My Teacher

Deel 28

Onbewust leg ik een hand op mijn buik, zou er op dit moment een kindje in aan het groeien zijn?

'Luister je wel?'

'Huh wat?'

'Of je wel luisterde, maar daar weet ik het antwoord wel op denk ik.' zegt hij terwijl hij me een glimlach schenkt.

'Sorry, ik was even ergens anders met mijn gedachten. Spijtig van uw huwelijk.' Dit laatste zeg ik onbedoeld met een tamelijk sarcastisch ondertoontje.

Hij doet alsof hij het niet hoorde en blijft me aankijken. Zelf ben ik nog steeds half in shock door wat ik net heb ontdekt.

'Is er iets?'

Ik probeer te glimlachen, maar dat mislukt compleet en de eerste tranen voel ik over mijn wangen lopen. Hij trekt me naar zich toe en slaat zijn armen om me heen.

'Stil maar, als je de kus echt zo erg vond zal ik wel weer gewoon doen zoals een leraar hoort te doen tegen zijn leerlingen.

O. Mijn. God.

Wat zijn mannen toch achterlijk lompe wezens.

'Daarom huil ik niet' snik ik.

'Waarom wel dan?'

Zal ik het hem vertellen? Het kan geen kwaad, ik vertrouw hem wel. Ik voel me veilig bij hem, maar toch is er iets wat me tegenhoudt het te vertellen.

'Gewoon zomaar, ik moet weer naar huis. Doei'

Ik sta op en loop weg met Karel aan mijn zijde, maar voordat ik tien meter heb gelopen, merk ik dat meneer Struik naast me is komen lopen. Ik doe net alsof ik niets merk en blijf stug doorlopen.

Als ik in de buurt van mijn huis ben, begin ik het toch een beetje zat te worden en draai me geïrriteerd naar hem toe.

'Waarom stalk je me?'

'Ik loop met je mee.'

Zucht. Met een irritante grijns blijft hij me uitdagend aankijken. Ik krijg zin om die grijns van zijn gezicht af te slaan.

Dat doe ik dus ook. Met mijn vuist sla ik hem vol in zijn gezicht. Zijn neus bloedt. Wat zielig. Nouja, die grijns is tenminste van zijn gezicht af.

'What the fack!'

Voordat hij nog iets kan doen ren ik weg richting mijn huis. Ik doe de deur open en ren naar binnen met Karel. Zodra ik de deur heb dichtgegooid barst ik in lachen uit. Dat gezicht zal ik nooit vergeten.

Het lachen vergaat me snel wanneer ik weer denk aan zwanger zijn. Misschien kan ik een zwangerschapstest halen, dan weet ik het tenminste zeker.

~ een uur later ~

Zenuwachtig kijk ik naar het ding voor me, laat het alsjeblieft geen twee streepjes zijn. Ik moet nog even wachten, om de tijd te vergeten ga ik via mijn mobiel keyboard spelen. Ja, lichtelijk hopeloos.

Na twee liedjes hou ik het niet meer uit en pak met trillende handen de test op. Twee blauwe streepjes.