My Teacher

Deel 8

Als de bel gaat loop ik meteen naar Mark zodat ik zeker weet dat ik niet alleen het scheikundelokaal in hoef.

Terwijl we richting het lokaal lopen zeggen we de raarste dingen tegen elkaar, we zeggen ze niet te hard want als iemand anders dit hoort verklaren ze me voor gek, als ze dat nog niet deden.

Naar mijn mening zijn we al veel te snel bij het lokaal. Voordat we naar binnen gaan haal ik nog een keer diep adem, daar ga ik dan, de hel in. Mark kijkt me een beetje raar aan dus loop ik maar snel achter hem aan het lokaal in.

We lopen richting onze bijna vaste plek achterin, maar Julien zit er nog niet. Normaal zit hij altijd als een van de eersten in het klaslokaal, apart... Misschien dat hij ziek is ofzo.

Ik pak mijn spullen uit mijn tas en dan dringt pas tot me door dat ik het tot nu toe overleefd heb, wat een wonder zeg! 'Ik wil graag beginnen met de les' roept meneer Struik.

Bij het horen van zijn stem krijg ik een raar gevoel in mijn buik. Ik probeer het te negeren wat nog wonderbaarlijk goed lukt.

Langzaam dwalen mijn gedachten af naar later, als ik al dertig ben. Hoe zal mijn leven er dan uit zien? Ik hoop later wel kinderen te krijgen, maar ik wil ook een full time baan. En een man, het liefst een beetje zoals...

'Chelsea, let je op?'

'Huh?'

Mark schuift zijn boek naar me toe en wijst een plek aan, wat ik blijkbaar moest voorlezen. Ik voel het bloed al naar mijn wangen stijgen en verschuil mijn gezicht zo goed als het kan achter mijn rode haren. Ik lees het kleine stukje tekst van vijf regels voor, wat eerder op gemompel lijkt, maar wat boeit mij het.

Ik heb toch niet gevraagd of ik mocht voorlezen?

'Waar zit jij met je gedachten?'