Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli f...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belli belirsiz hışırtıya benzer uğultu sesleri kulağıma geliyordu, gözlerimi açamıyordum, uyanamıyordum. Uzaklardan gelen uğultu sesleri kesildiğinde kendimi tamamen bıraktım. Bedenim adeta başka birinin kollarında sürükleniyordu. Uykuya, hiç olmadığı kadar huzurlu bir şekilde bırakılmış gibiydim.
Yavaşça derin bir nefes aldım. Gözlerimi açtığımda, karşımdaki beyaz tavana bir süre hiç hareket etmeden baktım. En son ne yaptığımı hatırlamaya çalıştım. Saatin kaç olduğunu veya nasıl yatağıma geldiğimi hatırlamıyordum. Etrafıma göz gezdirdiğimde, odada herhangi bir değişiklik göremedim. Üzerimde menekşe renkli saten geceliğim vardı, ne zaman üzerime geçirdiğimi hatırlamadığım.
Yatağımdan kalkıp gözlerimi ovuşturarak banyoya girdim. Üzerimdekileri çıkardığımda bir acı hissederekirkildim. Kolumda boylu boyunca uzanan pek derin olmayan çizikler dikkatimi çekmişti. Yeni gibi görünüyorlardı, emin olamıyordum.
Aynadan yüzüme baktığımda aynı izlerden sol şakağımda da olduğunu fark ettim. İnce bir kesikten hafifçe sızan kan yeni kurumuştu. Vakit kaybetmeden duşa girdim ve zihnimi yokladım. Hatırladığım en son anı, Liam ve diğerlerinin birini aramak için ormana doğru ilerlemeleri ve benim de peşlerinden gitmemdi. Sanırım sonrasında tökezleyip düşmüş olmalıydım, ancak neden hatırlamıyordum ki?
Duş sonrası siyah, bol kesim ince kumaş pantolonumu ve beyaz gömleğimi giydim. Saçlarımı dağınık bir şekilde topladım ve oval çerçeveli gözlüğümü taktım. Odadan çıkıp hızla merdivenleri inerek salona geldim.
Kapının yanında, Clark ve James'i gördüm. Henüz üniformalarını giymemişlerdi. Bahçeye doğru dönmüşlerdi, beni fark etmeseler de yanlarına yaklaşınca öksürerek ilgilerini çekmeye çalıştım.
