Kian & Maria

26

Olivia
Het is zo'n fijn gevoel om in Nederland te zijn.
Ik logeer tijdelijk bij Emilie, mijn nicht.

Ik zit aan de keukentafel na te denken.
George die wil me terug, ik ben geen hond. En het is ook zo fijn om bij Maria te zijn. Ze is de beste vriendin die ik ooit heb gehad.

Snel bel ik Maria op.

"Haai met Maria," hoor ik haar zeggen.

"Heei, met Olivia, hoe gaat het met jou?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Goed hoor, Kian kappen," zegt ze.

Ik moet lachen.
"Wat is er?"

"Kian doet een beetje vervelend," zegt Maria ook lachend. Ik hoor haar moeder iets vaags zeggen.

"Zullen we een keer afspreken?" Ik frons mijn voorhoofd.

"Ja, leuk, wanneer kan je?" Zegt Maria opgewekt.

"Vanmiddag?"

"Ja, leuk, meiden onder elkaar?"

"Zonder Eloise, ik heb zin om gewoon alleen met jou af te spreken," zeg ik er nog bij.

"Ja tuurlijk, je moet me wel duwen. De dokter heeft gezegd dat ik meer rust moet houden dus ik moet rolstoelen," zegt Maria zuchtend.

"Dat komt wel goed," zeg ik.

"Bij de supermarkt?"

"Of course."

"Tot zo, vijf uur hea? KIAN!"

"Ja," zeg ik nog snel voordat ik ophang.

"Doei," hoor ik Maria nog net zeggen.

Ik leg mijn mobiel neer en denk even na. "EMILIE, IK BEN EVEN WEG," roep ik als ik in de gang sta om te vertrekken.

Maria
"Neehee Kian, ik ga even weg," zeg ik zuchtend als Kian me kietelt.

"Oké oké, tot straks," zegt Kian en hij loopt naar mijn slaapkamer.
Ik doe mijn schoen aan en aan de andere voet doe ik twee sokken over elkaar heen.

Ik duw de rolstoel vooruit tot ik bij de supermarkt ben. Olivia staat er al.
"Haai," zeg ik.

"Haai," zegt Olivia en ze pakt de handvatten van mijn rolstoel.

"Hoe bevalt het in Nederland?" Vraagt Maria geïnteresseerd.

"Ik vind het echt leuk hier! Italië mis ik maar een klein beetje. Mijn ouders vooral," zegt Olivia met een beetje heimwee in haar stem.

"Ik snap dat je hen mist. Ik ga mijn moeder ook missen als ik samen ga wonen met Kian," vertel ik aan Olivia.

"Logisch, het is sowieso wel lastig om het ouderlijk huis te verlaten," zegt Olivia en ze zet de rolstoel stil.

"Uh... hai dames, zijn jullie een beetje bekend hier?" Een blonde jongen met felblauwe ogen kijkt ons grijnzend aan.

"Ja, waarom?" Zeg ik onverschillig tegen de jongen.

"Jullie keken zo rond van; ik herken het hier niet," zegt de jongen. "Ik ben trouwens Alexander."

"Eh... O-olivia...," stottert Olivia.

"Ik ben Maria," zeg ik. Als we een tijdje hebben gepraat met de jongen merk ik dat ik heel moe ben. "Ik ga naar huis," zeg ik tegen Olivia.

"Ja tuurlijk, moet ik meelopen?" Olivia kijkt me bezorgd aan.

"Nee hoor, het is niet heel lan," ik kijk Olivia ondeugdend aan. "Ga jij maar lekker met Alexander flirten," zeg ik daarna fluisterend.

Drie weken later...
Het voelt gek om weer te lopen na een tijd niet lopen, maar ik kan het weer.
Kian en ik zijn druk bezig met het huis.

Olivia gaat bijna op kamers wonen want het schooljaar is weer begonnen.

Olivia
Ik pak mijn tas en ga op het bankje zitten bij de grote vijver.
Ik stuur Alexander een sms'je

Aan: Alexander
Van: Olivia
Hii Alex, heb je vandaag zin om samen wat te gaan doen?
Kusjes van Olivia

Ik krijg binnen vijf minuten een sms'je terug.

Aan: Olivia
Van: Alexander
Hee Olivia,lijkt me echt heel leuk! Zie ik je bij het bankje bij de grote vijver?
Over tien minuten ben ik er. A

Aan: Alexander
Van: Olivia
Jaah, daar ben ik nu ook ;)
Tot zometeen, xxO

Aan: Olivia
Van: Alexander
Tot zoo :)

Ik geniet van de zon en ga met mijn ogen dicht tegen de rugleuning van het bankje zitten.

"Heei, Olive," hoor ik opeens een schorre mannenstem.

Ik doe mijn ogen open en kijk recht in de felblauwe ogen van Alexander.

"O, hi," zeg ik.

"Zullen we wat gaan drinken bij 'Carry's Coffee' ?" Alexander kijkt me lachend aan.

"Ja leuk!" Zeg ik als antwoord en sta op. Alexander is zoveel leuker dan George.

Alexander komt naast me lopen en slaat schattig een arm om me heen.

"Je hebt een getinte huid, waar kom je eigenlijk vandaan?" Alexander kijkt me vragend aan.

"Ik kom uit Italië, mijn moeder komt uit België en daarom heb ik roodblond haar in plaats van de donkere Italiaanse kleur," vertel ik aan Alexander.

"Aha, heb je broertjes of zusjes?"

"Ik ben enig kind," zeg ik.

"Lijkt me rustig, ik heb drie zusjes en drie broertjes. Een drukte," zegt Alexander lachend.

"Dus je bent de oudste thuis?"

"Jazeker, mijn oudste zusje, Fabiënne die denkt soms dat ze slimmer is dan ik, maar dat is niet het geval," zegt Alexander.