Ποια ειμαι;

~22ο Κεφάλαιο~

Λοιπόν το αποφάσισα...θα το πω στα παιδιά και ότι είναι να γίνει,ας γίνει!Μετά από τοσες μέρες θα βγω από το δωμάτιο μου για να τους αντιμετωπίσω...Δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο...Το ότι βγαίνω από την ασφάλεια του κρεβατιού μου ή ότι θα έρθω αντιμετωπη μαζί τους;

Κ.:"Αριάδνη;Βγήκες επιτελους;"Χαίρεσαι τώρα,αλλά πάω στοίχημα ότι μετά θα εύχεσαι να μην είχα βγει καθόλου...
Εγω:"Εε Ναι..."
Ν.:"Καιρός ήταν..."
Εγω:"Καθίστε λίγο...Θέλω να μιλήσουμε..."
Ν.:"Πες μου μόνο ότι θες πάλι να τα παρατήσεις!"
Εγω:"Αντιθετως"
Ν.:"Αα πάλι καλά!"
Εγω:"Εσείς θέλω να εγκαταλείψετε τις προσπάθειες...Εγώ συνεχίζω!"
Κ.:"ΤΙ;ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΛΑ ΕΤΣΙ;"
Εγω:"Όχι Κώστα μου καλά ακουσες...Θέλω να με ακούσεις...Δεν μπορώ να θέσω την ζωή σας ΞΑΝΑ σε κίνδυνο!Θέλω να σεβαστείς την άποψη μου..."
Κ.:"Μα πως γίνεται να..."
Ν.:"Σύμφωνοι!"
Κ.:"Είδες;Το λέει και ο Νίκος...Όπα τι;;"
Ν.:"Κώστα δεν γίνεται να της αλλάξουμε γνώμη...αν αυτό ειναι που πραγματικά θέλει ας γίνει αυτό!"
Εγω:"Ευχαριστώ που το αντιμετωπιζεις τοσο ώριμα Νίκο..."Ο Κώστας δεν είπε τίποτα...Απλά έφυγε από το δωμάτιο και εκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω του...Υπεροχα!

2 ώρες μετά...

Πρέπει να πάω να του μιλήσω...Οφείλω να του εξηγήσω...Δεν μπορώ να τα ξεχάσω όλα οσα έκανε για εμένα...

Εγω:"Κώστα άνοιξε..."Δεν απαντάει...
Εγω:"Το ξέρω ότι είσαι μέσα!"πάλι δεν απαντάει...Πεφτω με ορμή πανω στην πορτα και αντικρίζω ένας ξαφνιασμενο Κώστα με κατακόκκινα μάτια από το κλάμα...Αχ βρε Κώστα!

Κ.:"Πως μπαίνεις ετσι;"
Εγω:"Αφού δεν μου απαντουσες,ενώ ήσουν μέσα δεν θα το άφηνα έτσι!"
Κ.:"Καλά...Τι θες;"είπε και του ξέφυγε ένας λυγμός...
Εγω:"Δεν χρειάζεται να κλαις...Δεν θέλω να κλαις!Ρε χαζό...Δεν είναι ότι δεν σας θέλω δίπλα μου!Φυσικά και σας θέλω!Είστε το στήριγμα μου,είστε τα πάντα για εμένα...Άλλωστε ξέρεις ότι δεν έχω κανεναν άλλο!Απλά για αυτόν και μόνο τον λόγο,δεν θέλω να σας βλαψω...Αν πάθετε κάτι και μάλιστα εξαιτίας μου θα τρελαθώ!Δεν μπορείς να το καταλαβεις;"
Κ.:"Μπορώ...Απλα δεν θέλω!Αριάδνη,σε αγαπάω!Είσαι τα παν για εμένα!Αν πάθεις κάτι θα,θα..."
Εγω:"Δεν θα πάθω κάτι!Απλά θέλω να με στηρίζεις...Μόνο αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει!"
Κ.:"Εντάξει τότε..."και με τα λόγια του αυτά μου χαρισε ενα από τα υπέροχα χαμόγελα του...
Εγω:"Το βράδυ κανόνισα να συναντηθώ με τον θείο μου..."
Κ.:"Έλα μου;Δεν το εννοείς..."
Εγω:"Κώστα!Ξέρεις ότι δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη και αν το ακυρώσω θα είναι σαν να τον φοβάμαι..."
Κ.:"Ενταξει εντάξει...Που θα πατε;"
Εγω:"Στο παρκάκι στις 8..."
Κ.:"Μάλιστα..."
Εγω:"Πάω να ετοιμαστω Γιατί έχω μόνο μισή ώρα..."
Κ.:"Αριάδνη...Να προσέχεις..."

15 λεπτά αργότερα...
Είμαι στον δρόμο...έχει σκοτεινιασει πολυ και φοβάμαι λίγο...Ίσως αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι θα συναντηθώ με τον Τηλέμαχο!Τι να πω...
Έχω φτασει και περιμένω μισή ωρα...Λες να με ξεχασε;Δεν νομίζω.Απλά θα σχεδιάζει με ποιον τρόπο θα με σκοτώσει!Αυτό Ναι το πιστεύω!

Τηλ.:"Έλεγα και εγω πως δεν θα'ρθεις"
Εγω:"Εσύ είσαι αυτός που άργησε...Μήπως εκτός από το που παν τα τέσσερα,δεν ξέρεις και την ωρα;"
Τηλ.:"Μικρή,άσε τις μαγκιες σε εμένα..."
Εγω:"Σιγά ρε άντρα βαρύ κι ασηκωτε!Φοβήθηκα τώρα!Μπορεί αγορακι μου εγω να είμαι μικρή,αλλά είμαι πολύ πιο ώριμη από τα μούτρα σου!Μπορείς να μου πεις όμως τώρα τι με θες;"
Τηλ.:"Χαχαχα!Ας γελασω!"
Εγω:"Γελά...Γελάει καλύτερα οποίος γελάει τελευταίος...Θα μου πεις τώρα τι με θες;"
Τηλ.:"Θα το δούμε αυτό...Απλά ήθελα να ξεμπερδευω με την πάρτη σου...Σκέφτηκα ότι δεν αξίζει να χαραμίσω τον χρόνο μου για εσενα,οπότε έλα να τελειωνουμε!"Συγνώμη,πιστεύει ότι θα μου πει 《Έλα να σε σκοτωσω》 και εγω θα του πω 《Ναι πάμε,πάμε!》χαζός είναι ο ανθρωπος;;;;
Εγω:"Δεν το νομίζω..."Γύρισα την πλάτη και προσπάθησα να φύγω...Θα τα ειχα καταφερει αν δεν με ειχε αρπάξει από τον λαιμό!
Εγω:"Ασε με!Άσε με!"
Τηλ.:"Νόμιζες ότι θα σε άφηνα τόσο εύκολα να φυγεις;"
Εγω:"Άσε με!Θείε!"
Τηλ.:"Αυτή την φορά δεν θα σε σώσουν τα φιλαρακια σου!Ορίστε λοιπόν!"Είπε και με μαχαίρωσε...