The most inportant thing in her life (NL)

Hoofdstuk 6

Sanne pov

'Mag ik?' vraag ik zacht aan Eva. Ze knikt en ik loop direct naar Ilse toe. Eva praat nog wat met Mechels, maar daar schenk ik alweer geen aandacht aan. 'Sanne!' als Ilse mij opmerkt rent ze direct naar mij toe en slaat ze haar armen om mij heen. Ik val bijna achterover, doordat ik op mijn knieën zit en nog steeds erg zwak ben, maar ik kan nog net mijn evenwicht vinden en sla mijn armen om Ilse heen. 'Ik... Ik dacht dat je... Dood was...' snikt Ilse. Ik kijk haar aan en streel een verdwaalde pluk haar achter haar oor. 'Ik dacht ook dat jij dood was,' zeg ik zacht. Wolfs staat nieuwsgierig naar ons te kijken. 'Maar dat ben je niet,' een kleine glimlach siert Ilse's lippen. Ik glimlach en trek haar nog dichter tegen me aan. Ik voel Eva's hand op mijn schouder en draai me geschrokken om. 'Sanne? We mogen naar huis van Mechels.' Ik knik. 'Mag... Mag Ilse mee?' vraag ik zacht terwijl ik op sta. Ilse volgt mijn voorbeeld en gaat bang achter mijn been staan. 'Natuurlijk mag dat,' glimlacht Eva. 'Dankje,' zeg ik zacht. Ik leg mijn hand op Ilse's schouder. We lopen naar buiten. Eenmaal buiten pakt Ilse mijn hand stevig vast. Ik geef een zacht, geruststellend kneepje in haar hand. 

Na een kwartier autorijden komen we aan bij de Ponti. Eva en Wolfs stappen als eerste uit. Eva maakt Ilse's gordel voorzichtig los. Dan stappen we beiden uit. Als Ilse is uitgestapt pakt ze direct mijn hand weer vast. 'Willen jullie Chinees vanavond?' vraagt Wolfs als we eenmaal binnen zijn. Mijn ogen, ook die van Eva, beginnen te twinkelen. 'Je kent ons te goed,' zegt ze. Wolfs knikt en belt de Chinees. Ilse kijkt ondertussen nieuwsgierig rond. 'Kom, we gaan op de bank zitten,' zegt Eva als ze ziet dat ik even twijfel. Ik knik en we lopen naar de bank toe. Ik ga er als eerste op zitten. Ilse twijfelt even maar gaat dan toch naast mij zitten. Eva gaat expres op de andere bank zitten omdat ze merkt dat Ilse nog erg bang is. Ik glimlach naar Eva en ze glimlacht terug. 'Het komt goed,' zegt ze zo zacht zodat alleen ik het kan horen. Ik knik. Na het avondeten breng ik samen met Eva Ilse naar bed. Eerst wilde ze niet, maar uiteindelijk toch wel. Als ik zeker weet dat ze slaapt loop ik weer samen met Eva naar beneden.