Best Mistake

Chapter 20

Cameron's Pov

Όλα καταστράφηκαν. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Έχει περάσει 1 βδομάδα. Δεν έχει ξυπνήσει. Η Στεφ μου είπε να πάω σπίτι γιατί χρειάζομαι ξεκούραση. Δεν ήθελα αλλά με πίεσε. Έφυγα από το νοσοκομείο και πήγα σπίτι. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο μπάνιο. Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Τα μάτια μου κόκκινα και πρυσμένα. Το πρόσωπό μου χλωμό. Είχα χάσει πολλά κιλά. Τόσο αδύναμος. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο. Το σώμα μου καιγόταν. Χαλάρωσα. Για λίγο. Η μητέρα μου ήξερε τα πάντα. Μου έφτιαξε το αγαπημένο μου φαγητό μπας και φάω. Άδιασα το πιάτο γρήγορα. Πεινούσα πολύ. Αλλά δεν είχα την όρεξη να κουνηθώ. Πήγα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τόσο μαλακό. Από τότε που η Μία είναι στο νοσοκομείο δεν πατάω συχνά το πόδι μου στο σπίτι. Δεν κάθομαι καν. Με πήρε ο ύπνος. Η ώρα ήταν 7. Fuck κοιμόμουν 6 ώρες. Ξύπνησα άλλος άνθρωπος. Εξωτερικά. Ντύθηκα και πήγα στο νοσοκομείο. Κανένα νέο. Μπήκα στο δωμάτιο της. Την αντίκρισα. Τόσο ήρεμη. Αδύναμη. Χλωμή. Αδύνατη. Πλησίασα και κάθησα στην καρέκλα δίπλα της. Κράτησα το χέρι της. Οι φλέβες τις φαινόντουσαν πολύ. Ήταν τόσο έντονες. Άρχισα να κλαίω. Δεν άντεξα. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο κρεβάτι της. Άρχισα να κλαίω με λιγμούς. Χάνω την αδυναμία μου. Ήταν η μόνη που είχα. Ο λόγος μου. Ο λόγος που ερωτεύτικα ξανά. Θυμήθηκα τον εφιάλτη. Έπρεπε να την πρόσεχα. Να μην την άφηνα. Μου λείπει η παρουσία της. Να γελάει. Ο ήχος του γέλιο της ακουγόταν σαν μελωδία στα αυτιά μου. Η αγκαλιά της. Υπήρχε ζεστασιά. Η καλή καρδιά της κουβαλάει πόνο. Ήταν καλή με αυτούς που έπρεπε να είναι. Για αυτούς που δεν την σεβόντουσαν ήταν απλά ένας άνθρωπος. Για εμένα είναι τα πάντα. Έφερε ζεστασιά σε έναν κόσμο τόσο κρύο. Ο γιατρός μπήκε μέσα και μου είπε να βγω από το δωμάτιο. Υπάκουσα και κάθησα σε ένα κάθησμα.

~~~~~~~~~

Είχε περάσει πολύ ώρα. Είμασταν εγώ, η Στεφ, η Μαίρη, η Τέσσα, οι γονείς της Μίας και ο Νας. Περιμέναμε να βγει ο γιατρός. Η μητέρα της ήταν αγχωμένη. Δεν άντεχα να την βλέπω έτσι. Περνούσε δύσκολα. Πήγα και την αγκάλιασα. Την χρειαζόταν. Προσπαθούσε να με ηρεμίσει όταν ένιωθα άσχημα με τον εαυτό μου που την άφησα. Της είχα ανοιχτεί. Χαίρομαι που έχω καλές σχέσεις μαζί της αλλά και με τον πατέρα της. Ο γιατρός βγήκε. Φαινόταν χαρούμενος.

"Σας έχω καλά νέα."

Όλοι τον κοιτάξαμε με ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα.

"Είναι πολύ δυνατή. Τα κατάφερε. Η ζωή της θα είναι φυσιολογική. "

Δάκρυα χαράς κήλυσαν από τα μάτια μου. Ένα μεγάλο βάρος μου έφυγε. Η αγάπη μου είναι καλά. Ήμουν τόσο χαρούμενος. Η Στεφ ζωντάνεψε. Ήταν τόσο κενή. Τόσο άδεια. Σαν εμένα. Σαν όλους μας.

"Μπορείτε να την δείτε."

Μας είπε και έκανα νόημα στην Στεφ να μπει να την δει. Μου χαμογέλασε και μπήκε χαρούμενη μέσα.

Stef's Pov

Η κολλητή μου τα κατάφερε. Ήμουν σίγουρη πως θα άντεχε. Αντέχει τα πάντα. Είναι δυνατή. Μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα. Ήταν ξύπνια. Την πλησίασα και την αγκάλιασα. Άρχισα να κλαίω. Το ίδιο και εκείνη. Ήταν χαρούμενη που μας είχε. Ήταν χαρούμενη που θα είχε φυσιολογική ζωή.

"Είσαι καλά.." της είπα

"Πιο καλά από ποτέ!"

"Δεν ξέρεις πόσο ανησυχίσαμε. Ειδικά ο Καμ. Με το ζόρι πήγαινε σπίτι. Ίσα ίσα πήγαινε για να κάνει μπάνιο!"

Γέλασε γλυκά με τα λόγια μου.

"Σ'αγαπάει πολύ."

"Και εγώ τον αγαπάω."

Είμαι χαρούμενη που βρίκε κάποιον που νοιάζεται για αυτήν. Είναι ευτυχισμένη. Μόλις βγει από το νοσοκομείο θα ξεσαλώσουμε!

Mia's Pov

Είμαι χαρούμενη που όλα πήγαν καλά. Που κατάφερα να ζήσω. Τα άτομα πιυ αγαπούσα ήταν εδώ. Μου λείπουν. Μου λείπει η καθημερινή μου ζωή. Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή, είναι αυτά που όταν χάσεις θα σου λείψουν περισσότερο. Μου λείπει το πρωινό ξύπνημα, η γκρύνια, το σχολείο. Ναί το σχολείο. Οι φωνές των καθηγητών, οι βλακείες που κάναμε στην τάξη, στο διάλειμμα, οι βόλτες. Ανυπομωνώ να βγώ από αυτό το μέρος. Το άνοιγμα της πόρτας με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

~~~~~~

Τατααααν
Καιρό είχα να ανεβάσω:(
Σορρυ κορίτσιαα
Δεν προλάβαινα 🙊
Άρχισαν τα διαγωνίσματα 😢
Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ ❤