The most inportant thing in her life (NL)

Hoofdstuk 18

Sanne pov

Verzwakt, moeizaam, open ik mijn ogen. Ik ben op mijn zij in slaap gevallen. Mijn handen tintelen pijnlijk door het strakke touw dat er al de hele tijd omheen zit. Het is gewoon niet eerlijk. Mijn enkels zitten ook heel strak aan elkaar vastgebonden, maar doen minder pijn dan mijn polsen doordat ik telkens op mijn handen lig als ik weer word.... Daar wil ik niet aan denken. Niet weer. Hard word de kelderdeur opengegooid. Moeizaam kijk ik op met mijn hoofd. Ik wil gewoon weten wie er nu weer naar beneden komt...

'Wil je nieuw gezelschap?' Alex houd iemand stevig vast in zijn armen. Het is een jonge vrouw, ik denk ongeveer even oud als Elena. Alex wacht niet op antwoord en duwt de vrouw naar beneden, de trap af. Ik kruip bang achteruit als de vrouw vlak voor mij tot stilstand komt. Met medelijden kijkt ze mij aan. Haar ogen zien er vermoeid uit. Ze is mager en ook haar handen zitten strak vastgebonden op haar rug. Haar enkels zitten ook aan elkaar vastgebonden. Ik staar naar haar bebloede enkels. Hieruit kan ik opmaken dat de vrouw al best lang vastgebonden zit. Alex komt de trap afgelopen. Hij geeft mij een harde trap tegen mijn rug aan.

'Dit is omdat je zus Jake in de gevangenis heeft gezet,' sist hij. Hij scheurt mijn kleren en trekt daarna zijn eigen kleren uit. Hij duwt me hardhandig op mijn rug.

'Stop!'