Best Mistake

Chapter 14

"Σε ακούω.."

"Κοίτα σε θέλω. Είναι αλήθεια. Σε χρειάζομαι. Εσένα και μόνο...απλά δεν μου ξεκαθαρίζεις τι νιώθεις για εμένα."

"Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή, εμείς επιλέγουμε να μην τα βλέπουμε, ξέρεις.."

"Έφυγα..σε άφησα..είμαι μαλάκας το ξέρω. Είμαι εδώ όμως...τώρα..με μισείς. Μίσησες τον τρόπο που έφυγα. Φοβάμαι να νιώσω Μία. Πονάω."

"Δεν μίσησα ποτέ τον τρόπο που έφυγες, γιατί πάντα ερωτευόμουν την επιστροφή σου." του χαμογέλασα γλυκά και μου ανταπέδωσε ένα χαμόγελο.

"Χαμογελάς και επικρατεί το χάος."

Μα τι κάνω; Είναι λάθος... Εκεί που δεν θέλεις να μπλέξεις καθόλου, έχεις ήδη μπλέξει. Δεν πρέπει να είμαι μαζί του. Εξάλλου είναι μεθυσμένος. Δεν ξέρει τι λέει. Αύριο όταν ξυπνήσει θα έχει ξεχάσει τα πάντα. Χωρίς να το καταλάβω με άπραξε και με φίλησε. Φίλαγε τόσο υπέροχα. Τα χείλια του απαλά. Ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι μου. Ήταν κάτι τόσο υπέροχο. Τον έσπρωξα ελαφρός και διέκοψα το φιλί μας.

"Είναι λάθος.." με κοίταξε βαθιά στα μάτια και χάθηκα το έσπρωξα και τον έβγαλα έξω από το δωμάτιο μου. Δεν άντεχα. Είναι λάθος. Δεν πρέπει να είμαι μαζί του. Και ούτε θα είμαι. Ήταν ακόμα έξω. Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να κλαίω.

Cameron's POV

Έπρεπε να της μιλήσω. Είχα την ανάγκη. Να αντικρίσω τα μάτια της ξανά. Μου έλειψε. Δεν πιστεύω αυτό που έγινε πριν λίγο. Με ήθελε γαμώτο και εγώ την άφησα. Την πλήγωσα,την έκανα να κλάψει..είμαι μαλάκας. Δεν θέλω να κλαίει...ειδικά επειδή την πλήγωσα εγώ. Καυτά δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου. Εξακολουθούσα να ένιωθα τα χείλη της πάνω στα δικά μου. Τόσο απαλά. Ήμουν ειλικρινείς μαζί της. Αλήθεια. Φοβάμαι να νιώσω. Σου προκαλεί πόνο. Και αυτή φοβάται. Θυμάμαι ακόμα όταν την κοίταξα στα μάτια. Έκλαιγε. Την κοίταξα κατάματα την άφησα να φύγει γιατί δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν της αξίζω. Αλλά δεν θέλω να την βλέπω με άλλους. Μου την δίνει τόσο πολύ! Με αλλάζει. Μαζί της νιώθω καλύτερα από ποτέ. Νιώθω ασφαλής. Είναι τόσο όμορφη γαμώτο. Αυτά τα μάτια της. Δεν μπορώ να τα βλέπω να κλαίνε. Έχω εμμονή μαζί της. Είναι σαν ναρκωτικό. Σε κάνει να πεθαίνεις. Υπάρχουν πολλές λέξεις για να περιγράψω πως νιώθω για αυτήν. Την θέλω. Ενδιαφέρομαι για αυτή. Την λατρεύω. Την αγαπώ. Όποιος την πλησιάσει θα είναι και η τελευταία ώρα του. Θυμήθηκα τον Κάρτερ. Τον σχεδόν ξεχάσει. Τον πήρα τηλέφωνο.

"Κάρτερ θέλω να μιλήσουμε."

"Συνάντησε με τώρα στο πάρκο."

"Οκ"

Ήταν 4:00 τα ξημερώματα. Πήγα στο πάρκο και είδα τον Κάρτερ.

"Λοιπόν σε ακούω." είπε

"Κοίτα. Συγνώμη για αυτό που είχε γίνει με την Τζο. Ήταν στοίχημα. Συγνώμη." είπα και αναστέναξα.

"Συγχωρεμένος."

"Με συγχωρείς;"

"Φίλε είσαι τρελός; Πόνεσες αρκετά. Πήρα την εκδίκηση μου. Είσαι φίλος μου. Δεν θα σου έκανα για πάντα την ζωή κώλαση!" είπε γελώντας.

Έλεγε αλήθεια. Φαίνεται όταν ο Κάρτερ λέει αλήθεια και πότε ψέμματα. Τελείωσαν όλα. Η Μία μπορεί να είναι ήρεμη πλέον.

"Θες ακόμα την Τζο;" τον ρώτησα.

"Όχι ρε κατάλαβα ότι είναι πουτάνα. Εσύ με την Μία;"

"Έίμαι μπερδεμένος."

"Την θες."

"Λες;"

"Φίλε παραλίγο να με σκοτώσεις για αυτήν!" μου είπε γελώντας.

"Δεν της αξίζω."

"Ότι πιστεύεις εσύ."

Αποχαιρέτησα τον Κάρτερ και πήγα σπίτι. Έπρεπε να κοιμηθώ. Ήταν 4:30. Ο ύπνος με πήρε γρήγορα.

~~~~~~~~~

"Καμ..μη με αφήσεις."

"Δεν θα σε αφήσω ποτέ. Το υπόσχομαι."

"Θα είσαι πάντα εδώ;"

"Πάντα."

~~~~~~~~

"Το υποσχέθηκες!"

"Συγνώμη..."

"Για πιο από όλα Κάμερον;"

~~~~~~~~~

"Σε παρακαλώ Μία...μη με αφήνεις. Όχι τώρα.. συγνώμη που σε άφησα. Δεν έπρεπε να σε αφήσω μόνη..σε παρακαλώ ξύπνα.."

~~~~~~~~

"Γιατρέ θα γίνει καλά;"

"Δεν ξέρω, η κατάσταση της είναι άσχημη."

~~~~~~~~~

Άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν ιδρωμένος. Ήταν απλά ένας εφιάλτης. Όλα είναι καλά. Η μικρή μου είναι καλά.

~~~~~~~~

Αυτό ήταν το παρτ για σήμερα :*
Άργησα να το ανεβάσω:(
Σας είπα ότι θα το ανέβαζα την Τρίτη! Και το έκανα ♡
Εφιάλτης ήταν λοιπόν.
Ευχαριστώ για τα votes ♡