My Teacher

Deel 11

Voor ik het weet struikel ik over de poot van een tafel. Ik knijp mijn ogen dicht en wacht vol plezier op het moment dat ik de vloer lekker kan knuffelen, maar die komt er helemaal niet.

Het enige wat ik voel zijn twee armen om me heen die me tegen zich aandrukken. Verbaasd kijk ik omhoog (ik ben namelijk een van de kleinsten van de hele jaarlaag en degene die me vast heeft is wel anderhalf hoofd langer) en daar zie ik het gezicht van meneer Struik. Ik schrik een beetje, zijn hoofd was dichterbij dan verwacht. Hij staat zo dichtbij dat ik zelfs zijn lekkere parfum kan ruiken.

Ik staar hem bijna aan, in zijn mooie blauwe ogen die me nu pas opvallen, ze zijn bijna nog mooier dan die van Mark. Hoe kan het dat het me nu pas opvalt!

Ik vind het eigenlijk best wel fijn hoe hij me vastheeft.. Wacht, zo mag ik niet denken! Hij is mijn leraar!

Snel ruk ik me lus uit zijn soort van omhelzing en ik sprint bijna het lokaal uit.

Ik was zo verward dat ik zelfs vergat hem te bedanken. Nouja, dat moet dan de volgende keer maar, als ik tenminste nog naar zijn lessen durf.