My Teacher

Deel 30

'Mag ik Chelsea even lenen?'

'Nee!' Roep ik voor de docente zelf iets kan zeggen.

'Ja hoor, graag zelfs aangezien ze mijn les nogal slaapverwekkend lijkt te vinden.'

Thanks, nu hou ik nog meer van de lessen Nederlands.

Ik blijf haar met een chagrijnige kop dodelijk aan staren in de hoop dat ze dood neervalt, maar helaas. Jammer dat ik geen lasers in mijn ogen heb.

'Komt er nog wat van?' roept ze door de klas terwijl ik haar als een dooie blijf aanstaren.

'Je gaat nu met meneer Struik mee of je kan je gaan melden.' roept het wijf nu met een roodaangelopen hoofd.

'Ok, jij je zin.'

Ik pak mijn tas die nog steeds op mijn tafel ligt en loop richting de deur terwijl ik ondertussen nog kotsgebaren maak naar Mark die daardoor in de lach schiet.

Meneer Struik staat me met een tevreden gezicht aan te kijken.

'Je denkt toch zeker niet dat ik met JOU meega he?' zeg ik terwijl ik hem vuile blikken toewerp.

Ik smijt de deur achter me dicht en loop richting de conciërge. Achter me hoor ik hem nog net hard genoeg 'wat?' stamelen. Lekker voor hem.

Ik hoor zijn zware voetstappem dichterbij komen, maar negeer het en blijf op hetzelfde tempo doorlopen.

Dan voel ik zijn hand die mijn pols stevig omklemt.

'Nu ga je mee!' buldert hij door heel de gang, waarna hij op iets lager volume zegt dat dit niks tussen ons is, maar dat hij mijn vertrouwenspersoon is.

O mijn god. Waarom doen ze me dit aan? Eerst had ik een vrouwelijke vertrouwenspersoon, maar die is weggegaan.

'Dat dacht ik dus niet, ik zoek wel een andere.'

Zonder me nog een blik waardig te gunnen, sleurt hij me aan mijn pols mee naar een gesprekskamertje. Daar draait hij met een sleutel meteen de deur op slot.

'Klootzak, laat me hieruit!'

'Nee, eerst ga jij me dingen vertellen.'

'Zoals?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen.

Hij negeert het en blijft voor een paar seconden nauwlettend aanstaren. Eigenwijs staar ik terug.

'Zoals je familie en je thuissituatie.' Mijn ouders dus. Ik heb hier dus absoluut geen zin in. Wat denkt hij trouwens met zn kutkop. Letterlijk. Hij heeft namelijk een kaal plekje waar haren zouden moeten zitten, precies in die vorm.

'Waarom zou ik?'

'Omdat we hier net zo lang blijven tot je alles verteld over je thuissituatie en jezelf.'

Wat een klootzak. Is dit niet chantage? Hmm. Dan mag ik aangifte doen tegen hem. 😈

'Hoe gaat het thuis?'

'Goed'

'Hoe is je thuissituatie?'

'Goed'

'Met wie woon je thuis?'

'Met degenen die daar ook wonen.' Jup. Lekker kinderachtig bezig 😅

'Jij bent echt onmogelijk weet je dat?'

Goh, je meent het.

POV Jeroen

Ik snap niet waarom ze niet de waarheid vertelt. Ik weet heus wel dat haar ouders zijn omgekomen bij een ongeluk. Er bestaan kranten en internet you know. 😏