ပူေလာင္ေနတဲ႔...ဖုန္းမ်က္နွာျပင္ေပၚက...မုန္းတီးလာျပီ ျဖစ္တဲ႔...အစိမ္းေရာင္ pattern ခလုတ္ဆီ...ထံုက်င္စျပဳလာတဲ႔ လက္ေခ်ာင္းထိပ္နဲ႔...
ထပ္ကာတစ္ၾကိမ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရိုက္ခ်...မိတယ္...
"လူၾကီးမင္း...ေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ...
စက္ပိတ္ထား..."
ဘာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့တဲ႔...ခံစားခ်က္ေတြ ျပည့္က်ပ္လြန္းေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕...ဘယ္သူမွ မရိွေပမယ့္လည္း...တုန္ခိုက္ေနတဲ႔...ရင္အစံုနဲ႔...အလကားရတဲ႔ ေလကိုေတာင္... မနည္းလုရႈေနရတယ္...
စိတ္ေတြ...ပင္ပန္းလိုက္တာ...
မခိုင္ခ်င္ေတာ့တဲ႔...ဒူးေတြကို...အနားေပးလိုက္ရင္း...
အခန္းေထာင့္မွာ...ေသးေသးက်ံဳ႕က်ံဳ႕ ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္
မ်က္ေတာင္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပုတ္ခတ္မိေတာ့...
ပိတ္ထားတဲ႔...ph screenေပၚ...မလိုလားအပ္တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက...ဆိုးဆိုးဝါးဝါး... ျပန္႕က်ဲလို႕သြားတယ္...ဘယ္သူမွ မသိေပမယ့္ အသံမထြက္ေအာင္ ရိႈက္ငိုမိရင္း
အရုပ္ဆိုးလိုက္တာ...မင့္အျဖစ္က အရုပ္ဆိုးလိုက္တာ...Xiao Luhanရယ္...
ျပည့္စံုတယ္လို႕ ေျပာၾကေပမယ့္...လူအမ်ားက ျပီးျပည့္စံုတယ္ ထင္ၾကေပမယ့္...ဘာမွ မရိွတဲ႔ဘဝ...
သူတစ္ေယာက္လံုး ထြက္သြားတာေတာင္...ဆက္စရာ ph. no.တစ္ခုက လဲြျပီး...ဘယ္လိုက္ရွာရမွန္း...ဘယ္သူ႕ ေျပာရမွန္းမသိ...အကူအညီေတာင္းစရာ မရွိတဲ႔ဘဝ...
ဘာလို႕လဲ? ေစာေစာကအထိ...ေခၚလို႕ရေသးျပီး...
ကြ်န္ေတာ္ ေခၚေနတာ သူသိေနေသးတာ...
မကိုင္ေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့...သိေနေသးတဲ႔ဟာ...
အခုေတာ့...phကို...စက္ပိတ္ခ်လိုက္ျပီလား...
"Wae? ဘာလို႕လဲ? ဘာ...လို႕...လဲ?
ဘာမ်ားလုပ္မိလို႕လဲ?"
ေဝဝါးရီမိႈင္းေနတဲ႔ျမင္ကြင္းၾကားထဲ...အားတင္းျပီး...
နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့...3နာရီထိုးဖို႕...15မိနစ္အလို...
မ်က္လံုးတို႕ကို...ပင္ပန္းၾကီးစြာ မိွတ္ခ်ရင္း စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းဖို႕ ၾကိဳးစားမိတိုင္း...
ကုတင္ေပၚမွာ...အဝတ္ဗလာနဲ႔...ကိုယ္ထည္နွစ္ခုု...
တစ္သက္လံုး ဆဲြဖက္မီွတြယ္ခဲ႔ရတဲ႔...ေက်ာျပင္ကို...
မိန္းမတစ္ေယာက္က...ဖက္တြယ္လို႕ထားတယ္...
အျပန္အလွန္ အနမ္းေတြ ဖလွယ္ရင္း...
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလွာင္ရယ္သံေတြ...
VOUS LISEZ
TRAP
Fanfictionဟင့္အင္း~ ဘယ္ဟာက...အရင္စတင္ခဲ႔သလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး~ေသခ်ာတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕နွစ္ေယာက္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲ ပိတ္မိရင္း... ကိုယ္တိုက္တဲ႔က်ိန္စာ~ကိုယ္စီ ျပန္စူးခဲ႔ၾကတယ္
