အနက္ေရာင္စတစ္ကာကပ္...ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ကားမွန္ေတြနဲ႔...သဘာဝတရားကိုအန္တုထားတဲ့...
မ်က္နွာက်က္ေတြၾကားမွာ...က်င္လည္ပါမ်ားတဲ႔အခါ...
က်ယ္ျပန္႕လြန္းတဲ႔ မိုးသားေကာင္းကင္ျပာကို...
တစ္ခါတစ္ခါ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ဖို႕...
ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ႔မိတာ...အဆန္းေတာ့လည္း...
ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ...
သိပ္မစူးလြန္းတဲ႔...ေနေရာင္ေအာက္...
ရွည္လ်ားလြန္းတဲ႔...လမ္းကို ေလွ်ာက္ရင္း...ဟိုးအေဝးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့...လြင့္ပါးေနတဲ႔ တိမ္တိုက္ေတြ
မိုးသားထက္မွာ...ေလနွင္ရာ...လြင့္ေမ်ာေနတဲ႔...
တိမ္တိုက္ေတြဟာ...ပိုင္ရွင္မဲ႔ေနသလား...
ဒါမွမဟုတ္လူအမ်ားနဲ႕...သက္ဆိုင္သလား...
ပိုင္ရွင္မဲ႔တယ္ဆိုရင္ေတာ့...ကြ်န္ေတာ္လည္းပဲ...
တိ္မ္တိုက္တစ္ခုျဖစ္ခြင့္ရိွမလားေလ...
ဦးတည္ရာမဲ႔...လြင့္ေမ်ာေနတတ္တဲ႔...တိ္မ္တိုက္ေတြမွာ...အနည္းဆံုးေတာ့...လြတ္လပ္မႈဆိုတဲ႔အရာက...
သူတို႕အတြက္...အေထာက္အပံ႕ျဖစ္ေပးမယ္ ေမွ်ာ္လင့္မိရင္းေပါ့...
လြတ္လပ္မႈဆိုတာ...ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ?
ကိုယ္ထင္ရာစိုင္းျပီး...
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္နိုင္တာမ်ိဳးကို ဆိုတာလား...
arrnyi...ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ႔ လြတ္လပ္မႈဆိုတဲ႔အရာက...တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕...
ခ်ဳပ္ကိုင္မႈမပါဘဲ...ကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ...ကိုယ့္ဘဝကို ေက်ာင္းခြင့္ဆိုတာမ်ိဳး...
ရနိုင္ပါ့မလား...?
ေတာ္ေလာက္ပါျပီ...စိတ္ကူးေတြ...
စိတ္ကူးယဥ္ဖို႕ဆိုတာလည္း...ဘဝနဲ႔...လိုက္ဖက္ဦးမွကိုး
ေငြ...?
ေငြကို ကြ်န္ေတာ္ မမက္ဘူးလို႕ေတာ့ ဇြတ္မျငင္းခ်င္...
ေငြက...ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ တစ္ခါမွ မရိွဘူးတဲ႔အရာေတြကို ေဟာ...တစ္ခု...ေဟာ...တစ္ခု
ရိွေစခဲ႔တာ...ျဖစ္ေစခဲ႔တာ...
ေငြမက္တယ္လို႕ေျပာရင္...မခံခ်င္ၾကေပမယ့္...
တကယ္တမ္း လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ
ေငြရဲ႕ ေမာင္းနွင္အားေအာက္မွာ...အူယားဖားယား ေျပးလႊားေနၾကရတာပဲေလ...
လိုအပ္မႈလို႕ သူတို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ၾကလိမ့္မယ္...
လူတိုင္း လူတိုင္းသာ လိုအပ္မႈဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေလာက္နဲ႔... ရပ္တန္႕ေနမယ္ဆို
ျပိဳင္ဆိုင္မႈကင္းမဲ႔တဲ႔ ကမာ႓ဟာ...ဘယ္ေတာ့မွ...
အသက္ဝင္မွာ မဟုတ္ဘူး...
YOU ARE READING
TRAP
Fanfictionဟင့္အင္း~ ဘယ္ဟာက...အရင္စတင္ခဲ႔သလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး~ေသခ်ာတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕နွစ္ေယာက္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲ ပိတ္မိရင္း... ကိုယ္တိုက္တဲ႔က်ိန္စာ~ကိုယ္စီ ျပန္စူးခဲ႔ၾကတယ္
