Ποια ειμαι;

~32o Κεφάλαιο~

Κώστας

        Ειναι πεντε και μιση και ακομα να με παρει ο υπνος...Πως να κοιμηθω με τις σκεψεις μου να με βασανιζουν;Καταφεραμε να φυγουμε απο το γραφειο της τρελης,αλλα τωρα πού θα παμε και τι θα κανουμε;Και το κακο ειναι οτι ο κινδυνος ειναι αυξημενος και εκτος απο την Αριαδνη θα πρεπει να προσεχω και την Ελενη...Πως να προσεχω δυο ατομα ενω και εγω ο ιδιος φοβαμαι για τον εαυτο μου...Ξερω οτι ειναι εγωιστικο να σκεφτομαι εμενα τωρα,αλλα τι να κανω...Φοβαμαι...Ξερω οτι η Αριαδνη χρειαζεται οσο τιποτα αλλο στον κοσμο να της πει καποιος οτι ολα θα πανε καλα,αλλα πως να την κοιταξω στα ματια και να της το πω;Αφου δεν ξερω αν θα πανε ολα καλα ή οχι...Και απο την αλλη ειναι και η Ελενη...Δεν λεω,την ευχαριστω πολυ που μας βοηθησε,αλλα μαλλον δεν εχει καταλαβει που εχει μπλεξει...Και αν της συμβει κατι;Τι θα πουμε στην οικογενεια της ή στον συντροφο της,αν εχει;Πρεπει γρηγορα να φυγουμε απο εδω...Αν μενουμε με σταυρωμενα τα χερια τοτε σιγουρα δεν θα πανε ολα καλα...

Αριάδνη

        Ξυπνησα κατα τις 6...Ξερω,ειναι νωρις...Αλλωτε γκρινιαζα που επρεπε να ξυπνησω στις 7 για να παω στο σχολειο και τωρα ξυπναω μονη μου στις 6...Περιεργο ετσι;Και τι δεν θα'δινα για να πηγαινα σχολειο τωρα...Δεν θα ειχα παθει ολα αυτα...Βεβαια δεν θα ειχα γνωρισει τον Νικο,αλλα τουλαχιστον θα ζουσε ακομα...Ααχ βρε Νικο..Μακαρι να'ξερες ποσο μου λυπεις...Ακομα και ο Κωστας λυγιζει οταν μιλαμε για εσενα....Ας το αφησω καλυτερα αυτο το θεμα...Καποια στιγμη ομως θα πρεπει να το αντιμετωπισω...

        Παω στην κουζινα να δω μηπως εχει κατι να φαμε...Ανοιγω το ψυγειο και εχουν μεινει μονο καποια ληγμενα γιαουρτια...Κοιταζω τα ντουλαπια και το μονο που υπαρχει ειναι ενα μισοτελειωμενο κουτι με δημητριακα...Πρεπει να παμε οπωσδηποτε στο σουπερ-μαρκετ ,αν δεν θελουμε να λιμοκτονησουμε!Παω λοιπον στο σαλονι και περιμενω να περασει η ωρα,για να παω να ψωνισω,χαζευοντας στην τηλεοραση..

        Πλεον η ωρα εχει φτασει 9:15...Πως γινεται να μην εχουν ξυπνησει ακομα;Τεεελος παντων...Θα αναγκαστω να παω μονη μου...Ανεβαινω πανω και κατευθυνομαι προς το δωματιο μου...Μολις μπαινω μεσα βλεπω την Ελενη(ναι,ξεχασα να σας πω οτι κοιμηθηκε στο κρεβατι μου)να κοιμαται και να εχει παρει μια αστεια σταση,που δεν μπορουσα να την παραλειψω,οποτε αρχισα να γελαω...Δυστυχως ομως την ξυπνησα και αναγκαστηκα  να σταματησω!

Ελ.:"Τι συμβαινει;"
Εγω:"Καλημερα...Συγνωμη εκανα φασαρια και σε ξυπνησα,εε;Ηθελα απλα να παρω καποια ρουχα απο την ντουλαπα μου,αν δεν σε πειραζει.."
Ελ.:"Οχι καλε,τι να με πειραξει...Παρε ο,τι θες...Αλλα γιατι γελουσες;"
Εγω:"Εεε...Ειδα μια αστεια εικονα στο κινητο μου..."