Ποια ειμαι;

~20ο Κεφάλαιο~

Εγώ:"Είναι ο..."

Δεν το πιστεύω ότι χρειάζεται να ξαναπώ το όνομα αυτού του ανθρώπου μετά από τόσα χρόνια...Μια χαρά ήμουν και χωρίς αυτόν...Γιατί να μπλεχτεί και αυτός τώρα;

Κ.:"Αριάδνη πες μας!Μην μας αφήνεις σε αγωνία..."

Εγώ:"Είναι ο...ο..."

Ν.:"Ο;;"

Εγώ:"Ο θείος μου..."

Κ.:"Ο θείος σου;Συγνώμη κιόλας αλλά τι σόι είναι αυτό που έχεις;;"

Ν.:"Γιατί το λες αυτό;"

Κ.:"Αριάδνη;Δεν του έχεις πει;"

Εγώ:"Όχι..."

Ν.:"Τι δεν μου έχει πει;"

Κ.:"Πες του..Πρέπει να ξέρει..."

Εγώ:"Δεν μπορώ ρε Κώστα...Μου είναι δύσκολο να περιγράψω ένα παρελθόν που θέλω να ξεχάσω..." είπα και αποχώρησα από το δωμάτιο με δακρυσμένα μάτια...Μου είναι πολύ όλο αυτό...

Κώστας...

Εγώ:"Αριάδνη;Δεν του έχεις πει;"Δεν γίνεται να μην του το έχει πει αυτό...

Α.:"Όχι..."

Ν.:"Τι δεν μου εχει πει;"Τι να σου πω και εσένα τώρα...

Εγώ:"Πες του..Πρέπει να ξέρει..."

Α.:"Δεν μπορώ ρε Κώστα...Μου είναι δύσκολο να περιγράψω ένα παρελθόν που θέλω να ξεχάσω..." Αυτά είπε και έφυγε...Ο Νίκος βλέποντας όλο αυτό το σκηνικό έχει γεμίσει από την περιέργεια και την αγωνία...Πρέπει να του πω...Πρέπει να ξέρει...

Εγώ:"Λοιπόν...Θα σου πω αλλά δεν θέλω να θίξεις το θέμα αυτό μπροστά στην Αριάδνη γιατί όπως κατάλαβες είναι κάτι που την πονάει...Σύμφωνοι;"

Ν.:"ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ,αλλά πες μου τώρα γιατί ανησυχώ!"

Εγώ:"Ο πατέρας της ξέρεις τι δουλεια έκανε;"

Ν.:"Νομίζω δημόσιος υπάλληλος ήταν..."

Εγώ.:"Για τα μάτια του κόσμου..."

N."Τι εννοείς;"

Εγώ:"Ο πατέρας της ήταν μπλεγμένος με τον υπόκοσμο."

Ν.:"Δεν το πιστεύω.."Είπε ειρωνικά

Εγώ:"Κι όμως...Μια φορά λοιπόν που ο πολυαγαπημένος μας κ.Ηλίας είχε μπλεξίματα με κάτι άλλα ρεμάλια πήραν 10 διαμάντια με αντάλλαγμα την Αριάδνη..."

Ν.:"Συγνώμη έδωσε την κόρη του για 10 διαμάντια;"

Εγώ:"Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό έγινε κρυφά από τον Ηλία...Ο θείος της τα έκανε όλα,εν αγνοία του πατέρα της..Εκεί λοιπόν την είχαν δεμένη όλη μέρα σε μια καρέκλα με αλυσίδες...Ήταν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο χωρίς καθόλου φως,πολλή υγρασία και γενικά με απαίσιες συνθήκες...Όταν λοιπόν ο θείος της έμαθε ότι τα διαμάντια ήταν ψεύτικα,ζήτησε την Αριάδνη πίσω,μόνο που εκείνοι δεν υπάκουσαν..."

Ν.:"Δεν καταλαβαίνω...Γιατί να μην την δώσουν;Τι έχουν να κερδίσουν από εκείνη;"

Εγώ:"Δεν καταλαβαίνεις;Τους είχαν στο χέρι!Μπορούσαν να τους ζητήσουν και να τους κάνουν ό,τι θέλουν...Γι'αυτό λοιπόν τους ζήτησαν ως αντάλλαγμα 1 εκατομμύριο..."

Ν.:"Και να φανταστώ δεν τα βρήκαν,σωστά;"

Εγώ:"Ακριβώς...Μέχρι να βρουν τα χρήματα καθημερινά χαρακώναν με μαχαίρια τα χέρια και τα πόδια της...Μετά από μία βδομάδα επιτέλους ο θείος της βρήκε τα λεφτά και την άφησαν ελεύθερη...Αλλά το μαρτύριο της δεν σταμάτησε εκεί.Όταν έφτασε με τον θείο της στο σπίτι του τσακώθηκαν,γιατί δεν της επέτρεπε να πει το οτιδήποτε στον πατέρα της...Τελικά συμφώνησαν να μην μιλήσουν και απλά να του πουν ότι με κίνδυνο της ζωής του την έφερε πίσω...Αλλά η συμφωνία αυτή δεν προέκυψε τόσο απλά.."

Ν.:"Τι της έκανε;"

Εγώ:"Την χτυπούσε επί 1 ώρα μέχρι που τελικά αναγκάστηκε να συμφωνήσει...Από τότε οι σχέσεις της με τον θείο της ήταν απλά τυπικές..."

Ν.:"Ο πατέρας της δεν έμαθε ποτέ τίποτα;"

Εγώ:"Ποτέ και ούτε πρόκειται...Για εκείνο ο αδερφός του ήταν απλά ένας ήρωας..."

Γεια σαααααςςςς......Τι μου κάνετε;;;Συγνώμη,χίλια συγνώμη που δεν έχω ανεβάσει τόσο καιρό,αλλά λόγω διαγωνισμάτων δεν βρήκα χρόνο...Ελπίζω το κεφάλαιο αυτό να σας άρεσε..Επόμενο δεν ξέρω πότε θα μπει...Μέχρι τότε...

Mj