me little girl!

"Pero?" Kapagkuwan ay tanong niya nang hindi na siya makapaghintay.

Nagpatay malisya naman ako sa tanong niya. Nagpokus na lang sa paghuhulma. Ngunit laking gulat ko nang lumiyad siya. Akmang ititigil ang wheel throwing kaya mabilis akong tumalima.

"Don't!" Saway ko habang nakatingin ng masama sa kanya.

Umayos naman siya ng upo. Masama ang tingin sakin pero hindi ko siya pinansin.