Deel 25

63 7 3
                                    

Hij loopt naar binnen en dan gooit hij me neer. Ik verwacht dat ik hard op de grond zou vallen, maar dit is niet het geval. Het lijkt op een dikke deken ofzo. Ik wil meteen opstaan om weg te rennen, maar de man heeft een kaars aan gestoken en dan zie ik dat ik me op een matras bevind.

Langzaamaan dringt het tot me door wat deze man van plan is. Dit matras ligt hier echt niet zomaar. Hij pakt touwen van een haak aan de wand en maakt mij vast aan andere haken aan de wanden van de hut. Ondanks veel tegengestribbel van mijn kant lukt hem dit. Mijn armen liggen gespreid en mijn benen ook.

Ik weet al dat nu niks meer kan. De touwen zijn vrij dik dus ik kan ze niet gauw kapot trekken ofzo. Vervolgens pakt hij een scherp mes en loopt op me af. Ik ruk aan de touwen uit angst maar natuurlijk gebeurt er niks.

'Rustig maar, ik doe je geen pijn zolang je braaf bent.'

Hierna komt hij dichterbij en snijdt mijn kleuren kapot met het mes waardoor de stukken stof naast mijn lichaam vallen. Hij begint me overal te betasten. Aangezien het toch geen zin heeft om tegen te werken, hou ik me maar stil en probeer ik mijn gedachten te verzetten naar leuke dingen. Mijn hond Karel bijvoorbeeld.

De man kleedt zich uit, op zijn bivaksmuts na, en gaat bovenop me liggen.

'Stop alsjeblieft, ik ben nog maar 15.'

'Mooizo. Kan ik je meteen leren hoe het leven in elkaar zit hoer.'

Ik neem maar weer dezelfde tactiek als eerder aan en onderga alles. Wanneer het voorbij is maakt hij me los en doet me weer een blinddoek om. Ik hoor dat hij de deur van de hut opendoet en me meesleurt naar buiten. Meteen voel ik de pijn nog erger als ik loop. Hij sleurt me ruw mee terwijl ik snel achter hem aan strompel. Wat is hij nu weer van plan?

My TeacherWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu