Mia's Pov
"Είσαι καλά μικρή;"
Άκουσα και σήκωσα το κεφάλι μου. Τον αντίκρισα. Υπέροχος όπως πάντα. Τα καστανά του μάτια όταν κοίταξαν τα δικά ηρέμισα... Είναι περίεργο να ηρεμείς με ένα κοίταγμα των ματιών που θες. Σηκώθηκα και τον αγκάλιασα χωρίς να πω λέξη..άρχισα να κλαίω. Όταν τύλιξε τα χέρια του γύρω μου ένιωσα τόσο ασφαλής..σαν να ήμουν σπίτι μου...
"Τι συμβαίνει;" με ρώτησε.
"Κάποιος με κυνηγούσε.."
"Σε κυνηγούσε;"
"Ναί..νόμιζα ότι ήταν της φαντασίας μου στην αρχή..αφού όταν γυρνούσα το κεφάλι μου δεν ήταν κανείς. Όμως με πλησίαζε και άρχισα να τρέχω. Και βρέθηκα στο έδαφος.."
"Που πας μες στη νύχτα μόνη σου;"
"Στο σουπερμάρκετ. Τελείωσε το ζαμπον." είπα γελώντας λίγο.
"Χαχα έλα..πάμε μαζί."
Πήγαμε και πήραμε ζαμπόν. Με άφησε σπίτι για είναι σίγουρος ότι θα είμαι εντάξει. Πήγα στη Στεφ. Την αγκάλιασα τρομαγμένη και της είπα τα πάντα με λεπτομέρειες. Αν δεν της το έλεγα θα έσκαγα.
"Πλάκα κάνεις; Δεν το πιστεύω! Και σε έφερε μέχρι εδώ για να σιγουρευτεί ότι θα είσαι εντάξει;"
"Ναί.." της είπα και χαμογέλασα γλυκά.
"Οοο τι γλυκός!"
"Αχχχ...είναι."
"Άντε τι περιμένεις; Πάμε να φτιάξουμε τοστ!"
Πήγαμε χαρούμενες στην κουζίνα. Φτιάξαμε τα τοστ και τα φάγαμε. Ήμουν κουρασμένη και δεν είχα καθόλου όρεξη. Η Στεφ προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Ένιωσα κάπως. Δεν φοβόμουν για τον Κάρτερ. Σκεφτόμουν τα μάτια του όταν τον αντίκρισα. Ήταν αυτό που χρειαζόμουν εκείνη την στιγμή. Να τον αγκαλιάσω και να μην με αφήσει ποτέ. Την Στεφ την πήρε ο ύπνος καθώς χάζευε το κινητό της. Πήγα στο παράθυρο. Τον είδα να χαζεύει στο κινητό του. Τον χάζευα όλη την ώρα. Ήταν τόσο υπέροχος. Με κοίταξε και χαμογέλασε. Πήρε ένα χαρτί και έγραψε.
"Είσαι καλύτερα;"
Παίρνω και εγώ ένα χαρτί για να του γράψω.
"Κάπως."
Του απαντάω και μου χαμογελάει.
"Βλέπω η φίλη σου αποκοιμήθηκε."
"Καλά που το κατάλαβες."
"Μήπως θες παρέα."
"Άντε έλα."
Του είπα και από το παράθυρο βρέθηκε στο δωμάτιο μου. Μου χαμογέλασε. Τι υπέροχο χαμόγελο. Σε κάνει να τα ξεχνάς όλα. Νιώθεις ότι χάνεσαι και ότι δεν υπάρχει επιστροφή μέχρι κάποιος να σε ταρακουνίσει και να σου πει "ΕΕΕΕΕΕΕΕ ΗΛΊΘΙΑ ΞΎΠΝΑΑΑ. ΒΡΊΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΉΤΗ ΓΗ;". Αυτός ο κάποιος....θα είναι η κολλητή σου. Σε πολλούς έχει συμβεί. Πήγαινε ο Καμ να ανοίξη το στόμα του αλλά τον διέκοψα.
"Σςςςςς! Κοιμάται! Πάμε κάτω." του είπα ψηθιρίζοντας για να μην ξυπνήσω την Στεφ.
Αφού κατεβήκαμε κάτω τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα.
"Ποιος λες να ήταν αυτός που με κινυγούσε;"
"Λογικά θα ήταν κάποιος ο οποίος θα ήξερε ότι θα έφευγες.."
Μόλις το είπε αυτό πήγα στο ψυγείο. Με κοίταξε με ένα περίεργο ύφος και με ρώταγε τι κάνω. Έψαγα το ψυγείο και το είδα ελαφρός ακατάστατο. Βλέπω ότι είχα δυο πακέτα ζαμπον...το καινούργιο και το παλιό που είχα. Μα τι σκατά; Κοίταξα τον Καμ τρομαγμένη. Με πλησιάσε.
"Τι συμβαίνει;"
"Το ζαμπον ήταν εδώ. Εννοώ έχω δύο πακέτα ζαμπον. Το παλιό και το καινούργιο."
"Οπότε κάποιος ήθελα να βγεις έξω από το σπίτι..όμως ήξερε ότι θα έρθει η Στεφ σπίτι σου. Το είπες σε κανέναν;"
"Όχι...μόνο σε εσένα στην τάξη..."
"Στην τάξη;"
"Ναί..δεν θυμάσαι;"
"Θυμάμαι..."
Τον κοίταξα σιωπιλή.
"Θα μπορούσε να ήταν ο Κάρτερ.. Όμως ο Shawn μίλαγε με τον Κάρτερ την ώρα που ήσουν έξω.."
Σκέφτηκα...σε ποιον άλλον θα το είχα πει...αλλά δεν το είπα σε κανέναν. Θυμήθηκα το χαστούκι που έδωσα στον Λουκ..τι και αν... οοο Θεέ μου!
Carter's Pov
Τελείωσα την κλίση με τον Shawn. Σιγά μην σταματήσω το κόλπο μου. Μόλις αρχίσαμε. Τα χειρότερα έρχονται. Θα πάρω εκδίκηση από τον Κάμερον για αυτό που μου έκανε. Το κινητό μου άρχισε να δονείται. Κάποιος με πήρε τηλέφωνο.
"Ναί;"
"Κάρτερ το κόλπο πέτυχε. Η μικρή την πάτησε."
"Με κάνεις περίφανο. Τι έγινε;"
"Την κυνηγούσα και από τον φόβο της έπεσε και χτύπισε. Την παράτησα και την άφησα μόνη της."
"Μπράβο Λουκ. Μόλις αρχίσαμε."
~~~~~~~~~
Σόρρυ που άργησα να ανεβάσω το επόμενο!:(
Γιατί να πάρει εκδίκηση από τον Κάμερον;Ευχαριστώ για τα votes ✌☆
Σας λατρεύω ;*
YOU ARE READING
Best Mistake
FanfictionΗ Μία..ένα κορίτσι που δεν είναι σαν τις άλλες. Δεν της αρέσει να βγαίνει και τόσο πολύ. Μια μέρα συναντάει ένα αγόρι με το όνομα Cameron Dallas. Σιγά σιγά γνωρίζονται. Ερωτεύονται και δεν το παραδέχονται. Όμως υπάρχει και ένα πρόβλημα. Τι θα απογίν...