The most inportant thing in her life (NL)

Hoofdstuk 20

Eva pov

Na een halfuur met Elena gepraat te hebben over vroeger ga ik toch maar weer naar bed. De vermoeidheid heeft zijn tol van mij ge-eist. Met een vermoeide zucht ga ik onder de dekens liggen. Het doet me pijn om aan Sanne te denken. Sanne zal nu wel weer op de ijskoude grond liggen vol doodsangst. Vol angst om weer verkracht te worden. Helemaal alleen ligt ze daar... Zonder iemand die echt om haar geeft...

Sanne pov

'Wie... Wie bent u?' vraag ik zacht en beleefd aan de vrouw die inmiddels rechtop is gaan zitten. Ik tril over mijn hele lichaam van de angst en kou. 

'Ik ben Sarah...' antwoord de vrouw zacht. Ik kijk haar vragend aan. Een angstig gevoel bekruipt mij. Ik ben bang. Doodsbang. Het liefste wil ik nu gewoon naar huis, naar Eva, naar mijn zus... Naar degene die van mij houd. 

'Oké...' een zucht ontsnapt uit mijn mond. Ik wil hier weg, zo snel mogelijk. Ik wil de veilige armen van Eva om mij heen kunnen voelen. Ik wil me veilig kunnen voelen zonder bang te zijn dat ik weer word ontvoerd. Ik wil bij Eva blijven... Niet hier... Hier wil ik niet blijven, hier wil ik niet zijn. Nooit meer.