Kian & Maria

25

Maria
Een dag later...
"Waar gaat Kian naar toe?" Eloise stormt de woonkamer binnen.

"Naar de supermarkt, hij wilde iets voor me halen omdat ik mijn been naar de klote heb getraploopt," zeg ik.

"Wat dan?" Eloise kijkt me vragend aan.

Ik haal de sprei van mijn benen en laat zien wat ik heb gedaan. Door die stomme trap.

"Je hebt je been gebroken?" Eloise kan haar lach bijna niet inhouden.

"Kappen, het is gelukkig maar een klein scheurtje dus ik zit er niet zo heel lang aan vast," zeg ik zuchtend.

"Dit komt zo op het verkeerde moment," zucht Eloise en ze gaat naast me zitten op de bank.

"Vertel," zeg ik.

"Nou, dat mag ik eigenlijk niet zeggen, je kunt trouwens wel bij Kian op de stang," zegt Eloise dan.

"Dat is dan geregeld," zeg ik en ik ga zitten.

"Doe voorzichtig en doe niet teveel," zegt Eloise dan.

"Maar ik kan niet zo heel goed lang stilzitten," zeg ik zuchtend.

"Je doet het toch maar," zegt Eloise.

Ik pak mijn krukken en ik hink naar de keuken.

"Wat wil je drinken?"

"Thee, als je dat hebt," zegt Eloise en ze loopt achter me aan naar de keuken.

Ik doe snel water in de waterkoker en ga op de bank zitten.

"Hoe staat het met jou en Kian?"

"Goed, heel goed zelfs, echt extreem goed," zeg ik.

"Mooizo, ik ben blij voor je. Gisteren had ik een date met Jason, wat niet zo goed verliep. Op het laatste kregen we ruzie," zegt Eloise en een snik verlaat haar mond.

"Zeg dat dan meteen," zeg ik en ik geef Eloise een knuffel.

Als we een kopje thee op hebben komt Kian binnen.

"Ha lieverd," zegt hij schattig en hij drukt een kusje tussen mijn wenkbrauwen.

"En Eloise," voegt hij er aan toe als hij Eloise ziet.

"Gaan jullie mee?" Eloise kijkt ons vragend aan.

"Tuurlijk," zeggen Kian en ik in koor.

Met zijn drieën lopen (hinken) we naar buiten naar de garage.

"Kian, ik ga bij jou op stang," zeg ik en ik ga zitten als Kian zegt dat het kan.

We fietsen Eloise achterna naar het park.

Ik leun tegen Kians borst aan en Kian die heeft zijn neus in mijn haren geduwd.

"Je haren ruiken lekker," zegt hij.

Ik lig helemaal dubbel om zijn opmerking, ik val serieus bijna van de fiets af.

"Wat is dat nou weer voor een opmerking, onder het fietsen," zeg ik lachend.

"Mag ik dat niet zeggen?" Kian kijkt heel verbaasd.

"Tuurlijk wel, het kwam er alleen heel raar uit," zeg ik.

Als we de fietsen geparkeerd hebben pak ik mijn krukken en hink door het gras.

"Dat gaat toch helemaal niet lukken," zegt Kian. "Kom maar op mijn rug."

Eloise loopt voor ons en neemt flinke passen.

"Eloise wat loop je hard," hijgt Kian.

"Jij moet gewoon niet zo sloom lopen," grapt Eloise en ze gaat wat zachter lopen.

In de verte zien we een picknickkleed, Olivia zit erbij. "Oliveee," roep ik en ik geef Olivia een dikke knuffel.

"Riaaaa," roept ook Olivia.

"Wat heb je met je been gedaan?"

"Zit scheurtje in," zeg ik.

"Mag ik erop schrijven?" Vraagt Olivia.

"Tuurlijk," zeg ik en ik ga zitten.

"En ik mocht helemaal niet," zegt Kian beteuterd en hij gaat helemaal aan de andere kant van het kleed zitten.

"Jij ook hoor," zeg ik en ik haal een zwarte stift tevoorschijn.

Terwijl Olivia, Eloise en Kian mijn gips versierem eet ik snel alle chocolade op die op het kleed liggen.

"Waar is de chocolade?" Roept Olivia als ze het bakje wil pakken.

"Geen idee," zeggen Kian en Eloise in koor en ze kijken verbaasd.

"Maria?" Olivia kijkt me uitdagend aan.

"Ja, wat is er?"

"Heb jij de chocolade opgegeten?"

"Nee, hoe kom je er bij?"

"O nee, grapje laat maar," zegt Olivia terwijl ze me boos aankijkt.

Ze tovert een reep uit haar tas die ze samen met Eloise en Kian deelt.

"En ik dan?" Roep ik verbaasd en ik probeer boos te kijken.

"Jij hebt al genoeg op," zegt Olivia en ze neemt een hapje chocolade.

Na de picknick gaan we nog langs de vijver om de eenden het overgebleven brood te geven. Ik bedoel. Eenden hebben ook wel eens zin in brood.

Dit is alweer Hoofdstuk 25.
Binnenkort ga ik dit boek afronden, ongeveer tot Hoofdstuk 30 en begin ik aan deel 2, die heet ook Kian en Maria, maar dan wel duidelijk aan gegeven dat het deel twee is.
In deel twee maak ik een tijdssprong.
Van ongeveer twee jaar, of meer, of minder.