My Teacher

Deel 31

'Hoe gaat het met je ouders?'

'Goed hoor'

'Fijn. Dan zou ik ze graag een keer op gesprek willen hebben. Of heb je me misschien toch iets belangrijks te vertellen over ze?'

Wtf. Zou hij het weten. Nee, dat is onmogelijk. Alleen mijn vorige vertrouwenspersoon en de rector weten van het ongeluk. En Sharona en Mark dan, maar dat zijn mijn beste vrienden.

'Ik heb het teruggevonden in een krant via internet.'

Mijn gedachten gaan naar de massa's artikelen uit de kranten over het ongeluk en het 'achtergebleven dochtertje'. Ik werd er gek van en heb na de zoveelste krant tape op de brievenbus geplakt.

Woede overheerst op het moment de gevoelens van verdriet en heimwee. Wat een klootzak. Hij was al raar, maar dat hij zo ver zou gaan om informatie over mij op te zoeken slaat echt alles.

'Je bent echt een stalker. Ben je serieus zo hopeloos?! Ik kan er niks aan doen dat jouw huwelijk stuk is gelopen en niemand je wil!'

Als er stoom uit mijn oren zou komen, zou het plaatje van een duivel compleet zijn. 

Gekwetst kijkt hij me aan. Op de een of andere manier krijg ik toch een beetje medelijden met hem en ik voel me genoodzaakt mijn excuses aan te bieden.

'Sorry'

'Hou maar op. Je doet al vanaf het begin tegen me alsof ik een zak stront ben en ik ben er helemaal klaar mee. Als jij zo graag iedereen van je af wil stoten, veel plezier ermee.'

Vijf minuten later staar ik nog steeds naar de deur die hij boos heeft dichtgegooid. Jeej, nu ben ik loner.

Ach, als hij mijn excuses niet wil, heeft hij pech. Waarom deed ik dat eigenlijk? Hij graaft in mijn verleden als een of andere creep.

Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het inmiddels 08:56 is. Mooi, nog meer dan een half uur vrij. Dan maar even wat slaap inhalen. Tevreden leg ik mijn hoofd op mijn armen. Net op het punt dat ik bijna echt slaap, gooit iemand de deur open.

'Godver, ik wil slapen idioot!'

'Dankje'

Verbaasd draai ik me om naar degene die ik hier wel als laatst verwacht had. Stefan.