When God writes my Love story..

CHAPTER 2

Chapter 2

"Class, please pass your notebook in Physics." utos ni Ma'am Om. Teacher namin sa Physics 4. I'm a 4th year High school.

"But before we proceed to your assignment mag-attendance na muna tayo." pina-upo na kami sa kanya-kanya naming seats.

"Mr.Zero Jacinto?"

"Absent po Ma'am!" sigaw naman ng isa sa classmate ko. Tumingin ako sa upuan niya, ngayon ko nga lang napansin na hindi pala siya pumasok ngayon. Ilang araw na ba siyang absent?

Tinawag pa ni Ma'am ang iba ko pang classmate..

"Ms.Princess Labornala?"

"Princess Labornala?"

"Princess? Nandito ba siya??"

"Princess! Uy! Tawag ka ni Ma'am!" dun lang ako natauhan ng inalog na ako ni Mark. Seatmate ko. At ngayon ko lang napansin na nakuha ko na pala yung atensyon ng mga kaklase ko.

"Present po.." sabi ko kay Ma'am Om.

"Are you feeling well Princess?" Ma'am Om asked me. Halata ding nag-aalala siya sa akin.

"I'm alright Ma'am." I gave her an assuring smile. Pero hindi siya naniwala kaya pinaki-usapan ni Ma'am si Mark na samahan ako sa clinic para makapag-pahinga. Tumanggi ako pero mapilit talaga si Ma'am. Padaan na kami sa katabing classroom namin ng makita kong naka-tingin sa akin si Alden. Si Alden ay ka-school mate ko.. Pity is all I can see in his eyes. Alam ko ang dahilan kung bakit siya naaawa sa akin. Sino bang hindi maaawa? Ilang buwan na ang lumipas pero ito pa din ako ginagawang tanga yung sarili ko. Nakakaawa nga talaga ako.

"Mag-pahinga ka na ha?" sabi sa akin ni Mark pagka-pasok namin ng clinic. Nginitian ko lang siya. "Pupuntahan na lang kita mamaya pag-tapos ng klase ni Ma'am Om ha??" tinanguan ko lang siya. Humiga na ako sa vacant bed. Mukhang ako lang naman ang tao dito eh..

"Ok ka lang ba?" bigla akong napa-bangon sa pagkaka-higa ko. Ugh? Hindi pa ako handa na makita't maka-usap siya. "Binilhan kita ng makakain mo, kumain ka na para maka-inom ka ng gamot mo." nginitian lang niya ako.

"Uh? T-thanks." kinuha ko yung bigay niyang pagkain sa akin. Alam talaga niya kung anong mga pagkain ang gusto ko. Nakaka-ilang pa din talaga.

"Dapat kasi hindi ka masyadong nag-iisip eh."

"Uh? H-hindi naman eh." I said while pouting my lips. I know I'm cute! Hihihi. I'm kidding!

"You're so cute." He chuckled.

"I know that." I smiled. "Can I ask you something?" He nodded. "Galit ka pa din ba sa akin?" Bigla nagbago yung expression ng mukha niya..

"Hindi ako galit." bigla akong napa-tingin sa kanya.

"Hindi ka galit?? A-are you sure? Kasi diba nung isang araw lang.nagalit ka sa akin??" nagulat talaga ako sa naging sagot niya kaya hinintay ko siyang sumagot.

"Hindi naman ako galit, gusto ko lang naman buksan yang isip mo e. Nasasaktan ka na diba?" bahagya akong tumango. Alam ko namang alam niya kung anong nararamdaman ko dahil ganon ang sakit na nararamdaman niya sa akin..

"Mahal k---" hindi niya ako pinatapos sa sasabihin ko dahil nag-salita na siya ulit.

"Hindi mo talaga siya makakalimutan kung puro siya ang iniisip mo. Ikaw din ang kawawa.." tumayo na siya tsaka nag-lakad palabas ng clinic. Mukhang nagka-mali nanaman ako. Hindi ko dapat sabihin sa kanya yun.

"Ok ka na ba?" tanong sa akin ng naka-assign na mag-duty dito sa clinic.

Nginitian ko lang siya tsaka tumango. "Opo, ok na po ako." hinayaan na niya akong lumabas ng clinic. Ayoko namang mahuli sa mga lessons na ituturo ng mga teachers namin.