Hoofdstuk 3

182 13 2
                                    

Eva pov

Haar woorden doen mijn hart breken in duizend stukjes. Een steek in mijn hart is het gevolg. 'Waarvoor?' vraag ik met een zachte stem. Sanne begint zachtjes te huilen. Ze is bang. 'Voor... Voor Alex...' antwoord ze zacht. Ze staart weer uit het autoraampje terwijl de tranen als regendruppels over haar wangen stromen. Ik schrik en sla mijn arm om haar heen en trek haar dicht tegen me aan. 'Je hoeft nergens meer bang voor te zijn.' Spreek ik de waarheid wel als ik die woorden uitspreek? Weet ik wel zeker dat Sanne veilig is? Weet ik wel zeker dat Alex en Jake haar niks meer zullen doen? Weet ik wel zeker dat Sanne mij vertrouwt? Duizenden vragen spoken door mijn hoofd, maar ik weet er geen antwoorden op. 'Ik ben gewoon zo bang dat het nog een keer gebeurd. Dat vroeger zich gaat herhalen,' zegt Sanne zacht door haar tranen heen. 'Ik bescherm je,' zeg ik zacht. Ze knikt. 'Ik beloof het,' zeg ik er snel achteraan. Weer knikt ze. Na nog een kwartier gepraat te hebben is Sanne rustig genoeg om naar buiten te lopen. Direct als ik naast haar sta pakt ze mijn hand stevig vast. Ik voel een warm gevoel door mijn lichaam stromen en glimlach. Dat heeft ze lang niet meer gedaan, maar het voelt goed als de het doet. Ze vertrouwt me, en dat doet me goed. Ik denk nog bijna iedere dag aan de dag dat ik haar bevrijdde. Hoe ze als een klein, doodsbang hoopje tegen een muur aan lag. Haar handen strak vastgebonden op haar rug, haar magere lichaam. De blauwe plekken en schrammen over haar hele lichaam... Ik herinner het me nog allemaal als de dag van gisteren, terwijl het al bijna een jaar geleden is. In de tussentijd heeft ze mij leren vertrouwen, heeft ze geprobeerd het verleden te vergeten, maar dat is onmogelijk. Dat weet iedereen, dat weet zij ook. Eenmaal binnen lopen we direct naar Mechels' kantoor. Sanne mag tegenwoordig in Mechels' kantoor blijven als Wolfs en ik moeten werken. Sanne vertrouwt Mechels een beetje, maar niet veel. Net genoeg om bij haar te blijven als Wolfs en ik moeten werken. 'Er is een nieuwe zaak. Marion zal jullie er meer over vertellen,' legt Mechels uit. Ik weet waarom Mechels Marion heeft gevraagd om het aan ons uit te leggen. Mechels wil niet dat Sanne het hoort. Wat de zaak ook is, het zal Sanne beschadigen, pijn doen, bang maken. Ik geef Sanne nog een dikke knuffel en loop dan achter Wolfs aan naar Marion. Met een steek in mijn hart hoor ik aan wat Marion ons vertelt over de zaak.



The most inportant thing in her life (NL)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu