Kian & Maria

27

Alexander
"En hoe zijn je ouders?" Olivia kijkt me vragend aan. We zitten gezellig samen in mijn stamcafé.

"Mijn ouders zijn best aardig, ik mag niet heel veel, maar ik ben dan ook de oudste en die moet het zwaarste verduren," zeg ik tegen Olivia.

Olivia glimlacht en doet haar prachtige roodblonde haar even goed. Haar groene ogen kijken me schattig aan. "Ik mag best veel van mijn ouders, maar mijn ouders wonen in Italië en ik ga binnenkort zelf op kamers," zegt Olivia.

"Wow, jij woonde dus in Italië," zeg ik verbaasd. Ik ben wel geïnteresseerd in dit meisje.

"Jazeker," zegt Olivia knikkend.

"En wat brengt jou hier naar Nederland?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Dat is een lang verhaal," zegt Olivia en ze verschuift even wat op haar stoel.

"Ik heb alle tijd dus je kunt het me gewoon zeggen," zeg dan maar tegen Olivia.

"Wil je alles er omheen ook weten?" Vraagt ze.

"Als je dat wilt vertellen, tuurlijk," zeg ik.

"Ik ben geboren in Italië, helemaal Italiaans dus. Ik ben wel twee-talig opgevoed. Dus Nederlands en Italiaans. Omdat ik wel familie in Nederland heb. Toen kreeg ik een beste vriendin; Maria. Ze is een half Italiaanse en een half Nederlandse. Ze spreekt vloeiend Nederlands en vloeiend Italiaans. Ze heeft mij nog heel veel Nederlands geleerd. Toen wij tien waren kreeg Maria een andere beste vriendin, Lisanne. Ik mocht Lisanne niet en dus deden Maria en Lisanne veel dingen samen. Maria kreeg een vriendje; Kian. Toen Kian uiteindelijk later voor Lisanne koos is Maria ingestort. Ze werd depressief en is met haar ouders naar Nederland vertrokken. We misten haar allemaal en daarmee bedoel ik; Kian, Melvin, George, Enrico, Lisanne en ik.
Toen kreeg Lisanne een auto-ongeluk waarbij ze op slag dood ging.
Kian die was er helemaal niet zo erg kapot van. Het gekke was; hij vond het erger dat Maria in Nederland was dan dat Lisanne dood was," verteld Olivia.

"Bizar," maak ik de opmerking.

"Zo'n anderhalf jaar later ging Kian naar Nederland. Zogenaamd voor werk, maar hij wilde Maria zoeken. Ondertussen kreeg ik verkering met George. Kian die had ons tot in de puntjes verteld wat er was gebeurd toen hij haar tegenkwam.
Even later kreeg ik een telefoontje van Maria, dat ze na haar examen, samen met haar beste vriendin naar Italië zou komen.
Wij natuurlijk helemaal blij. Je had Kians gezicht moeten zien toen hij dit hoorde.
We hebben zes weken heel veel lol gehad met de hele squad. Toen in de laatste week ontmoette George een ander meisje; Elina. Hij dumpte mij zonder pardon en kreeg met haar een relatie. Maar toen wilde Elina hem niet meer vanwege zijn opdringerigheid. Hij probeerde weer om mij terug te krijgen. Ik had daar geen zin in en ben toen samen met Kian naar Nederland gereisd om daar gezellig met Maria en haar vrienden, vriendinnen en school op te trekken. En van George af te zijn," vertelt Olivia verder.

"Wauw, wat een lang verhaal. Maria is toch dat meisje bij de rolstoel?"

"Haha ja, dat is Maria," zegt Olivia en ze lacht een vrolijke lach.

"Je hebt een gezonde lach," zeg ik grijnzend.

"Dat is fijn om te weten," Olivia kijkt me in de ogen aan. Ik in haar mooie smaragd groene ogen.

Opeens voel ik twee zachte lippen tegen de mijne. En ze zijn weer weg. Een fijn gevoel trekt door mijn lichaam.

"Uhh... sorry, dat was niet de bedoeling," zegt Olivia stotterend.

"Dat maakt niet uit hoor, ik vond het heerlijk," zeg ik en ik duw mijne zachtjes op de hare.

Olivia
"Alexander, niet doehoen," gil ik.

"Echt wel," zegt Alexander en hij kietelt me nog veel erger.

"Ik mag je niet meer," zeg ik en het lukt me te ontsnappen uit zijn sterke armen.

Alexander trekt een beteuterd gezicht.
"Hoe kan ik het goed maken?" Zegt hij daarna grijnzend.

"Kusjes," zeg ik.

Alexander begint mijn gezicht overal te kussen, vanaf mijn kin tot mijn voorhoofd. Hij eindigt bij mijn mond.
Een heerlijk gevoel van genot gaat door me heen.

Ik laat hem voorzichtig los. "Hebben we nu iets?"

"Jazeker," zegt Alexander en hij trekt me overeind van de grond in zijn appartement.

"Ik moet naar huis," zeg ik en ik loop naar de gang om mijn jas en schoenen aan te doen.

"Oh," zegt Alexander. "Zie ik je snel weer?"

"Tuurlijk," zeg ik en Alexander drukt heel kort zijn lippen op de mijne.

Ik loop snel zijn huis uit en fiets naar het huis van Emilie.