The most inportant thing in her life (NL)

Hoofdstuk 26

Eva pov

Amy komt weer de kamer inlopen en ik bedank haar wanneer ze weer wegloopt. Ik twijfel wanneer ik Sanne moet vertellen dat we een moeder hebben. Een moeder die hetzelfde heeft meegemaakt als Sanne, als mij...

Ik help Sanne om rechtop te gaan zitten en zet het bord bami op haar schoot.

'Zoveel honger heb ik ook weer niet hoor...' zegt ze zacht met een kleine glimlach. 

'Probeer maar te eten wat je op kan, goed?' Sanne knikt en eet een paar happen bami. Ik glimlach en kijk haar lief aan. 

'Moet je weer werken morgen?' vraagt Sanne zacht met een bange ondertoon in haar stem.

'Ik neem vrij voor je goed?' vraag ik lief en Sanne knikt. Na een kwartier heeft Sanne de helft van de bami opgegeten als ik zie dat ze vol zit.

'Je hoeft niet alles op te eten had ik gezegd toch?' vraag ik zacht en ze knikt langzaam.

'Ik hoef niet meer...' zegt ze zacht.

'Zal ik de rest maar opeten dan?' vraag ik met een lieve glimlach en Sanne knikt en geeft het bord bami aan mij. Ik geef haar het glas chocomel die ze in één keer opdrinkt. 

'Zo, jij had dorst zeg,' glimlach ik naar haar. Ze kijkt me verlegen aan en lijkt ineen te krimpen van angst.

'Sorry...' zegt Sanne heel zacht.

'Hey, er is niks ergs aan hoor,' probeer ik haar gerust te stellen.

'Ben je niet boos?' vraagt ze bang.

'Natuurlijk niet, gekkie. Hoe kan ik ooit boos op jou worden?'