Best Mistake

Chapter 24

Alessia Cara
Here (Lucian Remix)

Ένιωθα υπέροχα. Είχα ζωντανέψει. Είχα κλειστεί στο δωμάτιο μου και έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι "here". Μου αρέσει πολύ ο ρυθμός του, με εμπνέει. Ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση μου και ξεχνάω όλα τα προβλήματα μου. Ένα μόνο τραγούδι μπορεί να σε βυθίσει σε σκέψεις και να βρείς λύση σε όλα τα προβλήματα σου και να σε κάνει πιο δυνατή, αλλάζωντας την διάθεση σου..αρκεί να βρεις το σωστό τραγούδι για εσένα. Δεν θα είμαι κλεισμένη πλέον. Είμαι 18 και έχω μια ζωή μπροστά μου. Θα δασκεδάζω κάθε μέρα χωρίς να αφήσω τίποτα να μου το χαλάσει. Κανόνισα με την Στεφ να πάμε να φάμε σουβλάκια. Εεεμ έπρεπε. Ανοίγω την ντουλάπα και κάθομαι και την κοιτάζω. Τι να φορέσω; η πιο συνηθισμένη ερώτηση. Είμαι σίγουρη πως την έχεις κάνει 192819292 φορές. Πέρνω το μαύρο μου τζιν με σκισίματα στα γόνατα και ένα γρυ φούτερ που λέει obey. Πηγαίνω στην παπουτσοθήκη...

"ΜΑΜΆΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"

"ΈΛΑΑ!" ακούστηκε η φωνή της από κάτω.

"ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΤΑ ΑΙΡ ΦΟΡΣ;"

"ΕΔΏ ΕΊΝΑΙ!"

Πάω στο μπάνιο. Τα μαλλιά μου είναι ίσια και στις άκρες σπάνε λίγο. Μου αρέσουν έτσι. Βάζω λίγη μάσκαρα και ένα απαλό ροζ κραγιόν. Πέρνω κινητό, λεφτά κατεβαίνω κάτω, χαιρετάω την μητέρα μου, βάζω τα παπούτσια μου και φεύγω. Το σπίτι της Στεφ είναι 2 στενά πιο κάτω. Χτύπησα την πόρτα και βγήκε. Η διαδρομή ήταν η γνωστή. Όπως πάντα γελάγαμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Μπήκαμε μέσα στο σουβλατζίδικο και παραγγείλαμε. Μετά από 5 λεπτά τα σουβλάκια ήταν έτοιμα. Πληρώσαμε και φύγαμε. Αποφασίσαμε να πάμε στο πάρκο να κάτσουμε και να το φάμε. Στον δρόμο βλέπω την Τζο..Μα τα χίλια σουβλάκια, πάει έτσι; Μαύρη σκιά, έντονο κραγιόν, σουπερ στενό τζιν και κοντή μπλούζα και τακούνια. Εεε άι στο διάολο. Με κοιτάζει καλά καλά και είχα μείνει να την κοιτάω με μίσος. Με κοιτάει με στο στυλ της ντίβας.

"ΚΟΠΕΛΙΆ! Η ΣΙΓΚΡΟΎ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΠΌ ΕΚΕΊ!"

Της φωνάζω και η Στεφ άρχισε να γελάει. Η Τζο γύρισε και με κοίταξε με μίσος. Μετά συνέχισε να περπατάει με τα τσουλιά της. Από εδώ και πέρα θα την φωνάζω Αντιβίωση Εμετός ΦΤΟΥ (Α.Ε.Φ.). Μην ξεχνάτε.. το ΦΤΟΥ με πάθος. Της αξίζει λίγο φτύσιμο. Φτάσαμε στο πάρκο. Κοίταζα...ούτε εγώ ήξερα που κοίταζα.

"Τι έχεις πατσαβουράααακι;"

"Δεν ξέρω τι να κάνω με τον Κάμερον.."

"Τι έχει γίνει;"

"Τις τελευταίες μέρες με έχει γράψει στα τέτοια του! Έχει εξαφανιστεί!" σχεδόν φώναξα.

"Γράψτον κούκλα μουυυ! Είσαι εσύ υψηλού επιπέδου! Θα δεις που θα σε κινηγάει!"

"Έχεις δίκιο! Δεν θα κάθομαι να σκάω εγώ!"

Μετά από 30 λεπτά

"Ρε συ...μου λείπει..." ήταν το ότι δεν θα καθόμουν να σκάω..

"Ρε ξεκόλλα αλήθεια!"

"Μα έχεις προσέξει τα ματάκια του;"

"Θυμήσου φιλήθηκε με την Τζο."

"ΠΏΣ ΕΊΠΑΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΛΕΣ;"

"Φιλήθηκε με την Αντιβίωση Εμετός ΦΤΟΥ"

Μα το είπε με τόσο πάθος που έφτισε κανονικά και αρχίσαμε να γελάμε. Κολλητή να σου τύχει.

"Μία θα δεις..την Δευτέρα θα μείνει άφωνος."

"Έχουμε ένα πρόβλημα..δεν ξέρω τι να φορέσω.."

"Σπίτι σου όπως είσαι και πάρε λεφτά! Θα σε πάω στα καλύτερα μαγαζιά!"

"Φύγαμε!"

Πήγαμε σπίτι μου και πήγα στη μαμά. Είναι η καλύτερη. Της λέω τα πάντα όσο πιο γρήγορα μπορώ. Είναι μαζί και η Στεφ φυσικά. Ακούει τα πάντα. Συμπαθεί πολύ την Κάμερον. Του έχει μεγάλη αδυναμία.

"Γλυκιά μου, θα πληγωθείς πολλές φορές δεν την γλυτώνεις. Σημασία έχει να βρεις κάποιον που αξίζει να υποφέρεις."

Τα λόγια της ήταν σοφά, όπως πάντα. Με βάζουν πάντα σε σκέψεις και στο τέλος πάντα μα ΠΆΝΤΑ έχει δίκιο.

"Εχεις ολόκληρη ζωή μπροστά σου! Σχέσεις και έρωτες που έχεις να ζήσεις ακόμα; ΧΑ άπειροι!"

Αχχχ μάνα.. πήρα λεφτά και πήγαμε για ψώνια με την Στεφ. Πήγαμε στα H&M. Δεν βρήκα τίποτα που να μου ταιριάζει. Zara δεν πατάω καν το πόδι μου εκεί πέρα μέσα. Πήγα στα Bershka. Έψαξα έψαξα..τίποτα. Στο μέτωπό μου έγραφε ΑΠΕΛΠΙΣΊΑ.

"Μία! Βρίκα το ΤΈ-ΛΕΙ-Ο"

Ήταν ένα απλό μαύρο φόρεμα.

"Στεφ δεν είναι τίποτα σπου-"

"ΦΌΡΕΣΈ ΤΟ!"

Με διέκοψε. Μου το έβαλα στα μούτρα και είχε πάρει το ύφος της ντίβας..είμαι σίγουρη. Πήγαμε στα δοκιμαστήρια. Το φόρεσα. Ήταν υπέροχο. Μου πήγαινε πολύ μπορώ να πω. Ήταν στενό πάνω και άνοιγε προς το τέλος. Μου τόνιζε τις καμπίλες και μου έκανε ωραίο σώμα. Βλέπεται δεν είμαι πετσί και κόκαλο. Είμαι στο ενδιάμεσο. Δεν είμαι ούτε πολύ αδύνατη ούτε χοντρή. Αποφάσισα επιτέλους και πήρα μαύρα τακούνια. Όχι πολύ ψηλά. Πληρώσαμε και φύγαμε. Πεινούσαμε και έτσι πήγαμε σε μία πιτσαρία. Μπαίνω μέσα...εεεεε θα γίνει ο ΧΑΜΌΣ!

~~~~~~~~~~~

Ανέβασα κεφάλαιο μετά από καιρόο
Συγνώμη κορίτσια:(
Αλλά δεν προλαβαίνω:(
Θα αργώ λίγο να ανεβάζω κεφάλαια αλλά θα είναι μεγάλα.
Αυτό για σήμερα:*