Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli f...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizlik.
Karanlık odaya gömülü, sessizliğin hüküm sürdüğü anın ardından, sabahın ilk ışıkları perde aralarından içeri sızarak odanın içini aydınlatmaya başladı. Gözlerimi ağır ağır açtım, hala uykulu ve karmakarışık düşüncelerle doluydum. Yataktan kalktım, ancak dünün yorgunluğu hala bedenimi ağırlaştırıyordu. Odadaki ahşap zeminin üzerinde yürürken, güneş ışınlarının yavaşça artan sıcaklığı beni sardı, ancak içimdeki huzursuzluk devam ediyordu.
Yorgun bedenimi zorla kaldırdım ve banyoya ilerledim. Buğulu aynayı silerek yorgun yüzümü izledim. Koyu kahverengi saçlarımbelime kadar uzanıyordu. Şimdi ise kabarmış, elektriklenmiş ve kontrolsüzce yana yatmış bir haldeydi. Gözlerimin altındaki mor halkalar, uykusuzluğun izleri olarak gözümün önündeydi. Dün gördüğüm yaşlı adamın yüzüne benzettim yüzümü. Onun gibi yorgun görünüyordum. Onu hatırlayınca ürperdim. Onu gerçekten görmüş müydüm yoksa benzer biri miydi? Bu sorunun yanıtı hala belirsizdi, çünkü cesaret edip sormamıştım. Dünkü bulanık hatıralar, içimde tuhaf bir duygu bırakmıştı. Nasıl buraya geldiğimi hatırlamak, aklımda tuhaf bir sıkıntı yaratıyordu.
Ilık bir duş aldıktan sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladım. Kıyafet seçeneklerini düşündüm ve sonunda siyah bir elbiseye karar verdim. Bu elbise, boğazı sıkan, vücudu saran ve dizlerime kadar uzanan bir kesime sahipti. Kadife kumaşı, bu sadelikle mükemmel bir uyum sağlamıştı.
Uzun, düz, kahverengi saçlarımı arkadan ördüm. Gözlerimin kenarındaki hafif çilleri pudra ile hafiflettikten sonra siyah bir göz kalemi ile koyu kahverengi iri gözlerimi daha da belirgin hale getirmeye çalıştım. Gözlerimle ilgiliydim, çünkü işim gereği göz teması önemliydi. İnsanlarla konuşurken, özellikle gözlerinin içine bakmayı asla ihmal etmiyordum. Gözler, birinin duygularını ve niyetlerini açıkça ortaya koyabilirdi, usta bir yalancı bile olsam gözlerim bunu saklayamazdı.
