~2ο Κεφάλαιο~

488 37 0
                                    

Βλέποντας αυτήν την αντίδραση του πατέρα μου διάφορες υποψίες μπήκαν στο μυαλό μου,από τις πιο στενόχωρες μέχρι τις πιο παράξενες.Για παράδειγμα,σκέφτηκα ότι η μητέρα μου ζει και απλά δεν θέλει να με ξέρει.Μπορεί να πιστεύει ότι είμαι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής της.Από την άλλη,δεν νομίζω να με μισεί τόσο πολύ.Ναι μεν,μπορεί να μην με θέλει,αλλά και εγώ έχω το δικαίωμα να την γνωρίσω,αν φυσικά ζει.Οι σκέψεις μου αυτές διακόπηκαν από τις φωνές του πατέρα μου,που μου έλεγε ότι θα αργήσω στο σχολείο.Με όλα αυτά το είχα ξεχάσει αυτό!

Σε όλο το μάθημα δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ.Σκεφτόμουν άλλα πιθανά σενάρια για την ύπαρξη της μαμάς μου...Αν υπάρχει δηλαδή...Δεν ξέρω τι να κάνω...Από την μία,θέλω να ζητήσω πληροφορίες από τον πατέρα μου,αλλά από την σημερινή του αντίδραση,μάλλον η γυναίκα αυτή είναι μόνο μία άσχημη ανάμνηση.Από την άλλη,θέλω να ξεκινήσω μόνη μου μία "έρευνα" γι'αυτήν,αλλά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω!Δεν ξέρω τίποτα για εκείνη...Τι θα κάνω;

Στον δρόμο προς το σπίτι,δεν ήξερα προς τα πού να πάω.Ήταν λες και δεν ήξερα ποιος είναι ο προορισμός μου,σαν να πήγαινα πρώτη φορά στο σπίτι ΜΟΥ.Όταν έφτασα,βρήκα τον μπαμπά μου καθισμένο στην πολυθρόνα.Είχε μία περίεργη έκφραση...Ήταν κάτι ανάμεσα σε θυμό,λύπη και απογοήτευση."Μπαμπά τι συμβαίνει;;"είπα και τον επανέφερα στον δικό μας κόσμο.Ξαφνικά με κοιτάζει με ένα αγριεμένο βλέμμα και μου λέει:"Εσύ φταις!!!ΕΣΥ,ΕΣΥ,ΕΣΥ!!!"Στην αρχή προσπάθησα να αντιδράσω,αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα σε τι φταίω..."Τι έκανα πάλι ρε μπαμπά,ξέρω ότι ξέχασα να σκουπίσω,αλλά..." "Τι με νοιάζει αν σκούπισες;;" "Μα αν δεν είναι αυτό,τότε τι;" "Λες και δεν ξέρεις...Εσύ φταις...Εσύ και τα χαζά όνειρα σου..." Και τότε κατάλαβα τι εννοούσε..."Γιατί τι σου έχει κάνει;" Δεν απάντησε...Απλά έφυγε από το δωμάτιο με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του..Αν δεν μου πει τι είχε γίνει,θα το μάθω μόνη μου...

Ποια ειμαι;Où les histoires vivent. Découvrez maintenant