Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli f...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. KAPALI KAPILAR ARDINDA
Sessizlik ve huzur, aradığım iki temel şeydi. Ancak bulduklarım, yalnızca onlar değildi; aynı zamanda beklenmedik bir sır doluydu tüm o sessizlik ve huzur.
Owen ile bahçede konuşmamız üzerinden yalnızca iki gün geçse de onunla karşılaşmamak için neredeyse köşe kapmaca oynuyordum. Bir anda içimde beliren huzursuzlukla onunla konuştuğumda söylediklerimin üzerine gitmişti. Ancak elimde elle tutulur bir şey yoktu, odama bırakılan kağıt haricinde. Ve o, sanırım aklımı bulandıran ilk sırdı.
Sonbaharın tükenip yerini bir diğerine, soğuk ve buz kesici günlere bırakmasına az kalmıştı. Kışın tamamen etkin olmasına çok az vakit kala aşırı soğuklar artık kendini daha da belli ediyordu. İnsanın içine işleyecek kadar sert ve esintiliydi. Tek tük bahçeye çıkan klinik sakinleri birkaç gündür tesis içinde vakit geçiriyorlar ve özellikle şöminenin her daim yanmakta olduğu büyük salonu tercih ediyorlardı, ben de öyle. Bir arada kalmak dışında yapabileceğimiz farklı bir seçenek yok gibi görünüyordu.
Soğuğun etkisiyle bahçedeki çimler iyice solmuştu. Ağaçların çıplak dalları rüzgarın etkisiyle sallanıyordu. Tesisin eski yapısından kaynaklı, sert rüzgarın etkisiyle rahatsız edici takırtılar duyulmaya başlamıştı. Tesiste ise işler normal seyrinde devam ediyordu. Birkaç gündür tesis oldukça sakin bir hal almıştı. Ancak bu sakinlik, içinde rahatsız edici bir huzursuzluk barındırıyordu.
Kararmış bir havayla güne başladığımda, hızla hazırlanıp kendimi yemek salonuna atmak istemiştim. Merdivenleri inerken ismimi duyduğumda sesin geldiği yöne döndüm.
"Annabelle, günaydın."
Başhekim Sullivan bir elinde siyah deriden evrak çantası ve diğer elinde tekerlekli eski moda valizi ile tesis kapısının başında görünüyordu. Üzerinde daha önce görmediğim koyu renk kot pantolonu ve üzerinde kahverengi uzun ceketi vardı. Elindeki aynı renkten deri eldivenlerini parmaklarından çekerek çıkardı. Yüzünde soğuktan olsa gerek bir parlama ve kızarma görünüyordu. Burnunun ucu yüzündeki en kızarık bölgeydi. Kır saçları yağmurun etkisiyle damla damla suları barındırıyordu. Yine de yaşına göre yakışıklı diye düşündüm. Gülümsedim.
