My Teacher

Deel 33

'Ben je al een keer naar het ziekenhuis geweest?' vraagt Stefan terwijl we samen de hond uitlaten.

'Nee ik denk dat het daar nog een beetje te vroeg voor is, zoveel zal er nog niet te zien zijn.'

Stefan weet nu elk detail van de avond van het schoolfeest en de gevolgen hiervan. Hij reageerde gelukkig erg goed en wil me ermee helpen.

Zwijgzaam lopen we door. Per ongeluk raken onze handen elkaar waarna hij de mijne vastpakt. Onze vingers zijn verstrengeld in elkaar wat me een erg fijn gevoel geeft.

Hoe fantastisch zou het wel niet zijn als ik samen met hem verder kon gaan?

'Zullen we even op dat bankje gaan zitten?' haalt hij me uit mijn gedachten.

'Uhh ja is goed.'

We lopen naar het houten bankje en gaan erop zitten. Ik staat naar de zeer interessante grassprietjes totdat er een kuchje ontsnapt uit zijn mond. Meteen is al mijn aandacht weer op hem gericht en we kijken elkaar aan.

Wat in werkelijkheid misschien 3 seconden duurt, voelt voor mij als jaren. Uiteindelijk opent hij zijn mond en rollen de woorden er in sneltreinvaart uit: 'Misschien is dit niet helemaal het juiste moment en ik zal het volkomen snappen als je antwoord niet is wat ik hoop dat het is, maar zou je weer een relatie met mij aan willen gaan?'

Ik kijk hem verbaasd maar vooral heel erg blij aan.

'Wat er is gebeurd heeft niks met jou te maken. Ik ben nog helemaal smoor op je en zou niks liever willen dan een relatie met jou.'

Zijn gezicht begint helemaal te stralen waardoor ik me nog vrolijker voel.

We draaien nog iets meer naar elkaar toe en langzaam komen onze gezichten dichterbij elkaar. Nog 15 centimeter... nog 10... Eindelijk strelen zijn lippen de mijne. Zijn hand legt hij op mijn gezicht terwijl hij me toegang vraagt met zijn tong.

Op dat moment voel ik dat we niet langer alleen zijn. Stefan lijkt het ook te voelen, want we beëindigen tegelijk onze eerste zoen in tijden. Als ik opkijk zie ik ook wie het is.

Het verbaasd me eigenlijk niet eens om meneer Struik hier te zien. Kwaadaardig kijk ik hem aan waarna hij wegloopt.

'Wie was dat?' vraagt Stefan op een aparte toon.

'Oh, dat is mijn vriend.' zeg ik op een pesterig toontje.

'Wat?!' De boze blik die verschenen verdwijnt meteen weer als hij mijn gezicht ziet. 'Kuttrut.'

'Hou ook van jou hoor schatje'

Snel trekt hij me weer naar zich toe om de zoen te hervatten. Hoe heb ik ooit zonder hem kunnen leven? Een warm gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. Wat hou ik toch onvoorstelbaar veel van deze jongen.