Kian & Maria

21

Twee weken later...
Olivia
'Jongens! We gaan lekker naar het zwembad. Ik begin het strand zat te worden,' zegt Jason.

Niemand let echt op.
Maria en Kian zijn samen weg en Melvin is ziek geworden.

Ik zucht. We weten echt helemaal niets meer te doen; we hebben alles al gedaan dus had Maria bedacht dat zij samen met Kian wegging vandaag.

We zijn al naar Venetië geweest.
Ik zucht en kijk naar George die druk aan het appen is.
Het is vorige week uit gegaan.
Hij heeft een ander gevonden en dus gaat hij morgen naar haar toe. En niet een dagje, nee, twee hele weken omdat ze aan de andere kant van Italië woont.

Alleen Eloise reageert op Jason.
Enrico trouwens ook.

Kian
'Maria,' ik lig helemaal dubbel van het lachen.
Maria en ik zijn vandaag samen naar la belle gegaan. Het is een frans restaurantje.
Als we weer buiten lopen en door het stadje lopen waar we naartoe zijn gegaan trekt Maria me ergens mee naar toe.

'Hier hebben ze keileuke truien,' zegt ze en ze stapt een winkeltje binnen.
Na een halfuurtje in het winkeltje hebben gezeten heeft ze eindelijk een trui gevonden.

'Maria? Zullen we teruggaan?' Ik kijk Maria smekend aan.

'Tuurlijk,' zegt Maria. 'Of gaan we naar het zwembad?'

'Zwembad is wel leuk.'

Na een uurtje liggen we in het zwembad.

Maria hangt aan mijn rug omdat ze aan het uiteinde van het diepe bad niet kan staan vanwege haar wat kleinere lengte.

Ik zorg dat ze onder water zit en dan kus ik haar zachtjes.
'Ik hou van je,' zegt ze zachtjes als we weer boven water zijn.

Opeens horen we heel veel kabaal naast ons.
Het zijn Olivia, Eloise, Jason en Enrico.
'Jullie ook hier?' Eloise kijkt me vragend aan.

'Jazeker,' zeg ik tegen Eloise.

'Gevecht!' Roept Maria en ze duwt me zo onder water dat ze op mijn schouders zit.

Al snel zit Eloise op Jasons schouders en Olivia op Enrico's schouders. Het is zo zielig om te zien dat het uit is tussen George en Olivia.

Maria probeert Olivia van Enrico's schouders te duwen met succes.
Ze wint ook van Eloise.

Ik gooi haar onverwacht naar achteren en met hard gelach komt ze boven water.

'Die krijg je terug Kian,' zegt ze lachend en ze zorgt ervoor dat ik op haar schouders zit.
Het enige probleem is dat ze niet met haar voeten bij de grond kan dus zwemt ze naar een ondieper gedeelte.

Proestend en kreunend komt ze boven water, al snel val ik om omdat ze het niet kan houden.

'Jij toch maar bij mij?' Ik grijns naar Maria.

'Dat lijkt me een beter plan,' zegt Maria en ze gaat op mijn schouders zitten.

Eloise heeft het allemaal zitten volgen en ze lacht zich helemaal dood.

'Maria, Maria, Maria toch,' lacht ze en en ze gaat weer op Jasons schouders zitten.

Na een tijdje zwemmen besluiten we om naar het strand te gaan en daar verder te zwemmen.

Daar verteld Maria de uitslag van het bloedonderzoek.

'Ehm... de reden dat ik zo moe ben is omdat ik de ziekte van pfeiffer heb,' zegt ze zacht.

'Echt?' Eloise lijkt een beetje geschokt en ze geeft Maria een knuffel.

Ook Olivia geeft Maria een knuffel.
'Dus dat is ook de reden waarom ik nu ga slapen,' zegt Maria en ze staat op.

Maria
Als ik in bed lig belt mijn moeder.

'Hoi mam, met Maria.'

'Hallo, hoe is het daar?'

'Echt superleuk, alleen, ik heb pfeiffer.'

'Echt waar? Moet je dan niet naar Nederland komen?'

'Nee waarom?'

'Omdat je als je die ziekte heb gewoon beter thuis kunt komen.'

'Nee mam, ik blijf hier.'

'Oké, hoe gaat het met Kian en de anderen?'

'Kian en ik hebben weer verkering.'

'Serieus?'

'Ja.'

'Pas op dat hij je hart niet weer breekt.'

'Nee mam, ik kan echt goed voor mezelf zorgen.'

'Ik ga hangen lieverd.'

'Doei mam, tot over drie weken.'

'Doei lieverd.'

Als ik even naar het kamertje kijk van Olivia denk ik terug aan hoe het vroeger was.

Niemand heeft me ooit verteld hoe Lisanne is overleden. En eigenlijk hoef ik het ook helemaal niet te weten.

Al snel val ik in een diepe onrustige slaap.

Kort hoofdstukje dit keer.