Best Mistake

Chapter 5

Cameron's Pov

Ξύπνησα το πρωί και πήγα στην κουζίνα να φάω πρωινό. Η μητέρα μου με φίλησε στο μάγουλο για καλημέρα. Πάντα αυτό κάνει. Αφού έφαγα πήγα στο δωμάτιο μου για να ντυθώ..πήγα στο μπάνιο, πλήθυκα και πήγα να χαιρετήσω τους γονείς μου.

"Ήρεμα Καμ." είπε ο πατέρας μου

"Ναί πατέρα."

"Άντιο αγάπη μου!" ακούστηκε η φωνή της μητέρας μου από την κουζίνα.

"Αντίο μητέρα!" είπα και έκλεισα την πόρτα. Κοίταξα το διπλανό σπίτι μπας και δω την αγαπημένη μου γειτόνισα. Δεν είναι πουθενά. Πλησίασα το σπίτι της και κρυφοκοίταξα από το παράθυρο. Χαιρετούσε την μητέρα της.

Έφυγα από το σπίτι της γρήγορα. Δεν ήθελα να καταλάβει ότι κρυφοκοίταξα από το παράθυρο. Προχώρησα και πήρα τον δρόμο για το σχολείο.

"Καμ!" άκουσα μία κοριτσίστικη φωνή που την αναγνώρισα χωρίς δεύτερη σκέψη. Γυρνάω και την βλέπω να με πλησιάζει και της χαμογελάω.

"Καλημέρα" της λέω

"Καλημέρα" αρχίζουμε και προχωράμε για να πάμε μαζί σχολείο.

"Τι κάνεις;" ρώτησε. Υπέροχα αφού είμαι μαζί σου.

"Μια χαρά εσύ;"

"Και εγώ μια χαρά." της χαμογέλασα. Μετά από λίγο φτάσαμε σχολείο. Ένας μας πλησιάζει και τον αναγνώρισα. Τέτοιον βλάκα δεν θα αναγνώριζα;

"Γειά σας παιδιά!"

"Γειά σου Κάρτερ" είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα.

"Τι κάνετε;" ετοιμάζομαι να σου σπάσω το κεφάλι. Ηρέμισε Κάμερον..

"Καλά εσύ;" είπε η Μία

"Μια χαρά." κρίμααα

"Λοιπόν εμείς φεύγουμε" είπε η Μία

"Εντάξει τα λέμε!"

Ευτυχώς που είμαστε στο ίδιο τμήμα. Χτυπάει το κουδούνι και πηγαίνουμε στην τάξη. Συναντάει την Στεφ και εγώ τον Νας. Καθόμαστε στις θέσεις μας. Είναι στο διπλανό θρανίο.

Mia's Pov

Ήταν στο διπλανό θρανίο. Ήταν τόσο υπέροχος. Το πρόσωπό του, τα μάτια του. Δεν σταμάτησα να τον κοιτάζω. Μία ξύπνα. Μπήκε ο καθηγητής. Κοίταξε τον Καμ και χαμογέλασε όταν πρόσεξε ότι καθόταν με τον Νας. Γιατί άραγε; Ξέρω ότι ο Νας έχει σταματήσει τις πλάκες..όπως όλοι οι άλλοι. Με εξαίρεση τον Κάρτερ. Αυτόν που θέλει να μου κάνει την ζωή κόλαση. Δεν θα τον αφήσω. Δεν θα τον αφήσει ο Καμ. Θα με προσέχει, όπως υποσχέθηκε. Ο Καμ χαμογέλασε στον καθηγητή. Θα ζητήσω εξηγήσεις από τον Καμ. Το μάθημα είχε ξεκινήσει και εγώ σκεφτόμουν τι μπορεί να μου κάνει ο Κάρτερ. Γιατί σε εμένα; Τι του έχω κάνει; Γύρισα και παρατήρησα ότι ο Κάρτερ με κοιτούσε επίμονα. Είχα ήδη αρχίσει να φοβάμαι. Κοίταξα τον Καμ. Όταν ο καθηγητής έγραφε στον πίνακα ψηθίρισα το όνομα του Καμ για να με κοιτάξει.

Γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.

"Φοβάμαι..." του ψηθήρισα. Αμέσως το βλέμμα του πήγε στον Κάρτερ και παρατήρησε ότι με κοιτούσε. Έσμιξε τα φρύδια του..ακόμα και θυμωμένος, υπέροχος είναι. Με κοίταξε.

"Όσο εγώ είμαι εδώ, δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι." ένιωσα ασφάλεια..του χαμογέλασα γλυκά. Μία φωνή ενός αγοριού ακούστηκε.

"Μπορώ να πάω τουαλέτα;" Κάρτερ...

"Πήγαινε." απάντησε ο καθηγητής στην ερώτησή του και ο Κάρτερ βγήκε από την τάξη με ένα διαβολικό χαμόγελο. Φοβόμουν πολύ. Είχα ένα κακό προέστιμα. Μακάρι να μην το είχα. Επέστρεψε σύντομα. Περίεργο. Μετά από λίγα λεπτά χτύπησε το κουδούνι και βγήκα έξω από την τάξη με την Στεφ. Παρατήρησε ότι ήμουν κάπως. Λογικό.

"Είσαι καλά Μία; Φαίνεσαι κάπως."

"Στεφ..είμαι εντάξει. Απλώς δεν κοιμήθηκα καλά." είπα και της χαμογέλασα. Νοιάζεται πολύ για εμένα. Αδελφή από επιλογή. Πήγα στο ντουλαπάκι μου..ήθελα να πάρω το τετράδιό μου. Όταν έφτασα στο ντουλαπάκι μου, είδα ένα σημείωμα. Το διάβασα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Η γη χάθηκε κάτω από την καρδιά μου. Το χαρτί έπεσε από τα χέριας μου. Έτρεμα. Προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Η Στεφ έπιασε το χαρτί από κάτω και το διάβασε. Με κοίταξε με ένα τρομαγμένο βλέμμα. Είχα μείνει στη θέση μου. Ο χρόνος σταμάτησε.