Ποια ειμαι;

~35o Κεφάλαιο~(Τελευταίο)

Αριαδνη

        Τελικα αποφασισα να κανω την χαρη στον Κωστα και ετσι δεχτηκα να κανω το τεστ...Ετσι,λοιπον,πηγαμε προχθες με την Ελενα και τον Αντωνη και σημερα μας ενημερωσαν οτι τα αποτελεσματα ειναι ετοιμα.Πρεπει να ομολογησω οτι εχω παρα πολυ αγχος!Αν δεν ειναι ουτε εκεινοι,θα απογοητευτω παρα πολυ και θα εγκαταλειψω καθε προσπαθεια..

Στο ιατρειο...

 Γ(ιατρος):"Καλησπερα σας!" ειπε απευθυνομενος στους τρεις μας...
Αντ.:"Γεια σας!Μας ενημερωσαν οτι τα αποτελεσματα μας ειναι ετοιμα.Απο που θα τα παραλαβουμε;"
Γ.:"Πηγαιντε στην Γραμματεια...Τους εχω ενημερωσει!"
Ελ.:"Μαλιστα...Σας ευχαριστουμε!"

Αντ.:"Γεια σας!Ηρθαμε να παρουμε τα αποτελεσματα DNA που καναμε..Μας ειπαν οτι εχετε ειδοποιηθει!"
Γρ.:"Ναι...Ο κυριος και η κυρια Μαυραγανη,σωστα;"
Ελ.:"Ναι.."
Γρ.:"Οριστε!"ειπε και ο Αντωνης τεντωσε τα χερια του προκειμενου να φτασει τον φακελο που του εδωσε η γραμματεας που στεκοταν πισω απο τον ασπρο παγκο..Το αγχος που ενιωθε και εκεινος ηταν εμφανες!

Αντ.:"Αριαδνη..Πριν να ανοιξουμε τον φακελο,θα θελαμε να σου πουμε κατι..."
Εγω.:"Ακουω!"

Ελ.:"Αριαδνη μου το σκεφτηκαμε πολυ με τον Αντωνη και αποφασισαμε,σε περιπτωση που τα αποτελεσματα του DNA δεν ειναι συμφωνα με τις προσδοκιες μας,να σε υιοθετησουμε,αν φυσικα το θελεις και εσυ!"
Εγω.:"Φυσικα και θα το'θελα!Αλλα μηπως να ανοιγαμε πρωτα τον φακελο;"
Αντ.:"Ναι,ναι,σωστα!" Ο Αντωνης ηταν εκεινος που θα τον ανοιγε,μιας και ουτε εγω,αλλα ουτε και η Ελενα,ειχαμε την ψυχικη δυναμη για να κανουμε κατι τετοιο!

        Εχουν περασει 5 λεπτα απο την ωρα που ο Αντωνης ανοιξε τον φακελο και δεν εχει βγαλει λεξη!Τοση ωρα διαβαζει,διαβαζει,διαβαζει....Μα καλα;Τι γραφουν πια αυτα τα χαρτια;Ελεος δηλαδη...Η Ελενα ειναι στα προθυρα λιποθυμιας και εγω κρεμομαι κυριολεκτικα απο τα χειλη του Αντωνη!

Αντ.:"Αριαδνη μου ελπιζω να μην απογοητευτεις,αλλα ειτε το θελεις,ειτε οχι,ειμαστε οι γονεις σου!" 
Εγω:"Μιλας σοβαρα;"
Αντ.:"Σοβαροτατα!"

        Η χαρα που νιωθουμε και οι τρεις μας δεν μπορει να εκφραστει με λεξεις..Μαλλον γι'αυτο κανεις μας δεν μιλησε!Ημασταν αγκαλιασμενοι για τοση πολλη ωρα που οταν απομακρυνθηκε ο ενας απο τον αλλο,δεν υπηρχε καποιο συναισθημα που να μην ειχε ερθει στην επιφανεια!Αμεσως καλεσα τον Κωστα και του ειπα τα ευχαριστα νεα,καθως και οτι το βραδυ θα βγαιναμε ολοι μαζι με τους (πλεον) γονεις μου για να το γιορτασουμε!Αλλα επειδη ενα απλο τηλεφωνημα δεν ηταν αρκετο,σκεφτηκα οτι θα ηταν καλο να περασω απο το "παλιο" μου σπιτι και να μιλησω με τους φιλους μου,που ολο αυτον τον καιρο με στηριξαν και δεν θα τους ξεχασω ποτε οτι και να μου συμβει!Ομως πρωτα νομιζω οτι οι γονεις μου μου χρωστανε καποιες εξηγησεις!