SHE'S MINE.ONLY MINE [PUBLISHED Under Life Is Beautiful (LIB)]

CHAPTER LXXXII. |LAST CHAPTER|

CHAPTER LXXXII

“I’m embarrassed that you see that, it supposed to be private.” Nagitla si Lixien sa walang emosyong boses na iyun.“ But your presence surprised me” Hindi siya makagalaw sa pagkalupagi niya pagkaparinig ng boses nito pero kusang gumalaw ang katawan niya para lingunin ito.

At nang magtama ang tingin nila pakiramdam ni Lixien ay lalo siyang gininaw sa tinging ipinupukol nito sa kanya.

“C-Clyde” Lixien, medyo pumiyok pa nitong sabi at walang katapusang pagtulo na naman ng luha nito.  Unti-unti itong tumayo at sa mabibigat na hakbang ay naglakad papalapit dito.

Parehas silang hindi inaalais ang tingin sa isa’t-isa. Pero hindi gaya ni Lixien na halos namumugto na ang mga mata sa pag-iyak ay wala ni isang emosyong ipinapakita si Clyde.

Nang tumigil si Lixien sa harapan nito ay hindi nito mapigilan ang pagtulo na naman ng mga luha niya “C-Clyde” Banggit nito. Napakagat ito ng labi at pilit na pinipigil ang pag-iyak. “I know I’ve been wrong all this time” kumawala na naman ang paghikbi nito “And I’m sorry. I’m so sorry----

“I’m not interested on what you’re going to say” Nanlaki ang mga mata ni Lixien pagkapakinig sa sinabi nito at tumigil din ang pagpatak ang luha niya kasabay ang tila lalong pagsakit ng kirot sa dibdib niya. “W-What” halos walang boses na lumabas sa bibig nito.

Tila nanghina ang mga tuhod ni Lixien sa sinabi nito at napasalampak siya sa sahig at umiyak ng husto. “N-No, please Clyde. I know this is my entire fault but please… don’t say that. I know I hurt you so much and I’m willing to do anything, just forgive me please” Panay ang yug-yug ng balikat nito sa walang tigil na pag-iyak nito “Please, please Clyde…Please, forgive me. I’m sorry…” tila hinang-hina na ito sa pag-iyak “… I’m sorry” 

Naupo si Clyde para pumantay dito.

Naramdaman ni Lixien na may kung anong bagay ang lumapat sa balikat niya at yun ang coat na suot ni Clyde, dahilan para mapatingin siya dito.

Napapitlag pa si Lixien ng hawakan ni Clyde ang pisngi niya at pahidin ang luha niya “How long have you been crying. Is it because of me?” Sa napakasinsero nitong tinig. Wala na dun ang kaninang walang emosyon nitong mga mata at pumalit ay ang maamo nitong tingin. “I never wanted you to cry”

Napakunot ang nuo ni Lixien at umiyak na naman. Bigla naman itong kinabig ni Clyde payakap at duon lalong lumakas ang pag-iyak ni Lixien.

“Sssshhhh” Clyde. Habang yakap ito ng mahigpit “I’m not interested on what are you going to say because whatever it is It won’t change my mind to still want to spend the rest of my life with you. Damn the past, I don't care if my heart gets broken. You're worth it. And I'd rather have my heart broken than to stop loving you. I love you until my last breath Lixien it never change and will never be.” Lalong humagulhul si Lixien sa bisig nito.

Kumalas si Lixien sa pagkakayakap nito at tiningnan ito sa mga mata “I love you so much Clyde.” Lixien, sa pagitan ng pag-iyak nito.

“It’s Yam” Clyde, Sabay ngiti nito “I’m still yours and You. Are. Mine. Always remember that”

Umiiyak paring napayakap muli dito si Lixien.

  

“You’ve been very clingy on me Yam” Natatawang sabi ni Clyde nang mahiga si Lixien sa lap nito. Nakabihis na ngayon si Lixien ng white polo shirt ni Clyde na sobrang haba sa kanya.

“Because I’m cold” nakatawang sagot ni Lixien.

Napunta naman ang isang kamay ni Clyde sa buhok nito na medyo basa pa habang ang isang kamay nito ay nakapatong sa tiyan ng dalaga.