YILDIZ #wattys2019

24.BÖLÜM "AŞK POPİLERLİĞE BAKMIYOR"

Ruelle - I Get To Love You

○●○●○●○●○●○●

Ciğerlerime zar zor dolan hava canımı yakıyordu. Üstelik ağlamam da buna eklenince bir hayli çekilmez oluyordu. İnsanın en ihtiyacı olan şey nasıl olur da canını acıtabilirdi? Acıtıyordu işte. Hem de çok acıtıyordu. Aynı Arda'nın yaptığı gibi.

Arkam da bir kıpırtı hissedince hızla arkamı döndüm. Arkamı dönmemle Arda'nın göğsüyle bakışmam bir oldu. Ne ara bu kadar dibime girmişti?
Hızla göğsünden iktirip kendimi bir adım geriye çektim. Şuan yakınlık istediğim en son şeydi. Gerçi iktirmemden pek faydalandığını söyleyemezdim. Sadece omzu geriye doğru gitmişti. Onu da anında eski haline getirdi ve bana doğru gelmeye başladı.

Zaten fazlasıyla koşmuştum ve astım krizine girmek üzereydim. Belki girmiş bile olabilirdim. Şimdi de heyecandan nefessiz kalıyordum. Ciğerim, sanki göğüs kafesimi kıracakmış gibi inip kalkıyordu. Ve lanet olmasın ki ilacım yanımda yoktu. Yine. Acaba evden ne kadar uzaklaşmıştım?

Ben bunları düşünürken Arda bana baktı ve iyice yaklaşıp sıkıca sarıldı. Niye bilmiyorum ama nefesimin daralması lazımken, Arda sarılınca düzene girmişti. Daha sakinleşmiştim. Yani ben değil deee.... nefesim sakinleşmişti.

Yav he he Damla. Ufak atta civcivler yesin.

Arda bana baktıkça yüzüne yumruğu gömmek istiyordum. Ama çokta güzel bakıyor kerata.

Kendine gel damla sen varken başka kıza gitti o.

Ama o bana sarılırken bunu yapamam ki. Arda beni bıraktı ve "yine her şeyi yanlış anladın değil mi salak?" dedi buruk bir şekilde. Neyi yanlış anlamıştım yine? Yine ne yapmıştım? Ayrıca bana salak demişti gözümden kaçmadı yani?

"Neyi yanlış anladım acaba! Basbaya gördüm o kızı! O kızın saçını başını yolucam!" dedim ve Ardanın kenarından geçmeye çalıştım ama önüme geçerek gitmemi engelledi. " Bir dinlesen beni" dedi sakin ve bezmiş bir ses tonuyla. "Ne dinliyim daha. Göreceklerimi gördüm ben" dedim bağırarak.

Allahım klişeye bak. Şu anda kusabilirim.

Arda derin bir nefes alarak gökyüzüne baktı. Sabrını sınıyordum sanırım. Bana baktı ve " damla bir dinle kızım ya! Yanlış anladın herşeyi. O kız benim küçüklük arkadaşım. Uzun zaman önce babasının işi yüzünden İtalyaya gitmek zorunda kaldılar. Tabi biz küçüktük o zaman. En fazla altı yaşındayızdır. Anlayacağın üzere biz bayadan beri görüşmüyoruz. Ee Zeynep bize geldi sadece annemlerle konuştu falan bunda büyütecek ne var anlamıyorum." dedi. İç sesim 'yav he he' bakışını atarken ben de gözlerimi kaydırmakla yetindim. Ayrıca bu kız Ardanın arkadaşıysa neden öyle bir fotoğraf attı ki. Arkadaştan çok sevgili gibi bir sarılmaya benziyordu. İnsan hiç arkadaşına sıkı sıkı mı sarılırdı. Araya bi mesafe koyardı yani.

"Ama o fotoğrafta hiç öyle gözükmüyordu" dedim çirkefleşerek. "Ne fotoğrafı?" dedi kaşlarını çatarak. Bir an da ciddileşince korkunç oldu haa.

Demek Arda'nında haberi yoktu. Yani habersiz bi çekimdi bu?
"Nasıl yaa?" dedim telefonumun şifresini girip galeriden o fotoğrafı açtım. Arda telefonu elimden aldı ve anlamaz bir şekilde ekrana baktı kaldı. Kaşlarını mümkünmüş gibi daha çok çattı ve kafasını sallayıp bana telefonumu verdi ve arkasını dönüp gitti. Nereye gidiyor bu yine. Tek başıma bıraktı beni ya. Öküz işte. Allahın öküzü.
Arda'yı takip ettim. Meraktan değil. Nerde olduğunu bilmediğim ve kaybolduğum için. Saçmalamayın tabiki korkmadım. Alakası yok yani korkmamın.

°·°·°·°·°·°·°
Zil çalınca koştura koştura kapıya doğru yürüdüm. Evet yürüdüm. Kapıyı açar açmaz Arda bana fırsat tanımadan konuşmaya başladı. "Zeynep',in naptığını öğrendim. Ne yapmış biliyor musun?" diye hararetli hararetli anlatmaya başladı. Bende onu dinliyorum meraklı meraklı tabi. "Zeynep, sırf seninle aramızı bozmak için yapmış. O fotoğrafları başka birisine çektirmiş. Yani kısaca bilerek çekmiş o fotoğrafı ve sana atmış seni kıskandırmak ve aramızı bozmak için. Sanırım çocukluk aşkıymışım" dedi.