Best Mistake

Chapter 15

Cameron's Pov

Άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν ιδρωμένος. Ήταν απλά ένας εφιάλτης. Όλα είναι καλά. Η μικρή μου είναι καλά. Κοίταξα την ώρα ήταν 9:00. Θεέ μου άργησα. Πήγα να κάνω ένα γρήγορο ντουζ. Ντύθηκα, πήρα την τσάντα μου και πήγα σχολείο. Το κουδούνι για διάλλειμα είχε ήδη χτυπήσει. Πήγα στον Νας. Του είπα τα πάντα. Και για την Μία και για τον Κάρτερ. Ο Νας δεν το περίμενε. Η παρέα μας ενώθηκε. Είμασταν όπως παλιά. Χωρίς να κάνουμε φάρσες. Είμαι πολύ χαρούμενος που ενωθήκαμε. Ήταν τα μόνα άτομα που με καταλαβαίνουν. Εντώπισα την Μία. Ήταν υπέροχη και ελκιστική όπως πάντα. Την πλησίασα.

"Μία έρχεσαι λίγο;"

Με κοίταξε και με πλησίασε. Με κοίταξε στα μάτια. Το ανοιχτό καφέ χρώμα των ματιών της με μάγεψε. Κοκάλωσα. Έχασα τα λόγια μου.

"Λοιπόν...θες κάτι να μου πεις;" η γλυκιά φωνή της με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Ναί...δεν χρειάζεται να φοβάσαι πλέον τον Κάρτερ. Το θέμα λύθηκε. Δεν θα σε πειράξει. Ποτέ."

Ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίστηκε από τα χείλη της.

"Καμ...ειλικρινά...σε ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να πω.."

"Δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο." είπα χαμογελώντας και πήγα να φύγω.

"Καμ!" άκουσα την φωνή της. Γύρισα για να την αντικρίσω και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκε στην αγκαλιά μου. Οοο Θεέ. Η αγκαλιά της ήταν τόσο σφηχτή. Γεμάτη αγάπη, ασφάλεια και ζεστασιά. Την αγκάλιασα χωρίς δεύτερη σκέψη. Το κουδούνι χτύπησε. Με άφησε και μου χαμογέλασε γλυκά. Πήγε στην Στεφ και φύγανε.

Mia's Pov

Δεν το πιστεύω ότι όλα τελείωσαν! Όταν το είπα στην Στεφ αρχίσαμε να ουρλιάζουμε σαν τις τρελές. Πήγαμε στην τάξη. Είχαμε μαθηματικά. Πφφφ βαριέμαι την ζωή μου. Ο καθηγητής μιλούσε και εγώ ζωγράφιζα το βιβλίο μου. Απορώ γιατί δεν με έχει προσέξει ακόμα. Σκεφτόμουν πως θα είμασταν με τον Κάμερον αν είμασταν μαζί. Θα ήταν ωραία. Όμως ξέρω ότι θα πληγωθώ. Φοβάμαι. Μεροικοί δεν το εννοούν. Είπε πως με θέλει. Και αν δεν το εννοεί; Αν μίλαγε το ποτό; Μακάρι να ήξερα τι ένιωθε. Μακάρι να μπορούσα να διαβάσω το μυαλό του. Μακάρι να ήξερα τι σκέφτεται. Είχε πει πως φοβάται. Μα τι φοβάται; Μακάρι να ήξερα. Το κουδούνι χτύπησε. Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα. Πήγα με τα κορίτσια στην αυλή. Χασκογελάγαμε και κάναμε βλακείες. Ο Κάρτερ ήρθε προς το μέρος μου.

"Μία μπορώ να σου μιλήσω λίγο;" είπε με ένα γλυκό χαμόγελο.

"Φυσικά." του είπα και του χαμογέλασα. Απομακρυνθήκαμε λίγο από τα κορίτσια.