My Teacher

Deel 4

'Karel, ik ben thuis!' roep ik. Mijn hond Karel komt vrolijk op me afgerend.

Ik geef hem een knuffel terwijl ik mijn schooltas in de gang dump. Met Karel in mijn handen loop ik richting de keuken.
Het is al bijna vijf uur, tijd voor het eten van Karel. Ik doe 25 gram hondenvoer in zijn voerbak en kook daarna eten voor mezelf. ik heb besloten om iets simpels te doen. Gewoon boontjes met aardappelen.

Terwijl ik wacht tot het eten klaar is, loop ik langs de boekenkast. Mijn oog valt op het zilveren fotolijstje. Mooie herinneringen komen terug. Mijn vader die me op de schommel duwt en mijn moeder die er dan bij stond en foto's maakte. Of toen we op de markt in de stad een ijsje gingen eten en daarna in de fontijn sprongen die daar staat. Ik kan het me zo goed herinneren dat het lijkt alsof het giseren was in plaats van ruim 10 jaar geleden.

Ze zijn twee jaar geleden overleden en sindsdien woon ik hier alleen, onder toezicht van mijn tante die eens in de week langskomt. Ik mis mijn ouders nog elke dag, maar ik kan er niks aan veranderen. Dood is dood.

Door het belletje van de kookwekker schrik ik op uit mijn gedachten, het eten is klaar. Karel trippelt achter me aan de keuken in. Na het eten maak ik de keuken schoon en doe ik de vaat, Karel piept bij de voordeur. 'Ja, we gaan zo wandelen Kareltje' zeg ik tegen hem.

Even later pak ik de hondenriem, lijn hem aan en loop richting het park. In de meeste parken zijn honden niet toegestaan in deze stad, maar dit is een park waar dieren wel mogen komen. Ik geniet altijd van het park hier, het gefluit van de vogels en de natuur.

Na zo een tien minuten komt het bankje in zicht waar ik altijd zit terwijl ik Karel los laat lopen in het park. Net op het moment dat ik besluit om weer terug te gaan, begroet een stem me die me nogal bekend in mijn oren klinkt.