TAKİPÇİ

19. Evre

   19. Evre - Yalancı Çocuk 

 Yaşadığımız çağda "aşktan öte" diye lanet bir şey vardır. Aşktan öte olan şey size istemediğiniz şeyler yaptırır. Severken kızdırırsınız. Kızarken seversiniz. Onun gözlerindeki yaş bile olmak istersiniz. Sorun şurada ki onun sizi üzmekten başka bir şey yapmayacağını bilememenizdir.

   (...)

 Şuan iliklerime kadar mutluyken David 'in bana bir oyun oynadığını bilmemek büyük bir hatamdı. Onun kollarında olmak harika bir histi fakat çekilir çekilmez karanlığa gömülmüştüm. Suratında ki ifade korkmama yol açıyordu. Dalga geçer gibi bir hali vardı. Oysa konuşmasından önce o kadar içten görünüyordu ki! İnce biçimli kaşlarımı yavaşça kaldırdığım an etrafımın erkeklerle sarılması bir oldu. Erkek demeyecektim affedersiniz. Piç diyecektim. 4 erkek etrafımda ağızları 1 metre açık bir şekilde kahkahalar atarken onları tanıdıklarımı fark ettim. Mason, Roy, Steve ve Hayden. Hepsi Ryan 'ın kardeşten de öte arkadaşlarıydı. David 'in de arkadaşlarıydı. Dalga geçmelerine bozulmamıştım. Aklı sıra Ryan 'a posta koyduğum için David yoluyla intikam almaya çalışıyor olabilirlerdi. Ama anlayamadığım bu okulda ne işleri vardı? Dördü de eski okulumda futbol takımındaydılar. Şuan pis sıralarda ders dinliyor olmaları gerekti. Hepsine kaşlarım çatık bir şekilde süzerken arkamdan gelen bir pisliğin sesini duyunca duraksadım. Hayır ya! Bu okulda da mı ondan kurtulamayacaktım? Arkamı yavaşça dönüp pis pis sırıtan Ryan 'a baktım. Koridora yayılarak trafiğin akışını bozduğumuz için koridorda olan bazı öğrenciler dolaplara yaslanmış bir şekilde bizi izliyorlardı. Derin bir nefes alıp Ryan 'ın konuşmasını beklemeye başladım. Ryan ellerini yana doğru açtı ve sevimli olmaya çalışarak konuştu. İçimden geçirdiğim küfürler arasına şu cümleyi de ekledim. ' Sevimli değilsin aptal kusmuk torbası! '

 '' Bebeğim. Senin için cilalı okulumuzla, Jane 'i terk ettim ve buraya geldim. David 'e zaafın karşı olduğunu düşündüm ve senin için sürpriz yaptım! Nasıl beğendin mi aşkım? '' dedi Ryan.

 Suratına o kadar sinirli bakıyordum ki her an yüzüne ahtapot gibi yapışıp parçalayabilirdim. Sakinleşmek ve saçma bir şey yapmamak için büyük bir nefes verdim.

 '' Dünyadaki en büyük "Pisliğin" sadece sen olduğunu kaç defa söylemiştim? '' dedim.

 Ryan, gülümseyerek David 'de dahil olmak üzere bütün arkadaşlarına baktı ve bana döndü.

 '' Sanırım bu ilk bebeğim. '' dedi cevap olarak Ryan.

 Hafifçe gülümsedim ve içimde dışarı vurmak isteyen sese kulak verdim.

 '' Jessie! Pisik Ryan 'a ders vermelisin. Minik pipisine felç edecek bir tekme at. Unutmadan gitmeden David 'e bak. '' diyordu tamamen haklı olan iç sesim.

 '' Ryan okulumuzda ki ilk dersini revirde geçireceğine üzüldüm. Ama o küçük pipine bunu yaptığım için daha üzgünüm! '' dedim ve sağ ayağımı sert bir şekilde geçirdim.

 Geçirdikten sonra Ryan 'ın neredeyse nefesi kesilecek gibi olurken arkadaşlarından da ' Oww! ' sesleri yükselmişti. Ryan yere doğru hafifçe çömelirken yavaşça yanından geçerken omzumun arkasından David 'e üzgün bir bakış atmayı ihmal etmemiştim. Önümü döndüm ve koridordaki öğrencileri aşarak yürümeye başladım. Birden Ryan 'ın sesi büyük bir sitemle koridorda yankılanmıştı.

 '' Pis Sürtük! ''

 Arkamı döndüm ve hiç yapmayacağım şeyi yapıp sol elimin orta parmağını ona gösterdim. Kafamı çevirdim ve hayal kırıklığıyla yürümeye devam ettim. David, onu zerre kadar bile takmayan arkadaşı için benimle oyun oynamıştı. Üzülmüştüm ama belli etmemeye çalışmıştım. Bu konuda başarılıydım sanırım. Bu kesinlikle sondu. Onu unutmaya başlasam iyi olurdu. İlk önce ağaç evdeki resimleri yakmakla başlardım. Sonra defterlerimde ki tüm David çizimlerini silerdim. En sona da aklımdan söküp çıkarmaya çalışırdım. En sonuncusu biraz uzun sürecek gibi!