Ποια ειμαι;

~1ο κεφάλαιο~

Το ξυπνητήρι χτυπάει. Έχω βαρεθεί να ακούω αυτόν τον ήχο κάθε μέρα. Καθημερινά με συνεφέρνει από τα ήρεμα όνειρα μου,τα οποία ελέγχονται μόνο από εμένα,στην αληθινή ζωή,που δεν έχω κανένα έλεγχο αν και θα έπρεπε...
Χθες το βράδυ είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο... Βρισκόμουν σε μία απέραντη παραλία. Όλα έδειχναν τόσο ήσυχα και ωραία. Ήταν σαν να είμαι στον παράδεισο. Ξαφνικά με πλησίασε ένας άγνωστος,ψηλός άνδρας που ήταν ο πατέρας μου... Είχε καστανά μαλλιά και ενα ζευγάρι γαλαζοπράσινα μάτια σαν τα νερά της θάλασσας... Αν και δεν τον ήξερα,τα μάτια του με υπνώτισαν και τον ακολούθησα. Με οδήγησε σε ένα απόμερο σημείο της παραλίας και μου γνώρισε μια γυναίκα,αρκετά όμορφη,με ξανθά μακριά μαλλιά και δυο μεγάλα καστανά μάτια που σε μαγνητίζουν... Η γυναίκα αυτή έπρεπε να πιστέψω ότι ήταν η μητέρα μου... Αλλά αυτό δεν γίνεται,γιατί η μητέρα μου,απ'όσο ξέρω,ειχε καστανά μαλλιά... Ξέρετε,δεν την έχω γνωρίσει ποτέ. Ο μπαμπάς μου μού είπε ότι πέθανε στην γέννα. Έτσι δεν είναι;
Όταν κατέβηκα στην κουζίνα για πρωινό συνάντησα τον μπαμπά μου,που έπινε τον πρωινό του καφέ. Έτσι λοιπόν βρήκα την ευκαιρία να του διηγηθώ το χθεσινοβραδινό μου όνειρο... Η αντίδραση του όμως ήταν τόσο αναπάντεχη... Συνήθως μου λέει απλά τις συνηθισμένες δικαιολογίες που λένε όλοι οι γονείς,όπως "Μάλλον έφαγες πολύ το βράδυ" ή "Πολλές ταινίες βλέπεις..." Όχι,όχι... Όσο και αν δεν το πιστεύετε ο μπαμπάς μου αντέδρασε εντελώς διαφορετικά. Άλλαξε εκατό χρώματα... Ξεκίνησε με άσπρο,μετά κόκκινο,μέχρι που κατέληξε στο κίτρινο. Τελικά όμως μου απάντησε:"τι χαζομάρες είναι αυτές;"και έφυγε... Σοβαρά τώρα θεώρησε ότι το πίστεψα; Κάτι συμβαίνει εδώ και θα το μάθω...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
Λοιπόόόόν.... Αυτό ήταν το πρώτο μου κεφάλαιο... Σας άρεσε; Γράψτε μου σχόλια και αρνητικά και θετικά! Πιστεύετε ότι πρέπει να την συνεχίσω;;

Mj